Αποχαιρετήστε τον διχασμό

Με κυβέρνηση αλλά και αντιπολίτευση δεσμευμένες στο σκίσιμο μνημονίων ούτε και που προκάναμε να διχαστούμε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. 

Ελπίζαμε στο διχασμό σε δραχμολάγνους και ευρωλάγνους... 

Αλλά πως να διχάσεις τον λαό με αριστερή κυβέρνηση «προσηλωμένη» στην Ε.Ε. και αντιπολίτευση με σοσιαλιστές και κεντροδεξιούς «θεματοφύλακες» της ευρωζώνης. 

Μένει βέβαια το ΚΚΕ. Τι να σου κάνει όμως έτσι όπως το κατάντησαν οι πρώην κομμουνιστές του. 
Πως θα ζήσουμε χωρίς διχασμό;

Από το Πολυτεχνείο και μετά δύο γενιές μεγάλωσαν με οξυγόνο τον διχασμό.
Το ανακυκλούμενο «...ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» μας έβγαλε μια χαρά από το 1975 μέχρι το 2015. Σαράντα χρόνια διχαστικής τροφής είναι αυτά.

Τώρα όμως με την αριστερά στην κυβέρνηση η δεξιά περνάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, που έλεγαν οι αείμνηστοι Παπανδρέου και Κουτσόγιωργας... Άντε κάποια ειδικά ή και λαϊκά δικαστήρια να κρατήσουν την μισητή δεξιά στην επικαιρότητα και τέρμα. Οι χρυσαυγίτες δεν μετράνε. Έχουν τους πάντες απέναντι αλλά και δεν σώνουν τόσοι που είναι για έναν εμφύλιο της προκοπής...

Θα μπορούσαμε, ίσως, να καταφεύγαμε σε διχασμό, μεταξύ σοσιαλιστών και αριστερών, με πρόσχημα ότι το δήθεν σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του 1981 εξυπηρέτησε, ως δάκτυλος, τους φονιάδες των λαών... αμερικάνους με τις βάσεις του θανάτου προσκυνώντας ταυτόχρονα το μισητό ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ (ως ίδιο συνδικάτο), ενώ έσπρωξε τους κομμουνιστές σε αιρέσεις... στριμώχνοντας το ΚΚΕ...

Αλλά και εδώ δεν πιάνει ο διχασμός. Γιατί όταν το 1981 άνοιξε η δεξιά της Ν.Δ. την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έσκυψαν για τα καλά και οι σοσιαλιστές και ας αντιδρούσαν. Το δε 2000 οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ άνοιξαν την ομπρέλα της ευρωζώνης στην οποία σκύβουν σήμερα και οι αριστεροί δίνοντας και μάχη για να μείνει ανοικτή...

Τι απομένει λοιπόν να μας διχάσει και να προκαλέσει εμφύλιο για να έχουμε τροφή και ελπίδα ώστε να ζούμε στην Ελλάδα και να  ψηφίζουμε διχασμό;

Η οικονομία βέβαια παραμένει κορυφαίος τομέας διχασμού μιας και  δεν χωριστήκαμε σε μνημονικούς και αντιμνημονιακούς.

«Ψωμί» για εμφύλιο προσφέρει η πιθανότατη «γαργάρα» των κρατικοποιήσεων και ο επανασχεδιασμός των αποκρατικοποιήσεων καθώς το «...λεφτά υπάρχουν» των δανειστών συνδέεται άρρηκτα με τις μεταρρυθμίσεις.

Πρόκειται για το ισχυρότερο πεδίο εμφυλίου μεταξύ των κομματικών Ελλήνων που σιτίζονται από το κράτος και των Ελλήνων πολιτικών και κομματικών που τους έβαλαν σωρηδόν από πόρτες και παράθυρα...

Εδώ όμως ο πιθανός εμφύλιος θα είναι μόνο μεταξύ αριστερών και ΚΚΕ.

Γιατί Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, και λοιποί συγγενείς... μπορεί να είναι φανατικοί κρατιστές αλλά βολεύονται αφάνταστα στην ιδέα να πουληθεί κράτος στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ για να έχουν να λένε στους δικούς τους πελάτες.

Μήνυμα διχασμού δίνουν ακόμη και όλα τα λεγόμενα για ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, για την πάλη των τάξεων, για την φορολογία, για την φοροδιαφυγή, για τις ενισχύσεις και για άλλα πολλά που όμως δεν στέκονται όταν η ανεργία κοιτάει στα 2 .000.000 ανέργους και η μετανάστευση μετράει κοντά στα 500.000 άτομα. 

Η παιδεία ήταν και είναι μέγας τομέας για εμφύλιο (άμεσο μάλιστα) λόγω των τεράστιων εκπαιδευτικών εκκρεμοτήτων... όπως το άσυλο, οι γέροντες φοιτητές, η στέγαση των πολιτικών προσφύγων, οι προσληφθέντες από τα δεξιά παράθυρα, και η συνέχιση ή όχι των εργαστηρίων παρασκευής μολότοφ.

Ο εμφύλιος εδώ είναι σχεδόν έτοιμος.

Πελεγρινικοί από την μια και Φορτσακικοί από την άλλη. Σε ό,τι αφορά αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν ας μπουν στα στρατόπεδα ή ας πάνε άλλου να μάθουν γράμματα...

Και από την παιδεία στον τομέα των Σωμάτων Ασφαλείας, στα ΜΑΤ, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας και στους επαγγελματίες δολοφόνους-επαναστάτες που εξελίσσεται ήδη σε πεδίο εμφυλίου...

Εδώ θα έχουμε αυτούς που συμφωνούν με τα σημερινά Σώματα Ασφαλείας και αυτούς που ζητάνε από την αστυνομία να κερνάει τους δολοφόνους νεραντζάκι...

Σημειώστε δε ότι ο τομέας ασφάλειας είναι ο μόνος που μπορεί να επαναφέρει και πάλι τον διχασμό δεξιάς και αριστεράς με επίκληση των σελίδων της ιστορίας...

Μακάρι όμως το πρόβλημά μας να ήταν μόνο η απουσία διχασμού λόγω της αριστεράς στην εξουσία.

Φαντάζεστε την «κατάντια» μας αν αποτύχει η αριστερά και φωνάξουμε πάλι την δεξιά να μας σώσει; 
Και μόνο η σκέψη για εθνική συνεννόηση με την Ελλάδα έξω από τα Βαλκάνια και τα τριτοκοσμικά της χαρακτηριστικά της αποτελεί σοβαρότατη αιτία διχασμού και εμφυλίου. 

Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr