Quo vadis Graecia

Mε το ένα μάτι στραμμένο στην Αθήνα και το άλλο στη Ρώμη η Ευρώπη έχει αρχίσει όχι μόνο να αλληθωρίζει, αλλά και να προβληματίζεται για το μέλλον της. 

Αν χάσει την Αθήνα οι συμβολισμοί θα είναι αφόρητοι. 

Αν χάσει τη Ρώμη θα είναι ανυπολόγιστοι. Ισως και μοιραίοι.
Τα νέα που φτάνουν στις Βρυξέλλες από την Αθήνα δεν είναι καλά. Αλλοτε θυμίζουν το κυλώνειο άγος, άλλοτε τα Ελευσίνια μυστήρια, αλλά σε καμία περίπτωση τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους...

Οι Αρχοντες δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποχαιρετίσουν τις εξουσίες τους και τα εξ Εσπερίας νέφη διαρκώς πυκνώνουν. 

Την ίδια ώρα στη Ρώμη, ο ηγέτης της Bas Empire (καταρρέουσα αυτοκρατορία), όμηρος των συντεχνιών και του παρασιτικού τρόπου ζωής, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται παρά για τα latifundia του.
Στις Βρυξέλλες το ερώτημα που κυριαρχεί μεταξύ των απογόνων του Καρλομάγνου είναι αν θα πρέπει, για να σώσουν τη Ρώμη, να σώσουν και την Αθήνα;  

Οι ιδέες διίστανται. 

Κάποιοι πιστεύουν πως αν πέσει η Αθήνα θα πέσει και η Ρώμη ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως για να σωθεί η Ρώμη θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά η Αθήνα. 

Στο μεταξύ εμείς το παίζουμε sui generis.

Μ. Σπινθουράκης