Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τις εθνικές εκλογές της Γερμανίας, τον Σεπτέμβριο του 2013,
και αυτό είναι κάτι που η Άνγκελα Μέρκελ γνωρίζει
καλύτερα από τον καθένα.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος δεν κατάφερε να κρύψει
το πόσο… πειράχτηκε από την πεποίθηση των διεθνών ΜΜΕ και της ευρωπαϊκής
κοινής γνώμης ότι ηττήθηκε πανηγυρικά από τον Μάριο Μόντι, στην
τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.
Εύλογα λοιπόν θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πόσο… αφόρητα θα
αισθάνεται μετά τον Νοέμβριο, βλέποντας τον Μπαράκ Ομπάμα, από τη στιγμή
που θα έχει εξασφαλίσει την επανεκλογή του στην Προεδρία των ΗΠΑ, να
στριμώχνει στη γωνία τη γερμανική οικονομία. Όπως δηλαδή κάνει μέχρι
σήμερα το Βερολίνο, με όλη την υπόλοιπη ευρωζώνη...
Υπό αυτή την έννοια, η τελευταία ενδεχομένως ελπίδα της Άνγκελα
Μέρκελ, είναι… ο Μιτ Ρόμνεϊ.
Ο Μορμόνος επιχειρηματίας και πρώην
κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, τον οποίο επέλεξαν οι Ρεπουμπλικανοί ως
προεδρικό υποψήφιο για την αναμέτρηση του Νοεμβρίου. Ευελπιστώντας ότι
θα μπορέσει να πετύχει μια απρόσμενη ανατροπή, και να είναι εκείνος που
θα περάσει την είσοδο του Λευκού Οίκου ως νικητής και τροπαιούχος, και
όχι ο Μπαράκ Ομπάμα.
Οι δημοσκοπήσεις ωστόσο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στην
Άνγκελα Μέρκελ. Μπορεί η διαφορά μεταξύ Ομπάμα και Ρόμνεϊ να μην είναι
μεγάλη, καθώς κυμαίνεται μεταξύ 2% και 3%, έχει ωστόσο παγιωμένα
γνωρίσματα. Όπως και προσανατολισμό.
Ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εκείνος που διατηρεί μόνιμα το
προβάδισμα. Ενώ απ΄την άλλη ο Μιτ Ρόμνεϊ δεν έχει καταφέρει να
ξεπεράσει, σε επίπεδο κοινωνικής αποδοχής, τα επίπεδα του 45%. Ειδικά το
δεύτερο στοιχείο, δείχνει ότι ο Μορμόνος υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών
έχει… ταβάνι απήχησης σε μια κοινωνία η οποία εμφανίζεται εξαιρετικά
διστακτική στο να γυρίσει την πλάτη της στον ηγέτη που πίστεψε ως
«προφήτη» της αλλαγής, πριν από τέσσερα χρόνια.
Από τη στιγμή λοιπόν που οι αμερικανικές εκλογές θα εξελιχθούν όπως
αναμένεται, χωρίς εκπλήξεις, στα τέλη του τρέχοντος έτους και πολύ
περισσότερο στο ξεκίνημα του επόμενου, θα πρέπει να περιμένουμε ένα
διαρκές κυνηγητό της γερμανικής οικονομίας από την υπερδύναμη.
Ξέρετε,
εκείνη που, μεταξύ άλλων, ελέγχει πολιτικά και τους Οίκους Αξιολόγησης.
09.07.2012 ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου