Της Ζέτας Ζήκου - "Επίκαιρα"0 Λουκάς Παπαδήμος δέχτηκε -άνευ όρων- να ηγηθεί ενός ευτελισμένου συρφετού αποτυχημένων υπουργών του Γιώργου Παπανδρέου και να πρωθυπουργεύσει σε μια κυβέρνηση της ανυποληψίας, της περίτρανα αποδεδειγμένης ανικανότητας, της αρρωστημένα προκλητικής αναίδειας και θρασύτητας.
Δέχτηκε -άνευ όρων- να ταυτίσει το όνομά του με ανθρώπους
που δεν τολμούν να ξεμυτίσουν σε δημόσιο χώρο, διότι ξέρουν με ποιες
πρακτικές αποδοκιμασίας τούς περιμένουν η οργή και η αηδία των πολιτών,
φορτώθηκε δύο αντιπροέδρους και μερικές δεκάδες άλλων πολιτικών που
συμβολίζουν το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ.
Αραγε γιατί το έκανε αυτό ο Παπαδήμος;
Γιατί αποδέχτηκε την άνευ όρων πρωθυπουργία;
Το πείραμα Παπαδήμου, λοιπόν... Προφανώς, πρόκειται για ένα πεδίο δοκιμής για τους εταίρους - δανειστές μας και για ένα πεδίο δεινής δοκιμασίας για τους Έλληνες. Μέσα από την απο-δόμηση της πολιτικής πραγματικότητας οδηγούμαστε στην αποδοχή της νέας νομενκλατούρας. Φαίνεται, επίσης, ότι είναι πεδίο δοκιμασίας για τη Δημοκρατία και την πολιτική κουλτούρα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.
Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κατίσχυση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, η προδοσία των πολιτικών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα αφορούν στο σύνολο της Ευρώπης. Η τύχη της Ελλάδας, η έκβαση της δοκιμασίας της είναι αναπόσπαστα τμήματα της κοινής ευρωπαϊκής μοίρας.
Και τώρα ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της χώρας προσπαθεί απεγνωσμένα να μην στιγματίσει με μία επίσημη χρεοκοπία τη σύντομη θητεία του. Αλλά η «απειλή» για υποχρεωτική συμμετοχή στο PSI ηχεί αστεία από τον κ. Παπαδήμο. Αν, όμως, σώνει και καλά επιδιώκει να μας παρουσιάσει μια συμφωνία για να αποδείξει ότι πέτυχε στο έργο του, η συμφωνία αυτή στο τέλος ενδέχεται να αποδειχτεί καταστροφική για τη χώρα μας. Είπε, βέβαια, και το άλλο: Ότι οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να περάσουν τα οικονομικά μέτρα που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που προσφέρουν, εξηγώντας ότι οργανωμένα συμφέροντα που διαθέτουν πολιτικούς δεσμούς έχουν μπλοκάρει τις αλλαγές που απαιτούνται για την αναζωογόνηση της κλινικά νεκρής οικονομίας της χώρας και της παραμονής της στο ευρώ.
Το πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα είναι το ότι η οικονομία πηγαίνει πολύ χειρότερα απ' ό,τι αναμενόταν, ενώ αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας και δη των τραπεζών και, με τα σημερινά δεδομένα, ακόμα κι αν επιτευχθεί διαγραφή χρέους κατά 50%, δεν θα επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του λόγου χρέος προς ΑΕΠ της Ελλάδας στο 120% μέχρι το 2020, από 160% που είναι σήμερα. Επομένως, είναι σημαντική μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, προειδοποιούν οι Financial Times.
Ευτυχώς για την Ελλάδα, στη συγκεκριμένη περίπτωση της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν αποφασίζει ο κ. Παπαδήμος, αλλά οι «δάνειες δυνάμεις» - εν προκειμένω, δηλαδή, η Γερμανία και το IMF. Οι παλινδρομήσεις των κορυφαίων διαπραγματευτών, με επικεφαλής τον Ευάγγελο Βενιζέλο, μαζί με τη διπλωματική ανυπαρξία και την εκκωφαντική διαπραγματευτική ένδεια της πρώην κυβέρνησης Παπανδρέου οδήγησαν σε κινούμενη άμμο τα πάντα.
Το ζήτημα του Δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα μοιάζει να είναι το μείζον, αλλά υπάρχουν και άλλα καίρια ζητήματα, όπως το είδος, η βαρύτητα και οι ρήτρες ειδικών εξασφαλίσεων - εγγυοδοσία, ενέχυρα, υποθήκες. Προφανώς, οι ομολογιούχοι επιθυμούν το αγγλικό Δίκαιο επειδή μας θεωρούν αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοιχτό, ως εκ τούτου η «ασφάλεια Δικαίου» εγγυάται τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους. Επίσης, ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι, σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας μας ή αθέτησης των υποχρεώσεών της, οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους, δηλαδή μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου.
Την ίδια στιγμή, η νέα δανειακή σύμβαση, με το νέο Μνημόνιο, αποτελεί έναν απίστευτο εκβιασμό, με μόνο στόχο την υλοποίηση αντιλαϊκών πολιτικών. Οι τροϊκανοί αδιαφορούν αν θα κάψουν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Διότι καλές οι μεταρρυθμίσεις -αν ποτέ γίνουν-, μαζί, όμως, έρχεται και μια απίστευτη εσωτερική υποτίμηση, που δεν θα έχει προηγούμενο. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο «τέρας» που έρχεται για να κάνει την Ελλάδα... Βουλγαρία. Με εκατομμύρια φτωχούς και μερικές χιλιάδες που κέρδισαν τόσα χρόνια δισεκατομμύρια να κάνουν κουμάντο. Κι όμως, ο κ. Παπαδήμος το συζητά! Τότε, κύριε πρωθυπουργέ, καληνύχτα!...
Το πείραμα Παπαδήμου, λοιπόν... Προφανώς, πρόκειται για ένα πεδίο δοκιμής για τους εταίρους - δανειστές μας και για ένα πεδίο δεινής δοκιμασίας για τους Έλληνες. Μέσα από την απο-δόμηση της πολιτικής πραγματικότητας οδηγούμαστε στην αποδοχή της νέας νομενκλατούρας. Φαίνεται, επίσης, ότι είναι πεδίο δοκιμασίας για τη Δημοκρατία και την πολιτική κουλτούρα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.
Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κατίσχυση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, η προδοσία των πολιτικών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα αφορούν στο σύνολο της Ευρώπης. Η τύχη της Ελλάδας, η έκβαση της δοκιμασίας της είναι αναπόσπαστα τμήματα της κοινής ευρωπαϊκής μοίρας.
Και τώρα ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της χώρας προσπαθεί απεγνωσμένα να μην στιγματίσει με μία επίσημη χρεοκοπία τη σύντομη θητεία του. Αλλά η «απειλή» για υποχρεωτική συμμετοχή στο PSI ηχεί αστεία από τον κ. Παπαδήμο. Αν, όμως, σώνει και καλά επιδιώκει να μας παρουσιάσει μια συμφωνία για να αποδείξει ότι πέτυχε στο έργο του, η συμφωνία αυτή στο τέλος ενδέχεται να αποδειχτεί καταστροφική για τη χώρα μας. Είπε, βέβαια, και το άλλο: Ότι οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να περάσουν τα οικονομικά μέτρα που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που προσφέρουν, εξηγώντας ότι οργανωμένα συμφέροντα που διαθέτουν πολιτικούς δεσμούς έχουν μπλοκάρει τις αλλαγές που απαιτούνται για την αναζωογόνηση της κλινικά νεκρής οικονομίας της χώρας και της παραμονής της στο ευρώ.
Το πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα είναι το ότι η οικονομία πηγαίνει πολύ χειρότερα απ' ό,τι αναμενόταν, ενώ αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας και δη των τραπεζών και, με τα σημερινά δεδομένα, ακόμα κι αν επιτευχθεί διαγραφή χρέους κατά 50%, δεν θα επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του λόγου χρέος προς ΑΕΠ της Ελλάδας στο 120% μέχρι το 2020, από 160% που είναι σήμερα. Επομένως, είναι σημαντική μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, προειδοποιούν οι Financial Times.
Ευτυχώς για την Ελλάδα, στη συγκεκριμένη περίπτωση της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν αποφασίζει ο κ. Παπαδήμος, αλλά οι «δάνειες δυνάμεις» - εν προκειμένω, δηλαδή, η Γερμανία και το IMF. Οι παλινδρομήσεις των κορυφαίων διαπραγματευτών, με επικεφαλής τον Ευάγγελο Βενιζέλο, μαζί με τη διπλωματική ανυπαρξία και την εκκωφαντική διαπραγματευτική ένδεια της πρώην κυβέρνησης Παπανδρέου οδήγησαν σε κινούμενη άμμο τα πάντα.
Το ζήτημα του Δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα μοιάζει να είναι το μείζον, αλλά υπάρχουν και άλλα καίρια ζητήματα, όπως το είδος, η βαρύτητα και οι ρήτρες ειδικών εξασφαλίσεων - εγγυοδοσία, ενέχυρα, υποθήκες. Προφανώς, οι ομολογιούχοι επιθυμούν το αγγλικό Δίκαιο επειδή μας θεωρούν αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοιχτό, ως εκ τούτου η «ασφάλεια Δικαίου» εγγυάται τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους. Επίσης, ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι, σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας μας ή αθέτησης των υποχρεώσεών της, οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους, δηλαδή μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου.
Την ίδια στιγμή, η νέα δανειακή σύμβαση, με το νέο Μνημόνιο, αποτελεί έναν απίστευτο εκβιασμό, με μόνο στόχο την υλοποίηση αντιλαϊκών πολιτικών. Οι τροϊκανοί αδιαφορούν αν θα κάψουν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Διότι καλές οι μεταρρυθμίσεις -αν ποτέ γίνουν-, μαζί, όμως, έρχεται και μια απίστευτη εσωτερική υποτίμηση, που δεν θα έχει προηγούμενο. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο «τέρας» που έρχεται για να κάνει την Ελλάδα... Βουλγαρία. Με εκατομμύρια φτωχούς και μερικές χιλιάδες που κέρδισαν τόσα χρόνια δισεκατομμύρια να κάνουν κουμάντο. Κι όμως, ο κ. Παπαδήμος το συζητά! Τότε, κύριε πρωθυπουργέ, καληνύχτα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου