Ο μαέστρος δεν φταίει ποτέ;

Ποιοι σπρώχνουν για εκλογές;

Όταν φαλτσάρει η ορχήστρα, ρίχνουμε την πρώτη φορά το λάθος στο βιολιστή. 

Την επόμενη φορά στον πιανίστα. Την τρίτη στη σοπράνο. Κάποια στιγμή θα υπάρξει το ερώτημα:  

Ο μαέστρος δεν φταίει ποτέ;

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, δείχνει όχι μόνο ανευθυνότητα αλλά και πλήρη απουσία σεβασμού στους δημοκρατικούς θεσμούς. 

Εννοώ, την κάθε λίγο διενέργεια εκλογών σε... εθνικό επίπεδο, κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων, που προβλέπουν διενέργεια εκλογών μόνον εάν υπάρχουν σοβαροί εθνικοί λόγοι. 

Οι πολιτικοί μας ερμήνευσαν, ότι το «εθνικό συμφέρον» είναι το κομματικό, και προκηρύσσουν εκλογές εκτάκτως, εάν αυτό τους αποφέρει κομματικό όφελος. Συμπαρασύρουν δε στην ασέβεια προς το Σύνταγμα και τους εκάστοτε προέδρους της Δημοκρατίας, οι οποίοι πάντοτε αποδέχονται την πρόταση για προκήρυξη εκλογών, εν γνώσει τους ότι εμπαίζουν θεσμούς και λαό.

Τώρα, ενώ όλοι σχεδόν -πολίτες και φορείς, ημεδαποί και ξένοι- αναγνωρίζουν ότι η τυχούσα διενέργεια εκτάκτως εκλογών μόνον ζημία θα αποφέρει στη χώρα, υπάρχει μια μικρή ομάδα που πιέζει έντονα τον πρωθυπουργό να προκηρύξει εκλογές τον Απρίλιο. Πρόκειται για τους επαγγελματίες της πολιτικής που, όπως έλεγε ο Ροΐδης «αντί να σκάπτωσι», φοβούμενοι για το πολιτικό μέλλον τους, πιστεύουν ότι θα διασωθούν και θα συνεχίσουν να ζουν πλουσιοπάροχα χωρίς να παράγουν, εάν οι εθνικές εκλογές διεξαχθούν εντός του 18μήνου από τις προηγούμενες, ώστε να ισχύσει η λίστα και να μη εκτεθούν στην κρίση του εκλογικού σώματος, την οποία φοβούνται ότι θα είναι αρνητική.

Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, για καθαρά κομματικούς λόγους, ίσως σκέπτεται ότι μπορεί να ωφεληθεί προσωπικά, αφενός αναβαπτιζόμενος στη λαϊκή κολυμπήθρα, αφετέρου μέσω της λίστας να απαλλαγεί από ανεπιθύμητους βουλευτές. Εθνικοί λόγοι, δεν υπάρχουν -όπως δεν υπήρχαν σχεδόν ποτέ, κατά τη μεταπολίτευση- και ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε καν να γίνονται συζητήσεις επ’ αυτού. Όμως γίνονται.

Η τοποθέτηση του κ. Α. Κακλαμάνη, εξέπληξε πολλούς. Μεταξύ άλλων δήλωσε στη Βουλή, με αφορμή την μια ακόμη περίπτωση ασυνεννοησίας των κυβερνητικών στελεχών : «Η χώρα είναι σε κατάσταση πολέμου. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, να πάμε τότε στο λαό…»!  

Εμένα δεν με εξέπληξε, διότι -ας με συγχωρήσουν οι θαυμαστές του- ποτέ δεν θεώρησα τον κ. Α. Κακλαμάνη πολιτικό ογκόλιθο, ώστε να λαμβάνω σοβαρά υπόψη τα λεγόμενά του. Απεναντίας, ως υπουργός Εργασίας στις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ήταν αυτός που έβαλε δυναμίτιδα στα εργασιακά και είναι συνένοχος της σημερινής κατάστασής μας. Αλλά δεν είναι του παρόντος.

Τι είδους συμπέρασμα είναι αυτό, ότι αν υπάρχουν υπουργοί που δεν έχουν ικανότητες, πρέπει να πηγαίνουμε σε εκλογές; Το πιο απλό, δεν το σκέφτηκε; Να απαιτήσει δηλαδή από την κυβέρνηση αλλαγή προσώπων και αλλαγή πολιτικής; Τι θα γίνει δηλαδή, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος τον κ. Κακλαμάνη, αν θα προκηρυχθούν εκλογές; Αν επανεκλεγεί το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει πρόσωπα ο κ. Γ. Παπανδρέου; Γιατί δεν το κάνει τώρα με ανασχηματισμό; Θα αλλάξει πολιτική; Όχι φυσικά. Τότε κ. Κακλαμάνη, πλην του άκρατου λαϊκισμού που σας διακατέχει παιδιόθεν, τι νόημα έχει η πρότασή σας; Και αν εκλεγεί η Ν.Δ. θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα με υπουργούς τον κ. Μανώλη και την κ. Πιπιλή ή άλλους της αυτής εμβέλειας; (Δεν είδαμε κάποιον αξιόλογο πολιτικό να αναδεικνύεται στους 15 μήνες του κ. Α. Σαμαρά).

Τα κόμματα εξουσίας έχουν υποχρέωση να αντιληφθούν, το μεν κυβερνητικό ότι καμιά πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αναπτυξιακή πολιτική, το δε της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι χωρίς πειστικό λόγο, δεν αρκούν οι συνήθεις αντιπολιτευτικές κορώνες.

Περίπτωση να γίνουν εκλογές υπάρχει, όταν διογκωθεί η αντίδραση (όχι του λαού, ποιος τον λογαριάζει; απλώς, θα χρησιμοποιηθεί, όπως γίνεται σήμερα στις χώρες της Μ. Ανατολής και Αφρικής) των εξωθεσμικών κέντρων που θα βλαφτούν τα συμφέροντά τους. Αυτό θα φανεί, όταν τα βέλη δεν θα ρίχνονται μόνον προς τους υπουργούς, αλλά και προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που έχει μέχρι τώρα ασυλία. 

Διότι, όταν φαλτσάρει η ορχήστρα, ρίχνουμε την πρώτη φορά το λάθος στο βιολιστή. 

Την επόμενη φορά στον πιανίστα. 

Την τρίτη στη σοπράνο. 

Κάποια στιγμή θα υπάρξει το ερώτημα: 

Ο μαέστρος δεν φταίει ποτέ; 

Ούτε γιατί δεν επέλεξε τους σωστούς μουσικούς;

Ο Μακεδών

Voria.gr