Ο Γιώργος, ο Αντώνης και ο σκοταδόψυχος!

«Η Ελλάδα αποτελεί ένα απέραντο φρενοκομείο», τάδε έφη Κωνσταντίνος Καραμανλής!

Δηλαδή τέσσερις ημέρες τώρα τι ακριβώς γίνεται; 

Διαβουλεύονται για να καταλήξουν στον Πετσάλνικο και μετά βλέποντας τις πιθανές εντός των τειχών ανταρσίες το μάζεψαν; 

Τι στην ευχή κάνουν τόσο καιρό;

Τέσσερις ημέρες λοιπόν δεν μπορούν (;) να βρουν ένα πρόσωπο.  

Προφανώς....

ξεκίνησαν από τον Παπαδήμο με την επιλογή του οποίου πολλοί δίκαια διαφωνούν ανασύροντας γεγονότα του παρελθόντος, αλλά βλέποντας ότι ο άνθρωπος είναι σοβαρός και βάζει όρους, τον έκαναν στην άκρη.

Ακούσαμε για Ρουμελιώτη, Κουκιάδη, Σκουρή αλλά τελικά σκούρα τα πράγματα. Κατέληξαν λοιπόν στον Πετσάλνικο αλλά μόλις κατέφθασαν οι πληροφορίες για τις αντιδράσεις από τα στρατόπεδά τους κι ενώ είχαν οδηγηθεί στον πρόεδρο για τις ανακοινώσεις, τα μάζεψαν όλα πίσω και θυμήθηκαν ξαφνικά να μας πουν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον κο Παπαδήμο.

Και μέσα σε όλα, σημειώστε τον Καρατζαφέρη ο οποίος δίνοντας το παρόν σε αντίθεση με την αριστερά που αρνείται τα πάντα, γεμίζοντας το κενό συμπεριφέρεται ως το Νο 3 καραδοκώντας να εκμεταλλευτεί τις όποιες κακοτοπιές, δημιουργώντας «τεράστια» ζητήματα ώστε να αντλήσει δύναμη από τα δύο μεγάλα (;) κόμματα που αιμορραγούν.

Συμπερασματικά;

Ο Παπανδρέου θέλει κάποιον που να επηρεάζει ώστε να παραμείνει φεύγοντας. Συνεχίζει δε να είναι εκτός τόπου και χρόνου περιγράφοντας στα διαγγέλματά του μια ιδεατή εικόνα της Ελλάδας. Ποτέ δεν αναφέρει το αυτονόητο. Ποιο; Μα ότι είναι ο πλέον αποτυχημένος πρωθυπουργός της χώρας και είναι επικίνδυνος με τις εμπνεύσεις του. Δεν καταλαβαίνει ότι δε βρέχει αλλά τον φτύνουν.

Ο Σαμαράς βλέποντας το ολίσθημά του να συμπράξει με έναν αναξιόπιστο άνθρωπο, τώρα προσπαθεί να στηρίξει αρνούμενος και να αποποιηθεί ευθυνών στηρίζοντας. Σαν άλλος απόστολος Πέτρος μόλις λάλησε ο αλέκτωρ θυμήθηκε τι έλεγε και «έκλαυσε πικρώς». Πιέστηκε; Εξαπατηθήκε; Εγκλωβίστηκε; Τώρα όμως είναι αργά για δάκρυα Στέλλα. Η κοινωνία έχει πλέον μηδενική ανοχή στα λάθη.

Οι ίδιοι λοιπόν δεν ξέρουν τι θέλουν ή μάλλον ξέρουν αλλά δε γίνεται. Και να φύγουν και να παραμείνουν. Και να στηρίξουν και να μη φορτωθούν την ευθύνη. Και δεν κάνουν το αυτονόητο να βγουν από το αδιέξοδό τους. Ποιο;

Ε κ λ ο γ έ ς !

Κι επειδή κοντεύουν να μας τρελάνουν, θα κλείσουμε με ένα άλλο ποίημα του ποιητή Τιμολέοντος Φανφάρα και την αντίστοιχη έκρηξη στο τέλος του Βασίλη λίγο παραποιημένη:

Φαρμάκι έχω στην Ψυχή
Φέρνει μαυρίλα θολερή

Στα στήθια μου

Νύχτα αξημέρωτη ξανά
Με το πιοτό της με κερνά
Εβίβα μου

Σκοτάδι πίνω για πιοτό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ
Πω πω πω πω
πω πω πω πω

Και το μυαλό μου είναι θολό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω…..

Τρέλα, τρέλα, τρέλα!

με ένα κεφάλι αδειανό

και ένα μέλλον σκοτεινό

τα πάντα κάνατε σκατά

γεια σας Γιωργάκη, Σαμάρα

Ξύπνα Βασίλη!!!

.

Μαζίδης Στρατής

ΥΓ: όπου Βασίλης, ελληνικός λαός

http://freepen.gr/epikairotita/657