Τι μπορεί άραγε να ελπίζουν οι Έλληνες από αυτούς;

Πρωθυπουργό θα έχουμε... Ελπίδα όμως;

Παρακολουθώντας το θέατρο του παραλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες δέκα μέρες στον τόπο είμαι πλέον σχεδόν βέβαιος ότι δεν υπάρχει καμιά μα καμία ελπίδα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. 

Από την στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την τρέλα περί δημοψηφίσματος που μας έκανε παγκόσμια... ρόμπα, μέχρι και σήμερα το πρωί , όλες οι κινήσεις του πολιτικού συστήματος που κατευθύνει τα πράγματα του τόπου οδηγούν από το κακό στο χειρότερο.

Η Ελλάδα έχει γίνει ο περίγελος του πλανήτη, οι Έλληνες λοιδορούνται και αντιμετωπίζονται διεθνώς ως τεμπέληδες και απατεώνες που ζούνε τρώγοντας τα λεφτά άλλων λαών και η πολιτική ηγεσία πάει... γυμναστήριο και βόλτες στον Εθνικό Κήπο.
Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια, οι πιθανότητες να σπεύσουν οι πολίτες να πληρώσουν τους φόρους που οφείλουν όλο και λιγοστεύουν -αφού ουκ αν λάβοις πάρα του μη έχοντος- και βουλευτές τσακώνονται στα παράθυρα για το αν η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα αποκαλείται μεταβατική, εθνικής ενότητας, εθνικής συνεργασίας η κάπως αλλιώς.
Η δίνη της κρίσης παρασύρει και τη γειτονική Ιταλία- την 7η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη-με ορατό το ενδεχόμενο να μην υπάρχουν χρήματα για την Ελλάδα, και οι ηγέτες μας διαφωνούν για το αν στην κυβέρνηση θα υπάρχουν -λέει- πολιτικά πρόσωπα η τεχνοκράτες η κι από τα δύο.
Οι πολιτικοί ταγοί πορεύονται έχοντας στο νου την επόμενη μέρα στο κόμμα τους η την επόμενη δημοσκόπηση και μοιάζει να μην ασχολούνται με την πιθανότητα να καταρρεύσει η χώρα.
Μοσχαναθρεμένοι και πορφυρογέννητοι οι περισσότεροι, χωρίς να έχουν νιώσει ποτέ τι σημαίνει να αγωνιάς για να πληρώσεις το λογαριασμό η να σκέφτεσαι αν θα βάλεις πετρέλαιο για να ζεσταθεί το σπίτι σου, μοιάζουν να ζουν σε ένα μικρόκοσμο που δεν έχει σχέση με την σκληρή καθημερινότητα.
Ακόμα κι αν, όπως όλα δείχνουν, σήμερα τα βρουν και αποκτήσουμε μια νέα κυβέρνηση με ένα νέο πρωθυπουργό, οι ίδιοι ουσιαστικά θα συνεχίσουν να οδηγούν τον τόπο. Τι μπορεί άραγε να ελπίζουν οι Έλληνες από αυτούς;
Σωτήρης Ξενάκης