Τα 7 «θανάσιμα» αμαρτήματα της κοινωνίας μας

Τα επτά που δεν πρέπει να έχεις:

Πλούτο χωρίς μόχθο.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Αγάπη χωρίς θυσία.

   Μαχάτμα Γκάντι

Όταν το παρελθόν συναντά το παρόν. 

Όταν οι βαθιές φιλοσοφικές πεποιθήσεις με το πέρασμα των χρόνων έρχονται να σου επιβεβαιώσουν ότι είμαστε αποτέλεσμα των πράξεων μας, τότε συνειδητοποιείς ότι οι εποχές αλλάζουν, ο άνθρωπος όμως όχι.

Από μικρά παιδιά όταν οι...

γονείς μας, μας έλεγαν ΔΕΝ είναι καλό αυτό ΜΗΝ το κάνεις, εμείς μόνο και μόνο από περιέργεια και ίσως λίγο και από αντίδραση το κάναμε. Ένα μικρό παιδί όμως δεν μπορείς να το κατηγορήσεις. Δεν έχει εμπειρίες για να σκεφτεί ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, ούτε φυσικά απαιτείς να έχει την ωριμότητα ενός μεγάλου. Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε και τα “7 που ΔΕΝ πρέπει να έχεις”του Γκάντι, τα μετατρέψαμε σε “7 που πρέπει να έχεις”, διαγράφοντας τελείως τη λέξη ΔΕΝ. Και φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, σε παγκόσμιο επίπεδο. Δε ρίχνω φυσικά ευθύνες σε όλους. Κάποιοι φταίνε λίγο, και κάποιοι άλλοι πολύ.

Τα πάντα γύρω μας άλλαξαν όταν το χρήμα λατρεύτηκε σαν μικρός Θεός. Το μαύρο χρήμα που ερχόταν σε κάποιους σα μάννα εξ ουρανού, χωρίς να μοχθήσουν και χωρίς να ξέρουν τι πάει να πει σκληρή δουλειά, τους έδωσε την ψευδαίσθηση ότι είναι ανίκητοι, βασιλιάδες. Η ασυδοσία στο μεγαλείο της. Υπερπολυτελή διαμερίσματα, πανάκριβα αυτοκίνητα και αμύθητοι λογαριασμοί σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Και όλα αυτά μία φούσκα. Γιατί, ό,τι εύκολα κατακτιέται, τόσο εύκολα χάνεται. Πρέπει να μοχθήσεις, να ιδρώσεις για να εκτιμήσεις την αξία του χρήματος. Και τότε μόνο θα συνειδητοποιήσεις ότι το χρήμα είναι απλά ένα μέσο για να καλύπτεις τις βασικές σου ανάγκες. Τα υπόλοιπα, η χλιδή και ό,τι την συνοδεύει, είναι περιττά και όπως έδειξε μέχρι στιγμής η ιστορία, ποτέ δεν βγήκαν σε καλό. Δεν είναι εκεί η ευτυχία. Και εδώ που τα λέμε, τα ξερά πλούτη τι να τα κάνεις; Αλλού είναι η ουσία. Αλλά για να την βρεις πρέπει να έχεις Παιδεία και γνώσεις. Κάτι που λείπει σε ανθρώπους που το μόνο που σκέφτονται είναι το πώς θα αυξήσουν τα μηδενικά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Εκπρόσωποι μίας χώρας είναι οι πολιτικοί της. Όταν λοιπόν η πολιτική μετατράπηκε στην »τέχνη» για να κατακτήσει ένα κόμμα την εξουσία και να διατηρηθεί ως αυτοσκοπός, τότε η διαφθορά βυθίζει τη χώρα στον όλεθρο. Κάτι που συνέβη σε πάρα πολλές χώρες, και μέσα σε αυτές είναι και η Ελλάδα. Το  πάθος της εξουσίας και του χρήματος, τύφλωσε τους πολιτικούς που πάλευαν χρόνια ολόκληρα για την καρέκλα,  και όχι τόσο για το καλό μας και την πρόοδο της χώρας μας. Και να πού φτάσαμε, ένα βήμα πριν την καταστροφή. Να γίνουμε το επίκεντρ συζήτησης παγκοσμίως και εμείς να ζούμε την οικονομική και ηθική χρεοκοπία της.

Χάνουμε τις στιγμές μας, ενώ ο χρόνος κυλάει πια με ταχύτατους ρυθμούς. Πόσες φορές λέμε στον εαυτό μας, ότι πρέπει να ζούμε την κάθε μας στιγμή έντονα; Πολλές. Δεν μπορούμε πλέον να απολαύσουμε απλά καθημερινά πράγματα. Το συναίσθημα έχει φύγει. Έχει κλειδωθεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην απολαμβάνουμε ούτε ένα ωραίο φαγητό, ένα ποτήρι κρασί με τον αγαπημένο μας άνθρωπο, μία βόλτα μαζί του στην αγκαλιά του, τις στιγμές με την οικογένειά μας και τους φίλους μας. Τα πάντα γίνονται μηχανικά γύρω μας.

Το ήθος και η ανθρωπιά είναι αξίες που τις ψάχνεις με το κιάλι. Εμπορεύτηκαν τα πάντα, ακόμη και η ανθρώπινη ψυχή. Και όταν το εμπόριο γίνει εις βάρος αξιών, καταντάει ευτελές, φθηνό. Και είναι κάτι που εδώ και παρά πολλά χρόνια γινόταν κατά κόρον. Ιδού η κατάληξη. Η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, προχώρησε με ταχύτατους ρυθμούς ρημάζοντας ότι αξία έβρισκε στο πέρασμά της. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί; Σας αφήνω να δώσετε την δική σας απάντηση.

Το έβδομο θανάσιμο αμάρτημα, σύμφωνα με τον Γκάνι, είναι αγάπη ΧΩΡΙΣ θυσία. Αγάπη. Τι δύσκολο πράγμα... 

Για να αγαπήσεις κάποιον ή κάτι, θα πρέπει πρώτα από όλα να αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα, που έχει να κάνει με την ανιδιοτέλεια. Μπορεί να αγαπάς τη δουλειά σου. Θα πρέπει να κάνεις θυσίες γι’ αυτήν, αν θες να σε αγαπήσει και αυτή και να έχετε μία αρμονική σχέση. Η αγάπη σου για τον αθλητισμό και γενικότερα για τα χόμπι σου, επίσης απαιτεί θυσίες. Καλά για τις ανθρώπινες σχέσεις, συγγενικές, φιλικές, ερωτικές, ούτε λόγος. Εκεί και αν δεν απαιτούνται θυσίες και από τις δύο μεριές. Από μία τέτοια αγάπη μπορεί να πληγωθείς, να στενοχωρηθείς, μπορεί όμως και να λυτρωθείς, ειδικά στην εποχή που ζούμε.

Μάθε να αγαπάς, για να σε αγαπούν. Μάθε να ζεις, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή σου, σαν να είναι η τελευταία, κοντά σε ανθρώπους  που η καρδιά τους δεν έχει κλειδαριά και τα συναισθήματα πλημμυρίζουν. Γιατί εδώ που τα λέμε η ζωή δεν έχει πρόβα, είναι διαρκής πρεμιέρα…

     aixmi.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com