Εξεδιώχθησαν κλωτσηδόν από τους αγανακτισμένους επιβάτες, που τους έκραζαν να πάνε να βρουν καμιά δουλειά.
Αγνοούσαν οι ανυποψίαστοι νησιώτες ότι αυτή ήταν η δουλειά τους. Επαγγελματίες απεργοί. Χθες ντύθηκαν ναυτεργάτες, προχθές παρίσταναν τους οικοδόμους, αύριο θα υποδυθούν τους ειρηνόφιλους. Κάποιοι από αυτούς έχουν παίξει και τον ρόλο του αγρότη. Στις ηρωικές εποχές της δεκαετίας του 90 κασκαντέρ...-ναυτεργάτες έπεφταν στην θάλασσα ή σκαρφάλωναν στις άγκυρες των πλοίων. Τώρα το show έχει φτωχύνει πολύ, πήραν τα χρόνια και τον καθοδηγητή τους που «βάρυνε» κι αυτός. Πού να πέσει στην θάλασσα!
Τα πολιτικά «δια ταύτα» της χθεσινής κινητοποίησης των ναυτεργατών είναι δύο:
Πρώτον: Τους ξεφώνισε ο κόσμος. Ο λαός για τον οποίον αγωνίζονται όχι μόνον τους γύρισε την πλάτη, αλλά τους αποδοκίμασε κιόλας. Αυτό το γεγονός απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο ξεκομμένες είναι από την κοινωνία οι συνδικαλιστικές νομενκλατούρες. Πολύ δε περισσότερο οι Κουκουέδες, που για να μην μολυνθούν με το ιό του συμβιβασμού που φέρουν οι άλλες παρατάξεις, ενεργούν αυτόνομα πιστεύοντας ότι κάνουν επίδειξη δύναμης. Σήμερα ο απλός λαός τους πήρε στο κυνηγητό.
Δεύτερον: Και σημαντικότερο. Τους γύρισαν την πλάτη και οι ναυτεργάτες, οι πραγματικοί ναυτεργάτες, όχι οι «μουσαντένιοι» του ΚΚΕ. Ενώ τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τα στυλιάρια τους περιφρουρούσαν την απεργία, οι ναυτεργάτες ήταν μέσα στα πλοία και εργάζονταν. Αδιαφόρησαν για τους «επαγγελματίες της επανάστασης» και πήγαν να κερδίσουν το μεροκάματο τους. Έκαναν αυτό που λέει και το τραγούδι του Μάνου Λοϊζου «η δουλειά κάνει τους άντρες…».
Είπαμε το κλίμα αλλάζει, οι συνειδήσεις των πολιτών αλλάζουν. Οι μειοψηφίες δεν συγκινούν, καθώς αυτά που υποστηρίζουν είναι πλέον ξεπερασμένα και οι μέθοδοι τους αποκρουστικές, γιατί ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Η κυβέρνηση, έχει απέναντι της όχι τους πολίτες, αλλά τους συνδικαλιστές που αγωνίζονται εν ονόματι των εργαζομένων, αλλά ερήμην των εργαζομένων που έχουν άλλες προτεραιότητες. Να κερδίσουν την ζωή την δική τους και των οικογενειών τους.
Αυτά που διαδραματίσθηκαν χθες στον Πειραιά μου θύμισαν μια ταινία της εφηβείας μου με δύο χαρισματικούς Ιταλούς κωμικούς, τον Φράνκο Φράνκι και τον Τσίτσο Ινγκρατσία. Κρυμμένοι στο αμπάρι ενός πλοίου που σαλπάρει, βλέπουν από το φινιστρίνι την θέα του λιμανιού να αλλάξει καθώς το πλοίο απομακρύνεται. Τότε, ο Φράνκο λέει στον φίλο του το περίφημο πλέον: «Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει».
Σήμερα οι Κουκουέδες στον Πειραιά έπαθαν Φράνκο!
ΥΓ. Μην ρωτάτε για τους ναυτεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ δεν έχει εργάτες, θα έχει ναυτεργάτες;
Αγνοούσαν οι ανυποψίαστοι νησιώτες ότι αυτή ήταν η δουλειά τους. Επαγγελματίες απεργοί. Χθες ντύθηκαν ναυτεργάτες, προχθές παρίσταναν τους οικοδόμους, αύριο θα υποδυθούν τους ειρηνόφιλους. Κάποιοι από αυτούς έχουν παίξει και τον ρόλο του αγρότη. Στις ηρωικές εποχές της δεκαετίας του 90 κασκαντέρ...-ναυτεργάτες έπεφταν στην θάλασσα ή σκαρφάλωναν στις άγκυρες των πλοίων. Τώρα το show έχει φτωχύνει πολύ, πήραν τα χρόνια και τον καθοδηγητή τους που «βάρυνε» κι αυτός. Πού να πέσει στην θάλασσα!
Τα πολιτικά «δια ταύτα» της χθεσινής κινητοποίησης των ναυτεργατών είναι δύο:
Πρώτον: Τους ξεφώνισε ο κόσμος. Ο λαός για τον οποίον αγωνίζονται όχι μόνον τους γύρισε την πλάτη, αλλά τους αποδοκίμασε κιόλας. Αυτό το γεγονός απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο ξεκομμένες είναι από την κοινωνία οι συνδικαλιστικές νομενκλατούρες. Πολύ δε περισσότερο οι Κουκουέδες, που για να μην μολυνθούν με το ιό του συμβιβασμού που φέρουν οι άλλες παρατάξεις, ενεργούν αυτόνομα πιστεύοντας ότι κάνουν επίδειξη δύναμης. Σήμερα ο απλός λαός τους πήρε στο κυνηγητό.
Δεύτερον: Και σημαντικότερο. Τους γύρισαν την πλάτη και οι ναυτεργάτες, οι πραγματικοί ναυτεργάτες, όχι οι «μουσαντένιοι» του ΚΚΕ. Ενώ τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τα στυλιάρια τους περιφρουρούσαν την απεργία, οι ναυτεργάτες ήταν μέσα στα πλοία και εργάζονταν. Αδιαφόρησαν για τους «επαγγελματίες της επανάστασης» και πήγαν να κερδίσουν το μεροκάματο τους. Έκαναν αυτό που λέει και το τραγούδι του Μάνου Λοϊζου «η δουλειά κάνει τους άντρες…».
Είπαμε το κλίμα αλλάζει, οι συνειδήσεις των πολιτών αλλάζουν. Οι μειοψηφίες δεν συγκινούν, καθώς αυτά που υποστηρίζουν είναι πλέον ξεπερασμένα και οι μέθοδοι τους αποκρουστικές, γιατί ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Η κυβέρνηση, έχει απέναντι της όχι τους πολίτες, αλλά τους συνδικαλιστές που αγωνίζονται εν ονόματι των εργαζομένων, αλλά ερήμην των εργαζομένων που έχουν άλλες προτεραιότητες. Να κερδίσουν την ζωή την δική τους και των οικογενειών τους.
Αυτά που διαδραματίσθηκαν χθες στον Πειραιά μου θύμισαν μια ταινία της εφηβείας μου με δύο χαρισματικούς Ιταλούς κωμικούς, τον Φράνκο Φράνκι και τον Τσίτσο Ινγκρατσία. Κρυμμένοι στο αμπάρι ενός πλοίου που σαλπάρει, βλέπουν από το φινιστρίνι την θέα του λιμανιού να αλλάξει καθώς το πλοίο απομακρύνεται. Τότε, ο Φράνκο λέει στον φίλο του το περίφημο πλέον: «Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει».
Σήμερα οι Κουκουέδες στον Πειραιά έπαθαν Φράνκο!
ΥΓ. Μην ρωτάτε για τους ναυτεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ δεν έχει εργάτες, θα έχει ναυτεργάτες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου