Όταν αργότερα διεκόπη η διαπραγμάτευση των δυο μετοχών, επιβεβαιώθηκε ότι αυτή τη φορά θα έχουμε εξελίξεις.
Η έκπληξη βέβαια ήρθε αργότερα, όταν η ΑΛΦΑ απέρριψε την προσφορά.
Υπέθετα ότι η συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΑΛΦΑ θα είχε μόνο τυπικό χαρακτήρα και ότι είχε συμφωνηθεί η συγχώνευση εκ των προτέρων -ειδικά από τη στιγμή που τους είχε γίνει η πρόταση τον Ιανουάριο.
Από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, τελικά η πρόταση δεν είναι συνεννοημένη και μάλλον δεν είναι ούτε καν φιλική.
Όσο αναφορά την ΕΤΕ, είναι ολοφάνερο για ποιο λόγο επιδιώκει αυτή τη συγχώνευση.
Η ΕΤΕ αντέχει σε ένα κούρεμα πολύ λιγότερο από την ΑΛΦΑ... Συγχωνεύοντας με την ΑΛΦΑ, η ΕΤΕ θα μπορέσει να ανεβάσει το σημείο αντοχής της σε ένα κούρεμα, αποτρέποντας το να πάρουν τα κλειδιά του μαγαζιού σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι νομισματικές αρχές.
Η ΕΤΕ έχει επίσης ένα άλλο κίνητρο να κάνει αυτή τη συγχώνευση. Μην ξεχνάμε ότι τα κλειδιά στο μαγαζί της ΕΤΕ τα έχει το βαθύ κράτος (διορισμένη διοίκηση από την παρούσα κυβέρνηση -απόλυση Αράπογλου μέρα μεσημέρι Δεκ. 2009).
Ναι μεν θεωρητικά έχουν τα συμφέροντα των μετόχων σαν ύψιστη προτεραιότητα, αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η διοίκηση της ΕΤΕ λαμβάνει υπόψη και τις επιθυμίες της κυβέρνησης (ίσως και περισσότερο από τους μετόχους). Και η επιθυμία αυτής της κυβέρνησης μεταξύ άλλων είναι, να εξασκεί πολιτική μέσω της ΕΤΕ, όπως άλλωστε έχουν συνηθίσει να κάνουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια.
Η ΑΛΦΑ από την άλλη δεν έχει κανέναν λόγο να προχωρήσει με μια τέτοια συγχώνευση. Αν υποθέσουμε ότι γίνει ένα κούρεμα έστω 30% (κατά την άποψη μου θα είναι πολύ μεγαλύτερο), η ΑΛΦΑ θεωρητικά το αντέχει.
Αν όμως συγχωνευτεί η ΕΤΕ με την ΑΛΦΑ και γίνει κούρεμα, θα βουλιάξουν και οι δυο μαζί, ενώ αν ήταν ξεχωριστές, οι μέτοχοι της ΑΛΦΑ θα είχαν σωθεί.
Επίσης, ναι μεν ο κ. Κωστόπουλος θα έχει μια δεσπόζουσα θέση στο καινούργιο σχήμα, αλλά αμφιβάλλω αν ισχύει το ίδιο για τα υπόλοιπα στελέχη της ΑΛΦΑ. Ας μην αναφέρουμε καν ότι ενδεχομένως και ο ίδιος ο κ. Κωστόπουλος απλά να είναι κοσμητικό στοιχείο.
Ένα άλλο ζήτημα είναι οι λεγόμενες συνέργειες.
Μακροπρόθεσμα σίγουρα θα υπάρχει όφελος, αλλά βραχυπρόθεσμα το κόστος της συγχώνευσης ίσως είναι μεγαλύτερο από το όφελος. Και ναι μεν ο ορίζοντας είναι μακροχρόνιος, αλλά ο παράγοντας χρόνος δεν είναι μια πολυτέλεια που έχει σήμερα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ειδικά η ΕΤΕ.
Άρα δεν βλέπω τι όφελος θα είχε η ΑΛΦΑ να προχωρήσει σε αυτή τη συγχώνευση, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η ΕΤΕ ανεβάσει αρκετά το premium. Βέβαια όλοι έχουν μια τιμή. Θεωρητικά αν το τίμημα είναι αρκετό δελεαστικό, το ΔΣ ενδεχομένως να υποκύψει και να δώσει τη συγκατάθεση του. Αλλά αν το deal γίνει μόνο σε επίπεδο ανταλλαγής μετοχών και όχι σε cash (ή ένα μέρος τουλάχιστον), όσο premium και αν πάρουν οι τωρινοί μέτοχοι της ΑΛΦΑ, δεν θα σωθούν αν γίνει κούρεμα.
Πέραν όμως από το σενάριο του κουρέματος, υπάρχει και το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPL).
Διότι ναι μεν μπορούμε να μετρήσουμε ένα κούρεμα, αλλά κανείς δεν μπορεί να μετρήσει (με ακρίβεια τουλάχιστον) τα χτυπημένα δάνεια. Θεωρητικά δηλαδή, οι της ΑΛΦΑ είναι πιο νοικοκυραίοι και ξέρουν πολύ καλά την κατάσταση στο μαγαζί τους. Έχουν άραγε την ίδια εμπιστοσύνη στα νούμερα της ΕΤΕ; Αν δηλαδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στα νούμερα της ΕΤΕ (λέμε τώρα), για ποιο λόγο να δεχτούν αυτή τη συγχώνευση, για να ωραιοποιήσουν τον ισολογισμό των άλλων;
Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι συνηγορήσει το Δ.Σ. της ΑΛΦΑ σε αυτή την πρόταση, θα συνηγορήσουν και οι μέτοχοι; Και οι δυο τράπεζες θα χρειαστούν την έγκριση των μετόχων.
Για ποιο λόγο να συναινέσουν οι μέτοχοι της ΑΛΦΑ, υποψιασμένοι ότι το καινούργιο σχήμα ίσως (μάλλον λέω εγώ) χρειαστεί επιπλέον κεφάλαια;
Και αν φτάσουμε στο σημείο να μην συναινέσουν οι μέτοχοι, τι θα κάνει η ΕΤΕ, επιθετική εξαγορά μετοχών από το ταμπλό;
Προσωπικά όσο το σκέφτομαι τόσο δεν μου αρέσει αυτό το deal και τόσο υποψιάζομαι ότι έχει βάλει το χεράκι του το κράτος παρά οι διοικήσεις των δυο τραπεζών. Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το κράτος δεν έχει βάλει το χεράκι του, μάλλον για κίνηση απελπισίας εκ μέρους της ΕΤΕ μυρίζει η πρόταση αυτή.
Για μένα η όλη υπόθεση θυμίζει δυο κυρίες που περιμένουν τη σειρά τους στο κομμωτήριο και συζητάνε περί ανέμων και υδάτων.
Και οι δυο δεν έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους και απλά σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας τη σειρά τους να κουρευτούν.
Η μια εκ των δυο όμως παράλληλα μαζεύει τρίχες για να φτιάξει μια καινούργια περούκα και διαπραγματεύεται με την άλλη για το πως θα τις αποκτήσει.
Του Γιώργου Καισάριου
george.kesarios@capital.gr
Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου