Η προσπάθεια ανάδειξης διαφορετικού προφίλ θα μπορούσε να συμβάλει στην πορεία της χώρας μέσα από την ανάληψη του ρόλου που έχει ως αξιωματική αντιπολίτευση αν άλλαζε και συνολικά η... στρατηγική, πολύ δε περισσότερο τώρα που το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών απομακρύνεται.
Παρά το χθεσινό του μήνυμα και τις αναφορές σε ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στη... στάχτη, ο Αλέξης Τσίπρας στο θέμα των πυρκαγιών έχει κρατήσει μια διαφορετική στάση από αυτή που τήρησε για παράδειγμα στο ζήτημα της πανδημίας και των εμβολιασμών.
Κατέθεσε προτάσεις, έθεσε θέμα συναίνεσης (αν και το πήρε πίσω μετά την συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη) ενώ ασκεί κριτική στη λειτουργία του κράτους και στον τρόπο αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Πάντα διανθισμένη με αναφορές που έχουν στόχο και τους ψηφοφόρους του κόμματος...
Η νέα τακτική του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, βασικότερος εκ των οποίων είναι οι δημοσκοπήσεις που έκλεισαν τον Ιούλιο με τον ίδιο και το κόμμα του να μην κερδίζει τίποτα από τους υψηλούς τόνους που ακολούθησαν την προηγούμενη περίοδο και το κλείσιμο του ματιού μέχρι και στους αντιεμβολιαστές.
Αν και η οργή και η αγανάκτηση παραμένει το ζητούμενο για την πλειοψηφία στην Κουμουνδούρου, εν τούτοις τα στοιχεία που δείχνουν να λαμβάνουν υπόψη η ηγετική ομάδα και οι άτυποι σύμβουλοι επικοινωνίας (όπως οι κ.κ. Λούλης και Νικολακόπουλος) είναι αυτά της αδυναμίας του κόμματος να δρέψει τους καρπούς της φθοράς της κυβέρνησης.
Το σκληρό ροκ δεν απέδωσε. Αντιθέτως, έδωσε με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν πόντους στην Κυβέρνηση και κυρίως στον Πρωθυπουργό αφήνοντας τον Αλέξη Τσίπρα πίσω στην καταλληλότητα και από τον... Κανέναν.
Θιασώτες του μεσαίου χώρου και της κεντροαριστεράς οι άτυποι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα επιδιώκουν τους χαμηλούς τόνους και στο πλαίσιο αυτό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται να υιοθετεί τη συγκεκριμένη γραμμή, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, πεπεισμένος, από ό,τι δηλώνουν και οι συνεργάτες τους, για την δημιουργία κερδών για τον ίδιο και το κόμμα τους.
Η νέα αυτή τακτική κινείται σε δύο γραμμές.
Στην τεκμηριωμένη, κατά ΣΥΡΙΖΑ πάντα, κριτική εναντίον της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη και σε μια μαχητική άλλα όχι έξαλλη αντιπολιτευτική γραμμή που όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει θα εξελιχθεί εντός αλλά και εκτός Κοινοβουλίου. Η απομάκρυνση του ενδεχόμενου διεξαγωγής πρόωρων εκλογών επιτρέπει στον Αλέξη Τσίπρα να δοκιμάσει την συγκεκριμένη τακτική που δύναται να έχει και τη μορφή του λεγόμενου καρότου και μαστιγίου.
Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι αρνητικό. Μια ώριμη αντιπολίτευση είναι χρήσιμη στην ίδια την χώρα. Το ερώτημα είναι όμως αν συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παίξει αυτό τον ρόλο και αν ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί. Η μέχρι τώρα στάση του έχει δείξει πως πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Άλλωστε αυτή η τακτική προαναγγέλθηκε ήδη δυο φορές. Μία μετά την ήττα των εκλογών του Ιουλίου του 2019 και μία το 2020.
Και τις δύο φορές επελέγη η εύκολη λύση του πετροπόλεμου και του σκληρού ροκ που ναι μεν απέτυχε, διατηρεί όμως σε εγρήγορση έναν μηχανισμό που δεν θεωρείται και ιδιαίτερα συνεκτικός αφού στηρίζεται σε μια βάση της τάξης του 3% και όχι στην πλειοψηφία του ποσοστού που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και εν συνεχεία στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η επένδυση στην οργή και στην αγανάκτηση άλλωστε δεν απαιτεί κόπο. Αρκούν κρίσεις όπως αυτή της πανδημίας αλλά και των καταστροφικών πυρκαγιών και η εκφορά ενός λαϊκίστικου λόγου και μιας διχαστικής, εμφυλιοπολεμικού τύπου, ρητορικής που έχει στόχο τα χαμηλότερα ένστικτα όχι μόνο των δυνάμεων του 3% αλλά και του συνόλου όσων ενεπλάκησαν και εκμεταλλεύτηκαν τις πλατείες και τους αγανακτισμένους που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015.
Οι συνθήκες είναι βέβαια διαφορετικές. Το 2021 δεν είναι 2015, κάτι που έχει αναγνωρίσει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που ήδη έχει τοποθετηθεί αρνητικά ως προς το ενδεχόμενο να υπάρξουν νέα μνημόνια και θετικά ως προς την δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης και την εισροή δεκάδων δισ. ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, το τοπίο θα ξεκαθαρίσει τον Σεπτέμβριο, όταν και θα διαπιστωθεί αν η παρούσα τακτική θα μετατραπεί σε στρατηγική για τον ΣΥΡΙΖΑ ή απλά θα αποτελέσει ένα πρόσκαιρο αφήγημα. Οι δημοσκοπήσεις ενδεχομένως να δείξουν τον δρόμο αν και σε πρώτη φάση θα αποτυπώσουν περισσότερο μια κυβερνητική φθορά εξ αιτίας των καταστροφικών πυρκαγιών και λιγότερο μια ανοδική τάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω της στάσης του Αλέξη Τσίπρα.
Στάσης που αποδομείται όσο ο ίδιος αφήνει ανεξέλεγκτους στενούς του συνεργάτες και στελέχη να φτάνουν στο σημείο να επιχειρούν μέχρι και συμψηφισμούς με τους νεκρούς στο Μάτι ή να καταγγέλλουν κατάχρηση του 112 στηλιτεύοντας τις εκκενώσεις προκειμένου να προστατευθούν ανθρώπινες ζωές.
Ο Σεπτέμβριος θα δείξει πως θα πορευθεί ο Τσίπρας που πλέον θα έχει να αντιμετωπίσει και το εσωκομματικό ακροατήριο το οποίο ο ίδιος έχει προετοιμάσει για να βγεί στους δρόμους έχοντας επενδύσει στην οργή και στην αγανάκτηση το προηγούμενο, των πυρκαγιών, διάστημα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που έχει αναφερθεί στις αντιδράσεις για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια κάνοντας λόγο και για νόμο που δεν θα εφαρμοστεί αλλά και για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις για τον νέο εργασιακό και τον νέο ασφαλιστικό νόμο.
Η προϊστορία είναι αρνητική ενώ επιτρέποντας σε στελέχη να απειλούν, να προειδοποιούν για δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς και να τάσσονται ανοιχτά υπέρ όσων αρνούνται να εμβολιαστούν δείχνει πως δύσκολα θα οδηγήσει σε μια στρατηγική που προϋποθέτει κόστος, εσωκομματικό, και κόπο για να μετατραπεί σε συστημικό και κατ' επέκταση έτοιμο να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία, κόμμα.
Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι αρνητικό. Μια ώριμη αντιπολίτευση είναι χρήσιμη στην ίδια την χώρα. Το ερώτημα είναι όμως αν συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παίξει αυτό τον ρόλο και αν ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί. Η μέχρι τώρα στάση του έχει δείξει πως πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Άλλωστε αυτή η τακτική προαναγγέλθηκε ήδη δυο φορές. Μία μετά την ήττα των εκλογών του Ιουλίου του 2019 και μία το 2020.
Και τις δύο φορές επελέγη η εύκολη λύση του πετροπόλεμου και του σκληρού ροκ που ναι μεν απέτυχε, διατηρεί όμως σε εγρήγορση έναν μηχανισμό που δεν θεωρείται και ιδιαίτερα συνεκτικός αφού στηρίζεται σε μια βάση της τάξης του 3% και όχι στην πλειοψηφία του ποσοστού που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και εν συνεχεία στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η επένδυση στην οργή και στην αγανάκτηση άλλωστε δεν απαιτεί κόπο. Αρκούν κρίσεις όπως αυτή της πανδημίας αλλά και των καταστροφικών πυρκαγιών και η εκφορά ενός λαϊκίστικου λόγου και μιας διχαστικής, εμφυλιοπολεμικού τύπου, ρητορικής που έχει στόχο τα χαμηλότερα ένστικτα όχι μόνο των δυνάμεων του 3% αλλά και του συνόλου όσων ενεπλάκησαν και εκμεταλλεύτηκαν τις πλατείες και τους αγανακτισμένους που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015.
Οι συνθήκες είναι βέβαια διαφορετικές. Το 2021 δεν είναι 2015, κάτι που έχει αναγνωρίσει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που ήδη έχει τοποθετηθεί αρνητικά ως προς το ενδεχόμενο να υπάρξουν νέα μνημόνια και θετικά ως προς την δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης και την εισροή δεκάδων δισ. ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, το τοπίο θα ξεκαθαρίσει τον Σεπτέμβριο, όταν και θα διαπιστωθεί αν η παρούσα τακτική θα μετατραπεί σε στρατηγική για τον ΣΥΡΙΖΑ ή απλά θα αποτελέσει ένα πρόσκαιρο αφήγημα. Οι δημοσκοπήσεις ενδεχομένως να δείξουν τον δρόμο αν και σε πρώτη φάση θα αποτυπώσουν περισσότερο μια κυβερνητική φθορά εξ αιτίας των καταστροφικών πυρκαγιών και λιγότερο μια ανοδική τάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω της στάσης του Αλέξη Τσίπρα.
Στάσης που αποδομείται όσο ο ίδιος αφήνει ανεξέλεγκτους στενούς του συνεργάτες και στελέχη να φτάνουν στο σημείο να επιχειρούν μέχρι και συμψηφισμούς με τους νεκρούς στο Μάτι ή να καταγγέλλουν κατάχρηση του 112 στηλιτεύοντας τις εκκενώσεις προκειμένου να προστατευθούν ανθρώπινες ζωές.
Ο Σεπτέμβριος θα δείξει πως θα πορευθεί ο Τσίπρας που πλέον θα έχει να αντιμετωπίσει και το εσωκομματικό ακροατήριο το οποίο ο ίδιος έχει προετοιμάσει για να βγεί στους δρόμους έχοντας επενδύσει στην οργή και στην αγανάκτηση το προηγούμενο, των πυρκαγιών, διάστημα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που έχει αναφερθεί στις αντιδράσεις για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια κάνοντας λόγο και για νόμο που δεν θα εφαρμοστεί αλλά και για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις για τον νέο εργασιακό και τον νέο ασφαλιστικό νόμο.
Η προϊστορία είναι αρνητική ενώ επιτρέποντας σε στελέχη να απειλούν, να προειδοποιούν για δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς και να τάσσονται ανοιχτά υπέρ όσων αρνούνται να εμβολιαστούν δείχνει πως δύσκολα θα οδηγήσει σε μια στρατηγική που προϋποθέτει κόστος, εσωκομματικό, και κόπο για να μετατραπεί σε συστημικό και κατ' επέκταση έτοιμο να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία, κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου