Αβγά

Και μια κουβέντα για το «εκβιαστικό δίλημμα». 

Απροσμέτρητο το βάθος αυτών των δύο λέξεων. 

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, πέφτουμε πάνω τους.  

Ολα σε δίλημμα. 

Από την υγεία μας και τη δουλειά μας μέχρι την εργασία μας και τα παιδιά μας. 

Τα διλήμματα προκύπτουν από την ίδια τη ζωή. Θέλεις δεν θέλεις. 

Κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξεις.  

Και αν δεν το κάνεις, τότε η δύναμη των άλλων θα παρασύρει την αδράνειά σου και το αδιέξοδό σου πιο αδιέξοδο θα το κάνει.

Είσαι, ας πούμε, εναντίον του μνημονίου και δεν ψήφισες; 

Αρπα τώρα ένα μεγαλύτερο και χειρότερο Μετρομνημόνιο με την υπογραφή του Γιούνκερ. Είσαι εναντίον του Ψωμιάδη και δεν ψήφισες;

Αρπα τώρα έναν Ψωμιάδη. 

Ολα κρίνονται από την απόφασή σου. Από την ευθύνη την προσωπική σου. 

Αλλιώτικα στρουθοκαμηλισμός. 

Αλλιώτικα λιποταξία. 

Αλλιώτικα οι άλλοι αποφασίζουν για σένα. 

Αλλιώτικα ανευθυνότητα, επιπολαιότητα και αφασία. 

Αλλιώτικα λαθρεπιβάτης, τουρίστας, παρατηρητής. 

Αλλιώτικα αμέτοχος και ταυτόχρονα καρπαζοεισπράκτορας.

Το αδιέξοδο δεν είναι αντικειμενικό, είναι πρωτίστως υποκειμενικό.  

Γιατί εσύ δεν ζύγισες καλά τα δεδομένα των επιλογών σου. 

Γιατί παρασύρθηκες από την αερολογία του καφενείου και της πρέφας. 

Γιατί το επιχείρημα «όλοι ίδιοι είναι», το πιο βολικό για τη βολή σου. 

Και γιατί το επιχείρημα «όλοι άθλιοι και ασήμαντοι» φωτογραφίζει την αφεντιά σου. Αυτοί ο καθρέφτης σου. 

Αυτοί το επίπεδό σου. 

Αυτοί οι πολιτικοί που διάλεξες και που επί σειρά ετών ψηφίζεις για να διευκολύνουν τα προσωπικά σου. 

Αυτοί βόλεψαν το παιδί σου. 

Αυτοί η μικρή, η μεγάλη φοροδιαφυγή σου. 

Αυτοί το Δημόσιο της ασφάλειας και της υποταγής σου.

Πρώτα να κατηγορείς τον εαυτό σου και ύστερα τον πολιτικό αρχηγό σου.  

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. 

Γιατί, αγαπητέ μου, το μνημόνιο φυγείν αδύνατον. 

Ψηφίζεις δεν ψηφίζεις το έχεις μπροστά σου. 

Κρυπτόμενος από τις ευθύνες σου καταλήγεις στην αγκαλιά του. 

Ενα το πραγματικό δίλημμα. 

Ενα και προσωπικό: Τώρα τι είμαι εγώ, άνθρωπος ή κλούβιο αβγό;

Πηγή: 

ΤΟ ΒΗΜΑ του Δημήτρη Δανίκα