Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να μας αρπάξουν! Ο καθένας μας ας βρει ποια είναι αυτά.

Δεν έχω όρεξη να γράφω αυτές τις μέρες γιατί νοιώθω μια ανάγκη να κοιτάζω αυτό το αίσχος που συμβαίνει γύρω μας χωρίς να βουτάω μέσα.

Το πρόβλημα με τον περισσότερο κόσμο είναι πως αφέθηκαν να ζουν ολοκληρωτικά στον κόσμο που τους υπέδειξαν. 

Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ αν υπάρχει η δυνατότητα, όσο δύσκολο κι αν είναι, ο καθένας μας να δημιουργήσει τον δικό του κόσμο μέσα στον προκαθορισμένο.   

Κι ο κόσμος αυτός μπορεί να έχει τις δικές του αξίες, τα δικά του χρονοδιαγράμματα, τις δικές του προτεραιότητες. 

Εκεί οι νόμοι μπορούν να είναι άλλοι για το τι είναι αναγκαίο και τι όχι. Για το τι είναι ζωτικής σημασίας και το τι είναι ευτελές.  

Πέρα από όλους και όλα υπάρχει μια δυνατότητα προσωπικής ελευθερίας που δεν υπάρχουν ανθρώπινα δεσμά ικανά να την περιορίσουν εκτός κι αν το επιτρέψουμε εμείς...

Το χρήμα, οι καθημερινές ανάγκες, η αγωνία της επιβίωσης, το φαί, το σπίτι, τα ρούχα, τα κάθε είδους αγαθά είναι ένα ασταμάτητο τρέξιμο, μια συνεχής αγωνία που όταν τα πράγματα ζορίζονται όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, μετατρέπονται σε εφιάλτη. Σε έναν εφιάλτη που ροκανίζει σιγά σιγά και ύπουλα όλη την ενέργεια ενός ανθρώπου μέχρι που τον αφήνει ένα ζαρωμένο κουφάρι να σέρνεται. Αυτή τη στιγμή αυτό που επιχειρείται γύρω μας δεν είναι απλά η υποδούλωση εκατομυρίων ανθρώπων σε απάνθρωπες πολιτικές και μελλοντικά σενάρια παγκόσμιας υποταγής, αυτό που πάνω από όλα προσπαθούν να κάνουν είναι να αποκτήσει την πεποίθηση κάθε άνθρωπος ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΟΥΤΕ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.

Δεν είναι όμως έτσι. Σήμερα που όλα μοιάζουν να περιορίζονται σε ένα ψυχρό πόλεμο για επιβίωση, τώρα  περισσότερο από κάθε άλλη φορά υπάρχει ανάγκη να τιθασεύσουμε όλους αυτούς τους φόβους που εξαπολύουν επάνω μας, να περιφρονήσουμε τις απειλές και τους εκβιασμούς, να μην παραδοθούμε στη  κάθε μορφή βαρβαρότητας που πλασσάρουν μπροστά στα μάτια μας σαν λύση.  

Υπάρχει μια ψεύτικη αντίληψη πως η εναλλακτική προσέγγιση της ζωής, η εσωτερική σοφία, η απόδραση από τον απατηλό κόσμο που είναι στρωμένος γύρο μας είναι μια πολυτέλεια για αρχόσχολους φιλόσοφους και  εύπορους που ψάχνουν για ένα χόμπι. Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη πως η  απαντηση στα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα είναι κάτι το πολύπλοκο και δυσνόητο για τον απλό άνθρωπο. Η μεγαλύτερη πλάνη είναι αυτό. Οι απαντήσεις στα μεγαλύτερα ερωτήματα της ύπαρξής μας είναι μέσα μας.  Ντυμένα με μια απλότητα, κατανοητά ακόμα κι από το πιο μικρό πλασματάκι. Μέσα σ΄αυτήν την απλότητα κρύβεται όλη η ομορφιά, η ζεστασιά αυτού του κόσμου.

Στις πιο σκοτεινές εποχές της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος κατόρθωνε ακόμα να πιστεύει σε κάτι, να γοητεύεται από κάτι, να μαγεύεται, να αναζητά τη λύση στα μυστήρια της ζωής του, να μετράει τα άστρα, να αγαπάει με πάθος, να πολεμάει για κάποιο ιδανικό. Αναρωτηθηκατε ποτέ γιατί ο σημερινός κόσμος αποζητά χαρισματικούς ηγέτες και δεν βρίσκει? Γιατί δεν γεννιούνται ήρωες? Γιατί θεωρείται ανούσια η έννοια της θυσίας?  Γιατί εξευτελίζεται η έννοια κάθε πίστης? Γιατί υπάρχει τόση μεγάλη πρεμούρα να γελοιοποιείται, να γίνεται γραφικό κάθε τι που ξεφεύγει από τη ψυχρή λογική,  κάθε τι που γεννιέται με συναίσθημα και φαντασία? Γιατί ακόμα κι ο πνευματικός κόσμος στην ουσία δεν μιλάει για πνευματικότητα? Γιατί ακόμα και οι επιστήμες , οι έρευνες μοιάζουν με ψυχρές παραγγελιοληψίες που εξυπηρετούν απρόσωπους χρηματοδότες?

Λέμε συχνά, πως γυρίζουμε σε ένα νέο Μεσαίωνα. Σιγά μη γυρίζουμε στο Μεσαίωνα, σιγά μην ετοιμάζεται η αναγέννηση μετά, ο διαφωτισμός. Στο τίποτα γυρίζουμε. Σε ένα απόλυτο τίποτα. Ενα κόσμο φτιαγμένο από μηχανές και μηχανικούς ανθρώπους.

Οταν όλα σε απειλούν, όταν υπάρχουν οι πιο σκοτεινές και δύσκολες ώρες η μόνη διέξοδος είναι κάποιος να φρενάρει και να δει όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του και όλα όσα συνέβησαν γύρω του , να κατανοήσει τα δικά του λάθη και τις παγίδες που στήθηκαν γύρω του και να αποφασίσει τι πραγματικά έχει αξία γι΄αυτόν, για ποιο σκοπό θέλει να παλαίψει, για ποιο λόγο υπάρχει.  Ζωή δεν είναι όλο αυτό το τσίρκο που έχουν φτιάξει γύρω μας. Ζωή δεν είναι ένας συνεχής εκβιασμός, μια απειλή, ένα σύνολο από φόβους . Ζωή δεν είναι τα χρηματοπιστωτικά συστήματα, οι οθόνες των τζογαδόρων , η ηλίθια αντιγραφή γελοίων  προτύπων που πλασσάρονται από γελοίους ανθρώπους, η αρρωστημένη κατανάλωση κάθε αηδίας, η συνεχής αγωνία για χρήμα, χρήμα, χρήμα.

Ναι ξέρω υπάρχει η άμεση αντίδραση. Κι όταν ο κώλος σου καίγεται , άνεργος, άφραγκος, πεινασμένος, δεν μπορείς να θρέψεις τα παιδιά, δεν μπορείς να βγάλεις την επόμενη μέρα, θα καθίσεις να φιλοσοφείς?

Κι απαντώ . Και τι στ΄αλήθεια θα κάνεις? Θα κλαίγεσαι συνέχεια? Θα οδηγηθείς εκτός από τη φτώχεια και στην αυτοκτονία ή τη τρέλλα? Θα βρίζεις άσκοπα? Θα πλακωθείς με τους συνανθρώπους για να ξεσπάσεις την οργή σου? Θα παρασυρθείς από οποιονδήποτε πονηρό εκμεταλλευτεί τη απελπισία σου? Θα σκύψεις το κεφάλι και θα αποδεχτείς τα ψίχουλα που σου προσφέρουν για ζωή?

Μήπως κάποια στιγμή πρέπει και να αντέξεις να πεινάσεις? Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να αντέξεις το γεγονός ότι έχασες όλα τα μπιχλιμπίδια και να βρεις την ευκαιρία να δεις επί τέλους πόσο πολύ εξαρτημένη ήταν η ζωή σου από όλα αυτά? Μήπως να συνειδητοποιήσεις πριν από την όποια εξέγερσή σου, αντίστασή σου, ή απλά επόμενη ψήφο σου, πως η μεγάλη πληγή ήταν αυτή η εξάρτησή σου. Ο μηχανισμός που κατόρθωσαν να σε καταντήσουν δούλο ήταν ακριβώς αυτή η εξάρτησή σου. Η κενότητά σου. Η επιφανειακή οπτική της ζωής. Η πνευματική αμορφωσιά. Η  μηδενική αναζήτηση της πραγματικής ουσίας της ζωής.  Μια μαριονέττα που μπορεί να τη σέρνει ο καθένας όπου θέλει και να την απειλεί με όποιο τρόπο θέλει.

Το ίδιο έμαθες και τα παιδιά σου να είναι. Εξαρτημένα και απροετοίμαστα. Υπερφίαλα όπως εσύ.  Με ευτελή όνειρα και επιθυμίες.  Με μια συνεχή ροπή στο να αγαπάς άρρωστα και γελοία πράγματα. Με μια συνεχή ενασχόληση με σκουπίδια .  Αγάπη, σεβασμός, αξιοπρέπεια, καλωσύνη, αγάπη για τη φύση και τον άνθρωπο, έρωτας, όνειρα,  πίστη, ιδανικά, αναζήτηση της αλήθειας, αναζήτηση για τις αιτίες της ύπαρξης, ο σκοπός που είσαι εδώ, ο σκοπός που όλα είναι εδώ, μετατράπηκαν σε προϊόντα που μπορούν να τα κατέχουν λίγοι να τα μετατρέπουν όπως θέλουν και να τα πλασσάρουν όπως θέλουν κι εσύ να είσαι απλά ο αγοραστή των μεταλλαγμένων αξιών όποτε και αν σου δώσουν τη δυνατότητα.

Αυτή είναι η αληθινή φτώχεια.  Η ανικανότητα ελεύθερης επιλογής. Αυτή η ανικανότητα νομίζεις πως θα λυθεί αν ρίξεις κάτω μια οποιαδήποτε κυβέρνηση  και φέρεις μια άλλη? Αυτή η υποδούλωσή σου νομίζεις ότι θα λήξει με το να αλλάξεις διαχειριστές στη ζωή σου? Το πρόβλημά σου είναι ποιος διαχειρίζεται τη ζωή σου ή το γεγονός ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ τη διαχειρίζεται ερήμην σου....

Πρέπει να αντέξουνε και τη φτώχεια, και τη πείνα, και όλα τα δεινά που έρχονται. Να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο με το κεφάλι ψηλά. Αυτό που δεν πρέπει να αντέχουμε πλέον είναι η τυφλότητά μας και η  άγνοιά μας για τις μεγάλες αλήθειες της ζωής.

Ερχεται στο μυαλό μου μια φράση που είχε πει ο Αινσταιν...

Αραγε το φεγγάρι είναι στη θέση του όταν δεν το κοιτάζει κανείς;

Ασχετα για ποιο λόγο είχε ειπωθεί αυτή η φράση μου δίνεται μια καλή ευκαιρία να σε ρωτήσω κι εγώ.

Αραγε αυτοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν αν δεν τους κοιτάξει κανένας πια;

Εγώ έχω εδώ και πολύ καιρό φτιάξει ένα κόσμο μέσα σ΄αυτόν που μου πλασσάρουν. Κι όχι δεν είναι φτιαγμένος ούτε από χόμπυ, ούτε γιατί  βαριόμουν και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω από το να φιλοσοφώ. Ας  πούμε πως ήμουν από εκείνους τους τυχερούς που φτώχυναν πριν έρθει η μεγάλη φτώχεια. Υπάρχουν πολλοί που έχουν μάθει να περπατάνε ξυπόλητοι πριν τους πάρει κάποιος τα παπούτσια. Πιστέψτε με υπάρχουν πολλοί.

http://vasiliskos2.blogspot.com/