Χρωστᾶμε! Ὄχι μόνον ἐμεῖς. Ὅλη ἡ ἀνθρωπότης χρωστᾶ. Ὁ ἐφιάλτης τῆς φτώχιας ἀπλώνει τὰ δίχτυα του παντοῦ.
Πόλεις καὶ χῶρες ποὺ ἔως πρὸ τινος εὐημεροῦσαν, τώρα κινδυνεύουν μὲ οἰκονομικὲς καταστροφές.
Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς δὲν παράγουμε.
Δὲν σημαίνει πὼς δὲν ἐργαζόμαστε ἢ δὲν δουλεύουμε.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς μᾶς ἀποκόπτουν ἀπὸ τὸ σημαντικότερόν μας δικαίωμα.
Αὐτὸ τῆς ἐργασίας μὲ στόχο τὴν ἐπιβίωσι.
Δὲν εἶναι μόνον ἡ Κίνα καὶ γενικότερα ἡ νοτιοανατολικὴ Ἀσία ποὺ ἔχουν κατακλύσει τὶς ἀγορές μας μὲ τὰ προϊόντα τους.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς αὐτοὶ πεινοῦν πολὺ περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς...
Δὲν εἶναι ποὺ μᾶς κακόμαθαν γιὰ μερικὲς δεκαετίες πρὸ κειμένου να στραφοῦμε στὶς τράπεζες καὶ νὰ ζοῦμε μὲ δάνεια. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἰδίως ἐμεῖς, παραμέναμε πάντα σὲ κατάστασι φτώχιας. Δικαιούμασταν καὶ λίγη ἄνεσι…
Ἔτσι βόλευε ὅμως… Νὰ μᾶς παραπλανοῦν…. Κι ἂς εἴχαμε…
Κάποιος κατακτητὴς ποὺ θὰ μᾶς καταλήστευε μόλις κάναμε νὰ ξεμυτίσουμε καὶ νὰ ζήσουμε πιὸ ἀνθρώπινα.
Κάποιος δολοφόνος ποὺ θὰ μᾶς γενοκτονοῦσε μόλις στεκόμασταν λίγο καλλίτερα στὰ πόδια μας.
Κάποιος τραπεζίτης ποὺ θὰ μᾶς δάνειζε μόλις ἀναζητούσαμε τὴν χαμένη μας συνείδησι καὶ ἱστορία.
Πέραν λοιπὸν τῆς τεχνητῆς χρεοκοπίας, τὸ σημαντικότερον ὅλων, ἐπὶ τοῦ ὁποίου στοχεύουν, εἶναι ἡ μείωσις τοῦ πληθυσμοῦ.
Στήν Ἀφρική πόσοι πεθαίνουν ἢ σκοτώνονται καθημερινῶς; Στήν Ἀσία; Κι ἐδῶ;
Ναί, κι ἐδῶ.
Διότι οἱ αὐτοκτονίες καὶ οἱ φόνοι εἶναι πλέον καθημερινόν φαινόμενον.
Ἡ ἁρπαγὴ τῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων εἶναι γεγονός.
Ἡ ὀλοένα κι αὐξανομένη μας φτωχοποίησις εἶναι πραγματικότης.
Ἡ ἐγκληματικότης, ἰδίως εἰσαγωμένη, εἶναι ἕνας ἀκόμη μοχλὸς πιέσεως.
Γιατί νομίζετε πὼς τήν ἀφήνουν ἀνεξέλεγκτη; Τούς ξέφυγε;
Γιατί δέν ἀπειλοῦνται πολιτικοί, δημοσιοκᾶφροι καί τραπεζῖτες ἀπό αὐτήν; Γιατί σέ αὐτούς εἶναι ἀνύπαρκτος;
Ἀναρωτιόμαστε ἀκόμη; Μά εἶναι πασιφανές;
Δὲν θέλουν ἀνάπτυξι.
Ἡ ἀνάπτυξις, ποὺ τόσο πολὺ ὑπερασπίζονται οἱ κεφαλαιοκρᾶτες, εἶναι ἐξαφανισμένη ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Πῆγε νὰ τοὺς ξεφύγῃ γιὰ λίγο ἀλλὰ τώρα θὰ τελείωσουν μαζύ της διὰ παντός.
Δὲν τὴν θέλουν.
Ἡ ἀνάπτυξις παράγει ἐλευθερία. Πολῖτες. Δικαιώματα. Σκέψι! Πολιτισμό!
Αὐτὰ εἶναι προϊόντα μὴ ἐπιθυμητά. Γιὰ ἐτοῦτο καὶ μᾶς τελείωσε.
Ἡ οὐσία λοιπὸν παραμένει.
Ὁ πλανήτης φτωχαίνει.
Φτωχαίνει ἀσφυκτικῶς. Οἱ φτωχοὶ θὰ πεθάνουν καὶ οἱ πλούσιοι θὰ γίνουν φτωχοί. Στὸ τέλος ὅμως κι αὐτοὶ θὰ πεθάνουν!
Ὁ ἐφιάλτης τῆς φτώχιας εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν. Καὶ ἡ κατάστασις ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ χειροτερεύῃ.
Δὲν μᾶς χρειάζονται πλέον!
Ἀκόμη καὶ μηχανὲς ποὺ θὰ μᾶς ἀντικαταστήσουν ἔχουν ἑτοιμάσει.
Στὰ χωράφια θὰ δουλεύουν αὐτές. Στὰ ὀρυχεῖα. Στὰ ἐργοστάσια. Στὰ γραφεῖα.
Μία μικρὴ μόνον μερίδα, οἱ ἐκλεκτοί, μαζύ μὲ τὶς οὐρές τους, θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν.
Ὁ κόσμος ἀλλάζει, κι ἀλλάζει ταχύτατα!
Κάποιοι, ὑπηρέτες καὶ φερέφωνα
αὐτῶν τῶν «ἀφεντάδων», ὅπως πολιτικοί, δημοσιοκᾶφροι, τραπεζῖτες,
πρωθυπουργοί, παρατρεχάμενοι γενικότερα, θὰ ἐξαφανισθοῦν ταχύτατα. Ὅταν
θὰ βγάλουν ἐμᾶς ἀπὸ τὴν μέσι, τότε δεν θὰ τοὺς χρειάζονται γιὰ νὰ μᾶς
κρατοῦν σὲ καταστολή.
Συνεπῶς, τό ἐπόμενον «εἶδος» πρὸς ἐξαφάνισιν εἶναι αὐτοὶ ποὺ μᾶς ξεπουλοῦν τώρα.
Διότι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ δομοῦν τὴν
κοινωνία δίχως τὴν ἀνθρωπότητα, τὸ κάνουν γιὰ νὰ προστατευθοῦν. Εἴμαστε
βλέπετε πολλοί καὶ ἀρχίσαμε νὰ ἀγριεύουμε.
Γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν λοιπὸν σὲ
καταστολή, μᾶς ἀποπροσανατολίζουν. Μᾶς ζαλίζουν. Μᾶς φτωχαίνουν. Μᾶς
δηλητηριάζουν. Μᾶς ψεκάζουν. Μᾶς ἀποκοιμίζουν. Μᾶς δολοφονοῦν τελικῶς,
εἶτε μὲ ἀργοὺς εἶτε μὲ ταχεῖς ῥυθμούς.
Εἴπαμε, δὲν μᾶς χρειάζονται. Εἴμαστε ἐμπόδιο. Εἴμαστε ἐνόχλησις! Εἴμαστε πλέον κίνδυνος.
Μία μηχανὴ μπορεῖ νὰ παράξῃ τετραπλάσια ἐργασία ἀπὸ ἐμᾶς. Ὅταν χαλάσῃ τὴν ἐπισκευάζεις ἢ τὴν πετᾶς καὶ φτιάχνεις ἄλλη.
Ἕνας ἄνθρωπος ὅμως δὲν συμπεριφέρεται ὠς μηχανή.
Τώρα λοιπὸν ποὺ γίναμε ἑπτὰ δίς παραγίναμε ἐπικίνδυνοι!
Τώρα πρέπει νὰ πατήσουν τὸ κουμπί γιὰ νὰ μᾶς μειώσουν ἢ ἀκόμη καὶ νὰ μᾶς ἐξαφανίσουν.
Αὐτὸ εἶναι τὸ σχέδιο.
Τὸ ξέρουμε ὅλοι κατὰ βᾶθος!
Ἴσως πρὸς τοῦτο νὰ στεκόμαστε μουδιασμένοι ἐμπρὸς στὰ μεγάλα.
Σαφῶς καὶ παίζουν ῥόλο ὅλοι αὐτοὶ οἱ καπελωτὲς ποὺ (ὡς πραγματικὰ τσιράκια) πασχίζουν νὰ μᾶς κατευθύνουν.
Μᾶς ἀπωθοῦν! Μᾶς ἀποκαλύπτουν τὴ
γύμνια τοῦ δικοῦ μας ἑαυτοῦ. Τὴν δική μας φοβία νὰ ἀναλάβουμε τὶς
εὐθῦνες μας. Νὰ γίνουμε πολεμιστές καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τοὺς ἐαυτούς
μας, τὶς οἰκογένειές μας καὶ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα.
Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἀκόμη μία μέθοδος καταστολῆς. Γνωστὴ σὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀξιοποιοῦν τόσους αἰῶνες.
Ξέρω πὼς μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὸν κόσμο.
Ξέρω πὼς μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα, ποὺ θὰ φέρῃ τὸ δεύτερο καὶ μετὰ τὸ τρίτο.
Ξέρω πὼς μποροῦμε πράγματι μόνον ἐμεῖς νὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα.
Ἀλλὰ πρέπει ἐμεῖς νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε
Θέλουμε δὲν θέλουμε, εἶτε λόγῳ
φύσεως, εἶτε λόγῳ θέσεως, εἶτε λόγῳ συνειδήσεως, ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς
μποροῦμε νὰ χαράξουμε τὴν νέα πορεία τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἡ ὁποία μόνον καλὸ θὰ φέρνῃ.
Καὶ τὸ ξέρουμε ὅλοι μας αὐτό κατὰ βᾶθος.
Ἴσως νὰ μᾶς τρομάζῃ ἡ εὐθύνη. Ἴσως νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς στὴν μάχη θὰ πέσουν κορμιά.
Δὲν γίνεται ὅμως μάχη δίχως θάνατο. Καὶ ἰδίως νικηφόρος μάχη!
Ναί, ἴσως τὸ πρῶτο κορμὶ ποὺ θὰ πέσῃ νὰ εἶναι τὸ δικό μου.
Ἀλλὰ τί σημαίνει αὐτό; Δέν θά μπῶ στήν μάχη; Καήκαμε!
Ὅλοι μας ἔχουμε τὶς ἴδιες
πιθανότητες νὰ σκοτωθοῦμε. Ἴσως περισσότερες νὰ σκοτωθοῦμε παρὰ νὰ
ζήσουμε. Γιατί ὅμως δέν ἀναλογιζόμαστε τά ὀφέλη;
Αὔριο τά παιδιά μας θά ζοῦν ἐλεύθερα!
Τὰ παιδιὰ ὅλου τοῦ κόσμου θὰ ἔχουν τροφή!
Θὰ γεννιοῦνται ἄνθρωποι καὶ θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν ἄνθρωποι, κι ὄχι λίθοι ἐλεγχόμενοι.
Τί εἶναι λοιπόν προτιμότερο;
Νά ζήσουμε ὅλοι μας, κι ἐμεῖς καί τά παιδιά μας, μέσα στήν μιζέρια, τόν φόβο καί τόν θάνατο;
Ἢ νά λείψουμε ἐμεῖς καί νά πορευθοῦν ὅλοι οἱ ἐπόμενοι ἐλεύθερα;
Ἐγὼ ξεκινῶ! Καὶ σίγουρα θὰ πέσω πρώτη.
Ἔρχεστε;
Ἕνας κοῦκος λοιπὸν θὰ φέρῃ τὴν ἄνοιξι! Θέλουμε δὲν θέλουμε. Κι ἐγὼ βγαίνω πρὸς ἀναζήτησί του. Κι ὅποιος θέλει ἔρχεται.
Ὀ κοῦκος εἶναι ἐκεῖ καὶ μᾶς περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου