Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας διακατέχεται από μια και μοναδική ιδεολογία, την καταστροφολογία και σε αυτήν έχουν επενδύσει τα πάντα, χωρίς να προσφέρουν έστω στο δημόσιο διάλογο μια δημιουργική πρόταση.
Αναμένουν ως μάνα εξ ουρανού να αποτύχει η κυβέρνηση, αδιαφορώντας αν αυτό θα σημάνει αποτυχία για... την ίδια τη χώρα και τους πολίτες.
Επιστρέφοντας από την Κίνα τον Ιούλιο του 2016, ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στους δημοσιογράφους κατά την διάρκεια της πτήσης αναφορικά τότε με την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την απλή αναλογική που ετοίμαζε, είχε δηλώσει, επαναλάμβανοντας την φράση του Μάο, «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».
Με τον τρόπο αυτό περιέγραψε επί της ουσίας τόσο τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε την περίοδο πριν το 2015, όσο επίσης την περίοδο που κυβέρνησε τη χώρα, ενώ προανήγγειλε και αυτό που εφαρμόζει σήμερα ως αντιπολίτευση.
Πριν το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, όπως και άλλα κόμματα, πάτησαν πάνω στο κύμα των αγανακτισμένων που δημιούργησαν τα μνημόνια. Χωρίς προτάσεις, χωρίς ένα σχέδιο, όπως αποκαλύφθηκε, (δυστυχώς σε βάρος της χώρας), το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στο ερώτημα στο πώς θα πετύχαιναν αυτά που υπόσχονταν, απαντούσαν «θα δείτε» ή ότι θα χτυπούν «τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές».
Η καταστροφολογία ήταν και τότε το βασικό τους όπλο, αν και υπήρχε μια ελπίδα σε μερίδα του κόσμου ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να προχωρήσει έστω ένα σχέδιο που θα λειτουργούσε προς όφελος της χώρας και των πολιτών.
Φευ, 4,5 χρόνια διακυβέρνησης και ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, δεν προκάλεσαν κάποια αλλαγή στη νοοτροπία, την ιδεολογία και τη λογική της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης που απογοητεύει και αυτούς που τον Ιούλιο του 2019 επιχείρησαν να της αναθέσουν έναν ρόλο που αδυνατεί εκ των πραγμάτων να επιτελέσει.
Η καταστροφολογία είναι στο DNA αυτής της αριστεράς, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, ούτε καν μπροστά σε μια πανδημία η οποία θέτει τη δημόσια υγεία, τη ζωή των πολιτών και της χώρας μας στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν σε μια νέα εποχή καταστροφής ακόμη και αν αυτή επέλθει μέσα από την αποτυχία ως προς τη διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού ή έστω από μια οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, απόρροια των δυσμενών εξελίξεων που δημιουργεί σε παγκόσμιο επίπεδο η πανδημία.
Δεν διαθέτουν καμία πρόταση, αντιδρούν στα πάντα με πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα το Freedom Pass την προπληρωμένη κάρτα για τους νέους των 18-25 ετών που θα λάβουν μέρος στο εμβολιαστικό πρόγραμμα, καθώς και τις διευκολύνσεις (ουσιαστικά την επανάκτηση δικαιωμάτων) για τους εμβολιασμένους.
Η αντίδραση της Κουμουνδούρου αλλά και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα θύμισε άλλες εποχές επαναφέροντας στο προσκήνιο και όλα όσα έχουν γίνει στο πλαίσιο της υπονόμευσης των προσπαθειών της πολιτείας και των πολιτών.
Μέχρι και ζήτημα διχασμού των πολιτών έθεσαν σε μια προσπάθεια να εγείρουν ένστικτα αντίδρασης, αδιαφορώντας αν απευθύνονται σε ψεκασμένους αντιεμβολιαστές που βλέπουν τσιπάκια στα εμβόλια ή αν θα έπρεπε εκ του ρόλου τους να απευθυνθούν στους πολίτες που διατηρούν επιφυλάξεις, προκειμένου να τους πείσουν να συμβάλλουν στη δημιουργία του τείχους ανοσίας.
Η ουσία είναι πως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κεντρικό αφήγημα. Λειτουργεί και πολιτεύεται ως το κόμμα του 3% και συγκρούεται με την πραγματικότητα μέσα από συνεχείς... αυταπάτες που όμως πλέον δεν πείθουν σχεδόν ούτε τους ψηφοφόρους του. Η δυσκολία να στηθούν διλήμματα, όπως αυτό των μνημονίων-αντιμνημονίων, εμφανής.
Τα περί κακής... Δεξιάς πέφτουν στον καιάδα της παραπολιτικής μέσα από τις πράξεις και τα έργα της κυβέρνησης που ουσιαστικά αφαιρεί πολεμοφόδια από τα αντάρτικα που επιχειρεί η Κουμουνδούρου να στήσει.
Αυτά τα έργα δεν κόβουν πλέον εισιτήρια, οι θεατές γυρνούν την πλάτη και στέλνουν τις... κριτικές τους μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Συμπληρώνονται άλλωστε την επόμενη εβδομάδα δύο χρόνια από τις εκλογές του 2019 και τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων είναι καταπέλτης για την αντιπολιτευτική τακτική της καταστροφολογίας.
Μόνο που τελικά διαπιστώνεται πως η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση δεν διαθέτει άλλη πολιτική. Η καταστροφολογία αποτελεί μονόδρομο που οδηγεί σε πολιτικό αδιέξοδο, κάτι που τελικά φαίνεται να διαπιστώνουν και ορισμένα στελέχη τα οποία εμφανίζονται να υιοθετούν την άποψη πως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ βαρίδι για τον Τσίπρα, αλλά ίσως να συμβαίνει το αντίθετο.
Η προσκόλληση του Αλέξη Τσίπρα σε ένα... ηρωικό παρελθόν και του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κινηματική λογική καθιστά παρωχημένο το κόμμα που αυτοαποκαλείται... προοδευτικό σε μια χώρα που επιχειρεί να αλλάξει σελίδα με τους πολίτες να στηρίζουν κάθε προσπάθεια που χαράσσει ένα σχέδιο για ένα καλύτερο μέλλον, αφήνοντας πίσω όλους όσοι τελικά «πράγματι, δεν σώζονται με τίποτα»...
Επιστρέφοντας από την Κίνα τον Ιούλιο του 2016, ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στους δημοσιογράφους κατά την διάρκεια της πτήσης αναφορικά τότε με την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την απλή αναλογική που ετοίμαζε, είχε δηλώσει, επαναλάμβανοντας την φράση του Μάο, «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».
Με τον τρόπο αυτό περιέγραψε επί της ουσίας τόσο τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε την περίοδο πριν το 2015, όσο επίσης την περίοδο που κυβέρνησε τη χώρα, ενώ προανήγγειλε και αυτό που εφαρμόζει σήμερα ως αντιπολίτευση.
Πριν το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, όπως και άλλα κόμματα, πάτησαν πάνω στο κύμα των αγανακτισμένων που δημιούργησαν τα μνημόνια. Χωρίς προτάσεις, χωρίς ένα σχέδιο, όπως αποκαλύφθηκε, (δυστυχώς σε βάρος της χώρας), το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στο ερώτημα στο πώς θα πετύχαιναν αυτά που υπόσχονταν, απαντούσαν «θα δείτε» ή ότι θα χτυπούν «τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές».
Η καταστροφολογία ήταν και τότε το βασικό τους όπλο, αν και υπήρχε μια ελπίδα σε μερίδα του κόσμου ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να προχωρήσει έστω ένα σχέδιο που θα λειτουργούσε προς όφελος της χώρας και των πολιτών.
Φευ, 4,5 χρόνια διακυβέρνησης και ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, δεν προκάλεσαν κάποια αλλαγή στη νοοτροπία, την ιδεολογία και τη λογική της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης που απογοητεύει και αυτούς που τον Ιούλιο του 2019 επιχείρησαν να της αναθέσουν έναν ρόλο που αδυνατεί εκ των πραγμάτων να επιτελέσει.
Η καταστροφολογία είναι στο DNA αυτής της αριστεράς, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, ούτε καν μπροστά σε μια πανδημία η οποία θέτει τη δημόσια υγεία, τη ζωή των πολιτών και της χώρας μας στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν σε μια νέα εποχή καταστροφής ακόμη και αν αυτή επέλθει μέσα από την αποτυχία ως προς τη διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού ή έστω από μια οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, απόρροια των δυσμενών εξελίξεων που δημιουργεί σε παγκόσμιο επίπεδο η πανδημία.
Δεν διαθέτουν καμία πρόταση, αντιδρούν στα πάντα με πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα το Freedom Pass την προπληρωμένη κάρτα για τους νέους των 18-25 ετών που θα λάβουν μέρος στο εμβολιαστικό πρόγραμμα, καθώς και τις διευκολύνσεις (ουσιαστικά την επανάκτηση δικαιωμάτων) για τους εμβολιασμένους.
Η αντίδραση της Κουμουνδούρου αλλά και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα θύμισε άλλες εποχές επαναφέροντας στο προσκήνιο και όλα όσα έχουν γίνει στο πλαίσιο της υπονόμευσης των προσπαθειών της πολιτείας και των πολιτών.
Μέχρι και ζήτημα διχασμού των πολιτών έθεσαν σε μια προσπάθεια να εγείρουν ένστικτα αντίδρασης, αδιαφορώντας αν απευθύνονται σε ψεκασμένους αντιεμβολιαστές που βλέπουν τσιπάκια στα εμβόλια ή αν θα έπρεπε εκ του ρόλου τους να απευθυνθούν στους πολίτες που διατηρούν επιφυλάξεις, προκειμένου να τους πείσουν να συμβάλλουν στη δημιουργία του τείχους ανοσίας.
Η ουσία είναι πως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κεντρικό αφήγημα. Λειτουργεί και πολιτεύεται ως το κόμμα του 3% και συγκρούεται με την πραγματικότητα μέσα από συνεχείς... αυταπάτες που όμως πλέον δεν πείθουν σχεδόν ούτε τους ψηφοφόρους του. Η δυσκολία να στηθούν διλήμματα, όπως αυτό των μνημονίων-αντιμνημονίων, εμφανής.
Τα περί κακής... Δεξιάς πέφτουν στον καιάδα της παραπολιτικής μέσα από τις πράξεις και τα έργα της κυβέρνησης που ουσιαστικά αφαιρεί πολεμοφόδια από τα αντάρτικα που επιχειρεί η Κουμουνδούρου να στήσει.
Αυτά τα έργα δεν κόβουν πλέον εισιτήρια, οι θεατές γυρνούν την πλάτη και στέλνουν τις... κριτικές τους μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Συμπληρώνονται άλλωστε την επόμενη εβδομάδα δύο χρόνια από τις εκλογές του 2019 και τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων είναι καταπέλτης για την αντιπολιτευτική τακτική της καταστροφολογίας.
Μόνο που τελικά διαπιστώνεται πως η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση δεν διαθέτει άλλη πολιτική. Η καταστροφολογία αποτελεί μονόδρομο που οδηγεί σε πολιτικό αδιέξοδο, κάτι που τελικά φαίνεται να διαπιστώνουν και ορισμένα στελέχη τα οποία εμφανίζονται να υιοθετούν την άποψη πως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ βαρίδι για τον Τσίπρα, αλλά ίσως να συμβαίνει το αντίθετο.
Η προσκόλληση του Αλέξη Τσίπρα σε ένα... ηρωικό παρελθόν και του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κινηματική λογική καθιστά παρωχημένο το κόμμα που αυτοαποκαλείται... προοδευτικό σε μια χώρα που επιχειρεί να αλλάξει σελίδα με τους πολίτες να στηρίζουν κάθε προσπάθεια που χαράσσει ένα σχέδιο για ένα καλύτερο μέλλον, αφήνοντας πίσω όλους όσοι τελικά «πράγματι, δεν σώζονται με τίποτα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου