Το θέατρο «Εμπρός», στου Ψυρρή, το οποίο αποτελούσε χώρο κατάληψης εδώ και χρόνια, σφραγίζεται τη μέρα από τις αρχές και το βράδυ ξεσφραγίζεται από όσους το θέλουν χώρο πολιτισμού.
Πώς εννοούν όμως τον πολιτισμό εκείνοι που το θέλουν «ελεύθερο»;
Πώς εννοούν όμως τον πολιτισμό εκείνοι που το θέλουν «ελεύθερο»;
Χώρο δημιουργίας ή χώρο κατάληψης;
Για την οικονομία του λόγου, θα πούμε πως, από όσα αναφέρουν οι ενδιαφερόμενοι, το αντιμετωπίζουν σαν να έπρεπε να μείνει για... πάντα χωρίς να καθορίζεται η λειτουργία του από κάποιον φορέα. Μόνο από τους ίδιους.
Το ακίνητο, να σημειώσουμε, ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο, το οποίο, προφανώς, πληρώνει φώτα, νερά και μάλλον και δημοτικά τέλη ή άλλους φόρους ακινήτων. Μάλιστα, αντιμετωπίζει ακόμα και στατικά προβλήματα, τα οποία, όπως όλοι κατανοούμε, αποτελούν κίνδυνο.
Οι υπέρμαχοι της κατάληψης φυσικά και θέλουν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ουδείς στη θέση τους θα ήθελε κάτι άλλο. Μάλιστα, μιλούν για περίπου 200 παραστάσεις και 400 εκδηλώσεις που έγιναν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης. Είναι αρκετά αυτά για να τους αποδοθεί το «Εμπρός»;
Το θέατρο είναι φορτισμένο με τις μνήμες σπουδαίων παραστάσεων που δόθηκαν εκεί, προ κατάληψης. Στην αρχή, το κτίριο, κατασκευασμένο κατά τη δεκαετία του ’30, ήταν το παλιό τυπογραφείο της εφημερίδας «Εμπρός».
Από το 1988 έως το 2007 λειτούργησε ως θέατρο, το οποίο λειτούργησε κυρίως υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Καταλειφού, της Ράνιας Οικονομίδου και κυρίως του Τάσου Μπαντή, χαρίζοντας στο κοινό εξαιρετικές θεατρικές παρουσιάσεις. Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και κατόπιν έκλεισε.
Αν και ανήκε στο υπουργείο Πολιτισμού, το 2011 καταλήφθηκε και έκτοτε είναι γνωστό ως «ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός».
Δεν φαίνεται να θυμούνται πολλοί κάποια παράσταση ή κάποια εκδήλωση έκτοτε. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ταυτοχρόνως, δεν γνωρίζουμε ποιος πλήρωνε τους λογαριασμούς (το κράτος; Δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες;) ούτε και με τι κριτήρια γίνονταν οι παρουσιάσεις. Αυτά όμως δεν φαίνεται να έχουν ενοχλήσει μέχρι στιγμής κανέναν.
Ούτε και οι διαμαρτυρίες κατοίκων του Ψυρρή για ηχορύπανση λόγω συναυλιών και υπαίθριων πάρτι. Διαφάνεια; Σεβασμός των νόμων; Πουθενά.
Πώς θα λυθεί, τέλος πάντων αυτός ο γόρδιος δεσμός πριν κακοφορμίσει η πληγή;
Για την οικονομία του λόγου, θα πούμε πως, από όσα αναφέρουν οι ενδιαφερόμενοι, το αντιμετωπίζουν σαν να έπρεπε να μείνει για... πάντα χωρίς να καθορίζεται η λειτουργία του από κάποιον φορέα. Μόνο από τους ίδιους.
Το ακίνητο, να σημειώσουμε, ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο, το οποίο, προφανώς, πληρώνει φώτα, νερά και μάλλον και δημοτικά τέλη ή άλλους φόρους ακινήτων. Μάλιστα, αντιμετωπίζει ακόμα και στατικά προβλήματα, τα οποία, όπως όλοι κατανοούμε, αποτελούν κίνδυνο.
Οι υπέρμαχοι της κατάληψης φυσικά και θέλουν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ουδείς στη θέση τους θα ήθελε κάτι άλλο. Μάλιστα, μιλούν για περίπου 200 παραστάσεις και 400 εκδηλώσεις που έγιναν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης. Είναι αρκετά αυτά για να τους αποδοθεί το «Εμπρός»;
Το θέατρο είναι φορτισμένο με τις μνήμες σπουδαίων παραστάσεων που δόθηκαν εκεί, προ κατάληψης. Στην αρχή, το κτίριο, κατασκευασμένο κατά τη δεκαετία του ’30, ήταν το παλιό τυπογραφείο της εφημερίδας «Εμπρός».
Από το 1988 έως το 2007 λειτούργησε ως θέατρο, το οποίο λειτούργησε κυρίως υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Καταλειφού, της Ράνιας Οικονομίδου και κυρίως του Τάσου Μπαντή, χαρίζοντας στο κοινό εξαιρετικές θεατρικές παρουσιάσεις. Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και κατόπιν έκλεισε.
Αν και ανήκε στο υπουργείο Πολιτισμού, το 2011 καταλήφθηκε και έκτοτε είναι γνωστό ως «ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός».
Δεν φαίνεται να θυμούνται πολλοί κάποια παράσταση ή κάποια εκδήλωση έκτοτε. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ταυτοχρόνως, δεν γνωρίζουμε ποιος πλήρωνε τους λογαριασμούς (το κράτος; Δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες;) ούτε και με τι κριτήρια γίνονταν οι παρουσιάσεις. Αυτά όμως δεν φαίνεται να έχουν ενοχλήσει μέχρι στιγμής κανέναν.
Ούτε και οι διαμαρτυρίες κατοίκων του Ψυρρή για ηχορύπανση λόγω συναυλιών και υπαίθριων πάρτι. Διαφάνεια; Σεβασμός των νόμων; Πουθενά.
Πώς θα λυθεί, τέλος πάντων αυτός ο γόρδιος δεσμός πριν κακοφορμίσει η πληγή;
Πριν δούμε κι άλλα πάρτι, κι άλλες συναυλίες, κι άλλες διαμαρτυρίες για έναν χώρο που θα έπρεπε λόγω των στατικών προβλημάτων να μείνει σφραγισμένος και μετά να δοθεί σε κάποιον φορέα ώστε να τον λειτουργήσει;
Διάβασα ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης κάνει την πρόταση να αγοραστεί από τον Δήμο και στη συνέχεια, αφού επισκευαστεί, να γίνει κέντρο πολιτισμού.
Ελπίζω ότι μιλά για νέους καλλιτέχνες, για καλλιτέχνες που θα παρουσιάζουν τη δουλειά και τους πειραματισμούς τους. Κάτι τέτοιο, όντως λείπει από την Αθήνα. Και δύσκολα θα μπορούσε να αποτελέσει επιτυχημένο πρόγραμμα του υπουργείου Πολιτισμού.
Να το αγοράσει, λοιπόν. Να το ευπρεπίσει. Να φτιάξει και έναν φορέα, ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι να έχουν κάπου να απευθυνθούν. Να πληρώνει και τα έξοδα υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Με οργάνωση. Με τάξη. Κυρίως, με λογοδοσία.
Να το κάνει «χθες» όμως. Οσο πιο γρήγορα ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις και τα σχέδια τόσο το καλύτερο. Ούτε το ίδιο το μνημείο έχει περιθώρια αλλά ούτε και η υποβαθμισμένη γειτονιά μπορεί να αντέξει άλλο.
Οι ανάγκες της Αθήνας και των κατοίκων της περιλαμβάνουν οπωσδήποτε και τη λειτουργία του «Εμπρός». Με άλλη λογική. Οπωσδήποτε και πάλι.
Διάβασα ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης κάνει την πρόταση να αγοραστεί από τον Δήμο και στη συνέχεια, αφού επισκευαστεί, να γίνει κέντρο πολιτισμού.
Ελπίζω ότι μιλά για νέους καλλιτέχνες, για καλλιτέχνες που θα παρουσιάζουν τη δουλειά και τους πειραματισμούς τους. Κάτι τέτοιο, όντως λείπει από την Αθήνα. Και δύσκολα θα μπορούσε να αποτελέσει επιτυχημένο πρόγραμμα του υπουργείου Πολιτισμού.
Να το αγοράσει, λοιπόν. Να το ευπρεπίσει. Να φτιάξει και έναν φορέα, ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι να έχουν κάπου να απευθυνθούν. Να πληρώνει και τα έξοδα υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Με οργάνωση. Με τάξη. Κυρίως, με λογοδοσία.
Να το κάνει «χθες» όμως. Οσο πιο γρήγορα ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις και τα σχέδια τόσο το καλύτερο. Ούτε το ίδιο το μνημείο έχει περιθώρια αλλά ούτε και η υποβαθμισμένη γειτονιά μπορεί να αντέξει άλλο.
Οι ανάγκες της Αθήνας και των κατοίκων της περιλαμβάνουν οπωσδήποτε και τη λειτουργία του «Εμπρός». Με άλλη λογική. Οπωσδήποτε και πάλι.
1 σχόλιο:
Με ποιους να γινει δουλεια;Με την Μενδωνη της καταστροφης του πολιτισμου;Με τον μιζαδορο του μακρινου περιπατου των φοινικων και ανεμελου Μπακογιαννη;Και επειτα το ξαναπα.Αμα εισαι βλαχομπαροκ θαυμαστρια της αταλαντης,για σενα αυτα ειναι καταληψεις,καταστασεις χωρις νοημα,ποιος πληρωνει και αλλα ποταπα.Το καρακιτσαριο των εμποροπανηγυρεων μιλαει για τεχνη.Ο κυνοθαμωνας.
Δημοσίευση σχολίου