Παπανδρέου – Βενιζέλος, οι πρίγκιπες του χάους

Πνιγμένη σε μια ελώδη λίμνη ανικανότητας, πονηριάς και ατέλειωτων ψεμάτων, η κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου εξελίσσεται πλέον ραγδαία στο πιο επικίνδυνο κυβερνητικό σχήμα που γνώρισε αυτός ο τόπος από τις ημέρες Ανδρουτσόπουλου. 

Οι άνθρωποι που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα, εκκολάπτουν πλέον το απόλυτο χάος και γίνονται οι πρίγκιπές του. 

Τα παραδείγματα των λίγων και μόνο τελευταίων ημερών φτάνουν και περισσεύουν για να αντιληφθεί κανείς το τι πραγματικά συμβαίνει, σε όλη του την έκταση.

Οι μόνοι «κατάλογοι» που… ήρθαν στην ώρα τους, είναι εκείνοι των δημοσίων υπαλλήλων που οι υπουργοί του κ. Παπανδρέου έχουν ήδη περισώσει στα γραφεία τους…

Η ανικανότητά τους θριάμβευσε και πάλι με την υπόθεση της εφεδρείας: ούτε καν οι διοικήσεις οργανισμών που οι ίδιοι διόρισαν – με τις ψευδεπίγραφα «ανοικτές» διαδικασίες του opengov - δεν ανταποκρίθηκαν στις υπουργικές διαταγές: η προθεσμία για την αποστολή των καταλόγων πέρασε, όμως οι κατάλογοι δεν ήρθαν. Οι διοικήσεις, άλλες επειδή δεν μπόρεσαν κι άλλες επειδή δεν θέλησαν, κατέστησαν ήδη ανενεργό το, υποτίθεται, βασικό κυβερνητικό εργαλείο για την επίτευξη των στόχων.

Στην υπόθεση των φόρων, η ανικανότητα επίσης συναντήθηκε με την πονηρία: ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε χθες ότι  «αν πει κάποιος τώρα ότι θα έχει έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δεν θα γίνει πιστευτός».

Δύο χρόνια κυβερνούν, έχουν κυριολεκτικά διαλύσει τη χώρα και χθες έχουν το θράσος να δηλώνουν ότι θα πρέπει να βάλουν και νέα μέτρα, για ακόμα μια φορά, επειδή είναι ανίκανοι να κάνουν το στοιχειώδες, αυτό στο οποίο έπρεπε να έχουν επικεντρωθεί από την πρώτη κιόλας ώρα: την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Ετσι, όσοι δεν φοροδιαφεύγουν πρέπει σχεδόν κυριολεκτικά πλέον να πεθάνουν, ενώ όσοι φοροδιαφεύγουν μπορούν να χαίρονται και να κοιμούνται ήσυχοι με τη συνέχεια της δήλωσης Βενιζέλου: «πρέπει να πολεμήσουμε την παραοικονομία και την φοροδιαφυγή μέχρι το μεδούλι αλλά δεν μπορεί να υπολογιστούν στον προϋπολογισμό, δεν μπορεί να είναι η βάση της συμφωνίας». Αυτό βρήκε να πει ο κ. Βενιζέλος.

Ας κοιμούνται λοιπόν ήσυχοι: ουδείς τους μετρά ως πιθανούς μετέχοντες στο βαρύτατο κόστος διάσωσης της χώρας. Και αυτό, τολμά και το εκστομίζει ένας υπουργός Οικονομικών, ο οποίος, με τις αποφάσεις του, κυριολεκτικά λιώνει εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν χάσει πλέον κάθε προοπτική ζωής - ανάμεσά τους ακόμα και τους, με γεωμετρική πρόοδο, αυξανόμενους ανέργους.

Είναι ο ίδιος υπουργός που, επίσης χθες, έσπειρε για ακόμα μια φορά το χάος με τις εξαγγελίες του για τη φορολογία. Που άλλαξε εκ νέου το αποτυχημένο καθεστώς του προκατόχου του για τις αποδείξεις και το άλλαξε και πάλι στο πόδι, όπως ό,τι κάνει αυτή η κυβέρνηση είναι στο πόδι.

Με τις εξαγγελίες του προκάλεσε εκ νέου μείζονα αναταραχή και αβεβαιότητα. Είναι ο ίδιος ο οποίος ρητόρευε μόλις προχθές και μας μιλούσε για το δίκαιο εθνικό φορολογικό σχέδιο που ετοιμάζει… Αλλά το σχέδιο, πού'ν'το; Πουθενά…

Την ίδια ώρα, η Κριστίν Λαγκάρντ δίνει συνέντευξη στο CNN και λέει ότι το ελληνικό πακέτο είναι σχεδιασμένο με τρόπο που να μην ρίχνει το μεγάλο βάρος στις αδύναμες τάξεις.

Είναι φοβερό, αλλά η Λαγκάρντ δεν λέει ψέματα: εδώ και πάνω από ένα χρόνο, ακόμα και οι ίδιοι οι δανειστές έχουν πολλές φορές και με πολλούς τρόπους τονίσει δημόσια, απευθυνόμενοι προς την κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να αφήνει στο απυρόβλητο τη φοροδιαφυγή. Ο Τόμσεν δεν ήταν που είχε πει σε συνέντευξή Τύπου στο Χίλτον ότι δεν γίνεται άλλο να βλέπεις στο δρόμο τις Μερσεντές και να μην ξέρεις σε ποιον ανήκουν;

Κι εδώ έρχεται το τελευταίο και χειρότερο σημείο στο τρίγωνο της κυβερνητικής συμπεριφοράς: τα ωμά ψέματα. Ψέματα και προς τους ιθαγενείς και προς τους ξένους.

Χθες το πρωί, ο πρωθυπουργός μίλησε στους Γερμανούς βιομηχάνους. Τι τους είπε; Ότι η Ελλάδα θα τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της. Λίγο αργότερα, στην Αθήνα, ο υπουργός Οικονομικών, επανέλαβε ακριβώς τα ίδια. Είπε μάλιστα ότι το 2012, θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα.

Είπαν και οι δύο ψέματα και το ξέρουν. Τα είπαν συνειδητά.

Καλά, εμάς, μας δουλεύουν τόσα χρόνια, μπορούν ίσως να πιστεύουν ότι το κόλπο περνάει ακόμα.

Αλλά με τους Ευρωπαίους δεν κατάλαβαν επιτέλους ότι αυτό το σύστημα δεν λειτουργεί;

Δεν του έφτασε του κ. Βενιζέλου ο εξευτελισμός που προσωπικά υπέστη με τον τρόπο που έφυγε η τρόικα από την Αθήνα και, κυρίως, η ζημιά που προκάλεσε εκείνος ο χειρισμός του στη χώρα;

Τώρα, τι νομίζει; Ότι θα εμφανίζει πάλι φανταστικά κονδύλια τα οποία ουδέποτε θα εισπράξει και με αυτά θα τους πείσει; Και μόνον το τέλος μέσω ΔΕΗ, τα λέει όλα: το πρότεινε για πάνω από δύο δις στην τρόικα και εκείνη το μέτρησε για ένα…

Πρέπει κάποτε να σταματήσουν τα ψέματα, όχι απλώς επειδή δεν οδηγούν πουθενά, αλλά και γιατί η τρέλα στην οποία μας έχουν βάλει, εκκολάπτει, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, την ανεξέλεγκτη και πλήρη καταστροφή.

Η αλήθεια είναι μία και τη γνωρίζουν πολύ καλά σε αυτό το σχήμα που μόνον κατά συνθήκη πλέον ονομάζεται κυβέρνηση: η Ελλάδα βρίσκεται εκτός στόχων, τους οποίους και δεν θα μπορέσει να επιτύχει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και όσο τρομερή κι αν είναι, το να την ωραιοποιεί κανείς με ψεύδη είναι ακόμα πιο τρομερό, αποτελεί τη χείριστη δυνατή υπηρεσία προς τη χώρα.

Η κυβέρνηση οφείλει να το παραδεχθεί στους δανειστές της, αντί να συνεχίζει να κοροιδεύει και να βαφτίζει τα πυροτεχνήματά της προσπάθεια εθνικής σωτηρίας. Οφείλει να πάρει το κόστος να πει την αλήθεια και να δει τι μπορεί να κάνει με αυτήν. Υποχρεούται να δηλώσει ότι απέτυχε παταγωδώς να φέρει εις πέρας το έργο που έχει η ίδια, καλώς ή κακώς, αναλάβει. Και να επιχειρήσει ενδεχομένως να εξηγήσει το γιατί: επειδή και αυτά που συμφώνησε, επί ψευδών προθέσεων και δυνατοτήτων τα συμφώνησε…

Αλλά δεν απέτυχε μόνο γι' αυτό. Απέτυχε και επειδή είναι πρόχειρη, επειδή τόσο καιρό δεν πιστεύει αυτό που λέει ό,τι θα κάνει, επειδή είναι ανίκανη να συγκρουστεί με τη σάρκα από τη σάρκα της, που είναι το τεράστιο δικό της κράτος και οι συντεχνίες του, αλλά και πλήθος προνόμια ομάδων συμφερόντων (ποιος ξέχασε τι έγινε τα περασμένα Χριστούγεννα με τους δικηγόρους;), επειδή δύο χρόνια τώρα, με βυζαντινισμούς της κακιάς ώρας κοροϊδεύει τους πάντες και τα πάντα, φτάνοντας ακόμα και στο αδιανόητο να προσλαμβάνει χιλιάδες στο δημόσιο, την ώρα που έχει δεσμευθεί να απολύσει από αυτούς που ήδη υπάρχουν.

Οσο για τις περίφημες αποκρατικοποιήσεις, εκεί, τι να πει κανείς…

Τα ψέματα όμως τώρα πια τελειώσανε. Δεν υπάρχουν άλλα.

Η Ελλάδα, δια μέσου της κυβέρνησής της και του τρόπου που λειτουργεί, έχει, δυστυχώς δικαίως, δημιουργήσει διεθνώς την πεποίθηση ότι είναι μια παντελώς αναξιόπιστη χώρα – κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα, αυτό είναι που κάνει τη μέγγενη σήμερα να σφίγγει μέχρι θανάτου.

Είχε φυσικά προετοιμάσει το έδαφος ο κ. Παπανδρέου όταν κατήγγειλε διεθνώς την πατρίδα του ως χώρα απατεώνων, σε όποια τηλεόραση έβρισκε διαθέσιμη ανά τον κόσμο, μαζί με το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρό του, τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Όμως, τότε, κάτι δεν καταλάβαμε: νομίζαμε ότι τα έλεγε απλώς για να κρύψει τις ευθύνες του για τη μέγιστη πολιτική απάτη του «λεφτά υπάρχουνε» που τον έκανε πρωθυπουργό και μάλιστα με τέτοια ποσοστά.

Τελικά, όπως φαίνεται, δεν αναφερόταν σε αυτό. Αναφερόταν στο μέλλον. Στο πως ο ίδιος θα κυβερνούσε την Ελλάδα, στα χρόνια που θα ερχόντουσαν. Γι αυτό ήταν τόσο σίγουρος… 

Γεώργιος Π. Μαλούχος