Στελέχη του ΚΚΕ - οικοδόμοι προσπάθησαν να κτίσουν την πόρτα του υπουργείου Εργασίας.
Για να είναι το happening -έτσι βάφτισαν αυτήν την βαρβαρότητα- πιο «πιασάρικο» κουβάλησαν και μια μπετονιάρα από την άλλη άκρη της Αττικής. Εννοείται πως έπεσε ξύλο με τα ΜΑΤ.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2 Ιουνίου επισημαίνει πως «η διαμαρτυρία είχε να κάνει με το εργασιακό νομοσχέδιο, και το αστείο είναι ότι υπερεργάστηκαν απλήρωτοι για να εκφράσουν τους φόβους τους για πιθανή απλήρωτη υπερεργασία».
Πάσχο μου, ποιος σου είπε ότι «υπερεργάστηκαν απλήρωτοι»; Επαγγελματικά στελέχη είναι και... κάνουν τη δουλειά τους. Και απ' ότι φάνηκε την έκαναν καλά. Το τζάμπα πέθανε, όπως έλεγε και ο σύγχρονος Σωκράτης στην εποχή της παντοδυναμίας του.
Το ΚΚΕ είναι μια μεγάλη επιχείρηση και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εργοδότες. Αν λάβουμε υπ' όψη πόσα επαγγελματικά στελέχη έχει σε όλη την Ελλάδα θα κατανοήσουμε και την ευρηματικότητα και την οργανωτική αρτιότητα των κινητοποιήσεων του.
Βέβαια, το πολιτικό ζητούμενο είναι πως οι προφανώς παράνομες πρακτικές του, που έχουν και το στοιχείο της προβοκάτσιας, αντιμετωπίζονται από σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα με μια χαλαρότητα και ανεξάντλητη κατανόηση. Μάλιστα, επί δεκαετίες, ακούω πρωτοκλασάτα στελέχη του συντηρητικού - φιλελεύθερου χώρου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη συνέπεια αυτού του κόμματος, που παραμένει -όπως λένε- πιστό στις αρχές του.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2 Ιουνίου επισημαίνει πως «η διαμαρτυρία είχε να κάνει με το εργασιακό νομοσχέδιο, και το αστείο είναι ότι υπερεργάστηκαν απλήρωτοι για να εκφράσουν τους φόβους τους για πιθανή απλήρωτη υπερεργασία».
Πάσχο μου, ποιος σου είπε ότι «υπερεργάστηκαν απλήρωτοι»; Επαγγελματικά στελέχη είναι και... κάνουν τη δουλειά τους. Και απ' ότι φάνηκε την έκαναν καλά. Το τζάμπα πέθανε, όπως έλεγε και ο σύγχρονος Σωκράτης στην εποχή της παντοδυναμίας του.
Το ΚΚΕ είναι μια μεγάλη επιχείρηση και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εργοδότες. Αν λάβουμε υπ' όψη πόσα επαγγελματικά στελέχη έχει σε όλη την Ελλάδα θα κατανοήσουμε και την ευρηματικότητα και την οργανωτική αρτιότητα των κινητοποιήσεων του.
Βέβαια, το πολιτικό ζητούμενο είναι πως οι προφανώς παράνομες πρακτικές του, που έχουν και το στοιχείο της προβοκάτσιας, αντιμετωπίζονται από σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα με μια χαλαρότητα και ανεξάντλητη κατανόηση. Μάλιστα, επί δεκαετίες, ακούω πρωτοκλασάτα στελέχη του συντηρητικού - φιλελεύθερου χώρου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη συνέπεια αυτού του κόμματος, που παραμένει -όπως λένε- πιστό στις αρχές του.
Και οι ανόητοι δε διερωτώνται ποιες είναι αυτές οι αρχές; Δηλαδή τι προτιμούν; Να υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή ένα κόμμα- απολίθωμα ή ένα εκσυγχρονισμένο και ανανεωμένο κόμμα της Αριστεράς, έστω κομμουνιστικό;
Προς τι ο θαυμασμός τους σε μια συνέπεια αναχρονιστική, που οδηγεί σε πράξεις βίας και τραμπουκισμών το 2021;
Θα μου πει κάποιος πως αν δεν έκαναν αυτά που κάνουν ουδείς θα ασχολείτο μαζί τους. Ούτε εγώ θα έγραφα για αυτούς. Θα βυθιζόταν στην αφάνεια. Μάλιστα, χαριτολογώντας, υποστηρίζουν πως ας τους αφήσουμε να κάνουν την «επαναστατική γυμναστική τους» κραυγάζοντας «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Όσες φορές και να το φωνάξουν δε θα ξεπεράσουν το 6%.
Όλοι αυτοί έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο του Κράτους και των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αλίμονο αν εμπλακούν στο παιχνίδι των εκπτώσεων σε ζητήματα που αφορούν τη νομιμότητα και τις αρχές της δημοκρατίας. Αλίμονο αν επιτρέψουν ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να διασύρει και να ευτελίζει τους θεσμούς. Ως γνωστόν το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αρνείται τον, εκ του νόμου, προβλεπόμενο έλεγχο των οικονομικών του, με δικαιολογίες που παραπέμπουν στη δεκαετία του '50.
Με όλα αυτά και πολλά άλλα, δεν ήταν τυχαία η εμφάνιση ολόκληρης μπετονιάρας επί αγροτικού οχήματος για να κτισθεί, μέρα - μεσημέρι, η είσοδος υπουργείου, επί της οδού Σταδίου. Θα είχε ενδιαφέρον τι θα έκανε το ΚΚΕ αν κάποιοι πήγαιναν να κτίσουν την πόρτα στο «σπίτι του λαού» στο αυτόνομο κρατίδιο του Περισσού.
Δε γνωρίζω πώς προέκυψε η έκφραση «τσιμέντο να γίνει», πάντως δε θα ταίριαζε με την ασυλία που απολαμβάνει το ΚΚΕ.
Θα μου πει κάποιος πως αν δεν έκαναν αυτά που κάνουν ουδείς θα ασχολείτο μαζί τους. Ούτε εγώ θα έγραφα για αυτούς. Θα βυθιζόταν στην αφάνεια. Μάλιστα, χαριτολογώντας, υποστηρίζουν πως ας τους αφήσουμε να κάνουν την «επαναστατική γυμναστική τους» κραυγάζοντας «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Όσες φορές και να το φωνάξουν δε θα ξεπεράσουν το 6%.
Όλοι αυτοί έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο του Κράτους και των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αλίμονο αν εμπλακούν στο παιχνίδι των εκπτώσεων σε ζητήματα που αφορούν τη νομιμότητα και τις αρχές της δημοκρατίας. Αλίμονο αν επιτρέψουν ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να διασύρει και να ευτελίζει τους θεσμούς. Ως γνωστόν το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αρνείται τον, εκ του νόμου, προβλεπόμενο έλεγχο των οικονομικών του, με δικαιολογίες που παραπέμπουν στη δεκαετία του '50.
Με όλα αυτά και πολλά άλλα, δεν ήταν τυχαία η εμφάνιση ολόκληρης μπετονιάρας επί αγροτικού οχήματος για να κτισθεί, μέρα - μεσημέρι, η είσοδος υπουργείου, επί της οδού Σταδίου. Θα είχε ενδιαφέρον τι θα έκανε το ΚΚΕ αν κάποιοι πήγαιναν να κτίσουν την πόρτα στο «σπίτι του λαού» στο αυτόνομο κρατίδιο του Περισσού.
Δε γνωρίζω πώς προέκυψε η έκφραση «τσιμέντο να γίνει», πάντως δε θα ταίριαζε με την ασυλία που απολαμβάνει το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου