Όποιος Έλληνας υποστηρίζει έξοδο από Ευρώ έχει παντελή άγνοια για το πώς λειτουργούν οι εξαγωγές και η πραγματική οικονομία…

Σε πολλές εφημερίδες (FT, WSJ, NYT κλπ) υπάρχουν άρθρα όπου διάφοροι(ξένοι) οικονομολόγοι τάσσονται υπέρ της εξόδου της Ελλάδος από το Ευρώ και την εισαγωγή ενός νέου τοπικού νομίσματος.  

Κάθε Ευρωπαίος πρέπει να είναι υπέρ της εξόδου (οικονομολόγος ή μη) της Ελλάδος από το Ευρώ. Η Ελλάδα στην Ευρωζώνη δεν προσφέρει κάτι σημαντικό, παρά μόνο προβλήματα (2,5% gdp πάνω από το 50% των προβλημάτων).  

Η στάση τους είναι κατανοητή: να αποκοπεί η Ελλάς από το σύστημα και να αφεθεί ελεύθερη στην καταστροφή της. 

Δυστυχώς όμως υπάρχουν Έλληνες αρθρογράφοι που υποστηρίζουν το ίδιο χάπι.

Το να κατηγορεί κάποιος που γνωρίζει από επενδύσεις και επιχειρηματικότητα το Ευρώ για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα είναι αφέλεια ή άγνοια...

Η προτίμηση (ενός Έλληνα) για εισαγωγή νέου νομίσματός όμως δείχνει πλήρη έλλειψη κατανόησης των γραναζιών της πραγματική οικονομίας και της δύναμης της παγκοσμιοποίησης.  

Όσο ένοχο είναι το κοινό νόμισμα για την κρίση, τόσο ευθύνεται και ο Ήλιος για την κλιματική αλλαγή.  

Το κοινό νόμισμα δεν έφερε την κρίση, απλώς ξεγύμνωσε την αχρηστειά κάποιων μοντέλων.

Οι αντίμαχοι του ευρώ  στηρίζουν τα επιχειρήματα για έξοδο από την ένωση, στην έλλειψη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Όντως η Ελληνική οικονομία δεν είναι καθόλου ανταγωνιστική. Πραγματικά ανταγωνιστική οικονομία είναι ένας ορισμός που πότε δεν θα μπορούσε να χαρακτήρισε την Ελλάδα. Δυστυχώς το κατηγορητήριο κατά του Ευρώ είναι λάθος και στηρίζεται σε εντελώς κακές παραδοχές που είναι ανεπίτρεπτο να γίνονται από ανθρώπους που ασχολούνται με οικονομικά. Σίγουρα δεν έχουν δουλέψει σε εξαγωγική εταιρεία.
Η οικονομική θεωρία λέει ότι όταν μια χώρα υποτιμά το νόμισμα της αυξάνει την ανταγωνιστικότητα της. 

Τα παπαγαλάκια των οικονομικών πιστεύουν ότι εάν η Ελλάδα βγει από τον Ευρώ και εισάγει μια φτηνή δραχμή τότε μαγικά όλα λύνονται και οι εξαγωγές γίνονται ανταγωνιστικές, τέλος καλά όλα καλά. 

Δυστυχώς θεωρία με πράξη διαφέρουν σε αρκετά σημεία, να σημειωθεί ότι η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει όλες τις οικονομίες κοντύτερα(θα εξηγηθεί το αποτέλεσμα παρακάτω).Οι απλοϊκοί  ντόπιοι κατήγοροι του Ευρώ έχουν επιλεκτική μνήμη: ξεχνάνε ότι η Ελλάδα σε διάστημα 13 χρόνων(1984-1997) υποτίμησε 3 φορές το νόμισμα της, χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα έγινε εκείνα τα χρόνια πιο ανταγωνιστική? Υπήρχε εκρηκτική ανάπτυξη των εξαγωγών και της ανάπτυξης? ΟΧΙ! Αντιθέτως η «εύκολη λύση» της υποτίμησης έδωσε άλλοθι στο κράτος να μην εισάγει ούτε μια διαρθρωτική αλλάγη. 

Οι απανωτές υποτιμήσεις δεν κάνουν την χώρα πιο ανταγωνιστική αλλά φτωχαίνουν τον πληθυσμό και αναβάλλουν τις αλλαγές. 

Οι φωστήρες επίσης δεν κατανούουν ότι οι εξαγωγές της Ελλάδος είναι πολύ μικρές σε σχέση με το ΑΕΠ (20% αλλά δεν μετρά τις εισαγωγές που μηδενίζουν την συνεισφορά των εξαγωγών). 

Το 2010 οι εξαγωγές προϊόντων ήταν 48 δις ευρώ από τα οποία το 50% ήταν τουρισμός/ναυτιλία. Από την αντίθετη όψη η Ελλάς έκανε εισαγωγές 67 δις Ευρώ(κυρίως πρώτες ύλες και καταναλωτικά αγαθά).

Ένα πολύ φτηνό νέο νόμισμα θα κάνει την παραγωγή αγαθών πολύ ακριβή. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία υπάρχουν αρκετές αλληλεξαρτήσεις. Η Ελλάδα εισάγει πετρέλαιο, καύσιμα, βιομηχανικά μηχάνηματα και πολλές πρώτες ύλες. Οι τσουχτερές τιμές θα μεταφραστούν σε υψηλότερα κόστη παραγωγής και άρα υψηλότερες τιμές πώλησης.  

Ακόμη και τα γεωργικά προϊόντα ετοιμάζονται με εισαγόμενα αγαθά(τρακτέρ, λιπάσματα). Η Κίνα, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας από τις εισαγωγές που κάνει το 45% είναι για επεξεργασία και μετέπειτα εξαγωγή. Η άνοδος του Yuan/Renmibi έχει βοηθήσει τους Κινέζους προμηθευτές να μειώσουν το κόστος παραγωγής και έτσι να συνεχίσουν να έχουν φτηνές τιμές χωρίς να τους παρεμποδίζει η άνοδος του νομίσματος.

Η Τεχνολογία, η παγκοσμιοποίηση και ο ανταγωνισμός έχουν μετατρέψει την παραγωγή σε μια επιστήμη. 

Το εργατικό κόστος έχει μειωθεί αρκετά σαν έξοδο παραγωγής. 

Χώρες όπως Γερμανία, Σουηδία και Ιαπωνία(χώρες με υψηλότατο εργατικό κόστος) έχουν δει τα μερίδια τους στις εξαγωγές να εκτινάσσονται. Να σημειωθεί ότι το Γιαπωνέζικο Yen έχει σημειώσει μια άνοδο 40% τα τελευταία 3 χρόνια έναντι του Ευρώ και του Δολλαρίου. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει μια Ν. Ζιμπάμπουε με  την Νέα δραχμή, αλλά εξαγωγές και επενδύσεις δεν θα δει.
Το λάθος των οικονομολόγων είναι ότι αρκετές φορές μεταφράζουν την καμπύλη ζήτησης και προσφοράς λες και είναι ευαγγέλιο. Όχι, πάντα φτηνότερες τιμές δεν σημαίνουν περισσότερες πωλήσεις. Υπάρχουν μια λίστα παραγόντων που επηρεάζουν τις επιλογές των αγοραστών. Η Τιμή είναι ένας κριτήριο και όχι πάντα το πιο σημαντικό. Η ποιότητα, η απόσταση, το δίκτυο διανομής, η κατάσταση στην χώρα καθώς και η φήμη του προμηθευτή είναι παράγοντες που καθορίζουν τις εξαγωγές.

Η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ εξαγωγική δύναμη λόγω 3 παραγόντων:  

μεγέθους και τοποθεσίας και των ίδιων των Ελλήνων. 

Οι πιο κοντινές αγορές της Ελλάδος δεν είναι και οι καλύτερες επιλογές και είναι κυρίως ανταγωνιστές σε αρκετές ομάδες προϊόντων. 

Το μέγεθος την δεν την κάνει πόλο έλξης επενδύσεων και οι επενδυτές προτιμάνε άλλους προορισμούς. 

Τεχνογνωσία απαραίτητη που μπορεί να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα και τις εξαγωγές(σε αντίθεση με την λύση της χαζής υποτίμησης) δεν θα προτιμήσει την Ελλάδα, γιατί η κατάσταση στην Ελλάδα με το κράτος βαμπίρ είναι ανυπόφορη και αρνητική για επενδύσεις. Δεν θα γίνει αναφορά στους λόγους όπου οι επενδύσεις δεν πετυχαίνουν( εργασιακές σχέσεις, μπλακ-άουτ, απεργίες, διαφθορά, και η λίστα πάει λέγοντας). Υπάρχουν καλύτεροι προορισμοί(Τουρκία, Ολλανδία, Ρουμανία κ.α.). Το ΠΑΜΕ έχει φροντίσει για να φύγουν πολλές εταιρίες(κυρίως ελληνικές).

 

Με έλλειψη κοινού νομίσματος η νέα δραχμή θα έχει αποδοχή εκτός Ελλάδος ίδια με τα χαρτιά τουαλέτας. 

Οι μέρες που οι επιχειρήσεις για εισαγωγές έψαχναν δολάρια ή μάρκα θα ξαναγυρίσουν. 

Οι ξένες τράπεζες θα είναι πιο επιφυλακτικές να συνεργάζονται με ελληνικές εταιρίες για άνοιγμα L/C(letter of Credit). 

Πληθωρισμός θα στοιχειώσει κάθε οικονομική δραστηριότητα και οι Έλληνες θα γνωρίσουν πραγματική φτώχεια, αλλά Καμπότζη(αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τώρα είναι λυπητερό, αλλά δεν είναι τίποτε με σχέση με την φτώχεια που υπάρχει παγκοσμίως).

Η Ελλάδα θα πρέπει να δανείζεται σε Ευρώ από το εξωτερικό, αφού κανένας δεν θα δανείζει σε νέες δραχμές. Η πολιτική ηγεσία δεν θα επιλέξει τον δρόμο των αλλαγών και θα πατά το κουμπί της υποτίμησης για να «αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα». Ο φαύλος κύκλος θα επαναλαμβάνεται. Το Ευρώ είναι το ζωνάρι που θα έπρεπε να ασκεί πίεση για πραγματικές αλλαγές και πιέσεις βελτίωσης.

Όσοι δεν έχουν πιστεί ακόμη ας κάνουν το τεστ του επενδυτή. 

Ένας επενδυτής έχει να επενδύσει σε κάποιες χώρες 100 Ευρώ. Η ανταμοιβή του επενδυτή είναι η αύξηση του κεφαλαίου που θα πετύχει η οποία ισούται με την ανάπτυξη της χώρα στην οποία επένδυσε. 

Σε ποίες χώρες θα επενδύσετε τα 100 Ευρώ εσείς? 

Παράδειγμα εάν κάποιος επενδυτής επέλεγε 100% την Τουρκία το πρώτο τρίμηνο του 2011 θα είχε αυξήσει το κεφάλαιό του κατά 11,1 Ευρώ! 

Πιστεύετε ότι με την νέα δραχμή η Ελλάδα θα δει ανάπτυξη και εισροή κεφαλαίων? Γιατί αυτό δεν γίνεται στην Μολδαβία?

Τι πρέπει να γίνει?  

Φόροι όχι άνω του 10%(έμμεσοι και άμεσοι). 

Κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων. 

Να διασφαλιστεί το δικαίωμα στην Εργασία(όχι μόνο στην απεργία). 

Να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των επενδυτών και να αλλάξουν νοοτροπία οι Ελληνικές(μάλλον εδώ θα χρειαστεί γενετική τεχνολογία).

Τα οικονομικά είναι μια ευχάριστη επιστήμη που στηρίζεται σε 2 άλλες επιστήμες: Μαθηματικά και Ψυχολογία.  

Οι αριθμοί είναι προβλέψιμοι, οι άνθρωποι όχι.  

Οι άνθρωποι που στηρίζονται 100% σε οικονομική θεωρία προτάσσουν επικίνδυνες ιδέες. Η Ελλάδα έχει πολλά προβλήματα και μειονεκτήματα(τα περισσότερα δικά της δημιουργήματα), Το Ευρώ δεν ανήκει σε αυτά. Μην πυροβολείται τον πιανίστα.

ΥΓ: Σε όσους αναφέρονται στην Αργεντινή σαν παράδειγμά προς μίμηση, μάλλον ΔΕΝ έχουν πάει στην Αργεντινή. Παρόλα αυτά η Αργεντινή έχει τα commodities να την σώζουν(soya beans anybody?) και έχει θετικό ισοζύγιο πληρωμών. 

Τι έχει η Ελλάδα, μόνο τούβλα μπορούμε να εξάγουμε.