Ο εκδότης του Βήματος της Κυριακής, Σταύρος Ψυχάρης, στο υπό τον τίτλο «Ζούγκλα» κύριο άρθρο του στην έκδοση της Κυριακής 10 τρέχοντος, επισημαίνει ότι στην χώρα μας «η Δημοκρατία μεταλλάσσεται σε ζούγκλα, ενώ κυβερνώντες και κυβερνώμενοι κάθονται στο ίδιο κλαρί».
Στην ίδια έκδοση, ο διευθυντής της εφημερίδας Αντώνης Καρακούσης και ο...αρθρογράφος της Γιάννης Μαρίνος υπογραμμίζουν τους κινδύνους της κατρακύλας, της παρακμής και του φόβου και βλέπουν τα χειρότερα να μην είναι πολύ μακρινά.
Από την πλευρά του, ο Σάκης Μουμτζής στο άρθρο του με τίτλο «Να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο σενάριο» στον ιστότοπο Liberal.gr, γράφει μεταξύ άλλων: «Όσοι πιστεύουν πως ο δρόμος της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία θα είναι ευθύγραμμος και εντός του πλαισίου του πολιτεύματος, “πλανώνται πλάνην οικτράν”. Φαίνεται πως εξακολουθούν να αγνοούν την ιδιοσυστασία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Τα ηγετικά του στελέχη –πέραν πάσης αμφισβητήσεως– δεν έχουν σε καμία υπόληψη τους θεσμούς του αστικού Κράτους. Τους χρησιμοποιούν, δεν τους σέβονται. Τους καθιστούν όργανο της πολιτικής κυριαρχίας τους. Το είδαμε προχθές με την Δικαιοσύνη. Ο εκμαυλισμός των ανώτατων λειτουργών της εξασφαλίζει στην συγκυβέρνηση την δυνατότητα να κυβερνά ανεξέλεγκτα. Αν ελέγχει τις αποφάσεις των Ακυρωτικών Δικαστηρίων, ελέγχει και το εκλογικό σώμα…».
Πολύ φοβούμαι πως θα ξαναζήσουμε μέρες του 2015, με καταστροφικά, αυτήν την φορά, αποτελέσματα. Θα επιζητήσουν να βγουν από το τέλμα τους ερχόμενοι σε μεθοδευμένη ρήξη με τους εταίρους, στην απέλπιδα προσπάθεια τους να ξυπνήσουν την συνείδηση του ΟΧΙ. Την οικειοποίηση, δηλαδή, της εκφρασμένης βούλησης του 61,3% του ελληνικού λαού. Αυτή η βούληση παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.
Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν και ένα θετικό. Προειδοποιούν γι αυτά που σκέφτονται να πράξουν, μήνες πριν, καθώς στον μαρξιστικό μικρόκοσμό τους αυτές οι απόψεις είναι φυσιολογικές και συνεπώς ανακοινώσιμες, με μεγάλη φυσικότητα, στον μεγάλο κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Να μην λησμονούμε λοιπόν την δεδηλωμένη προτίμηση του πρωθυπουργού στο καθεστώς Τσάβες παρά στον καπιταλισμό της Ευρώπης, ούτε –κυρίως– την άποψη τους πως με την συμφωνία της 13ης Ιουλίου 2015 “έδωσαν χώρο για να κερδίσουν χρόνο”.
Δηλαδή να συγκρουστούν εκ νέου, αλλά υπό καλύτερους όρους. Τα αστικά κόμματα και οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι ας αντιληφθούν επιτέλους πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα θεσμικό κόμμα. Δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα που διακυβέρνησαν τον τόπο. Αυτοί ήρθαν για να μείνουν, παίρνοντας την ρεβάνς, 70 χρόνια μετά. Στελέχη τους το είπαν, εγώ απλώς το υπενθυμίζω στον αναγνώστη».
Αποτυπωμένα από έναν άνθρωπο που γνωρίζει την αριστερά από μέσα, τα παραπάνω θα έπρεπε να είναι κόκκινος συναγερμός για κάθε Έλληνα δημοκράτη. Και για έναν πρόσθετο λόγο: Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ποιος είναι συνέταιρος του κ. Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, σε ποιο υπουργείο βρίσκεται και σε ποια υποδήματά του γράφει την Δημοκρατία.
Κατά συνέπεια, το εφιαλτικό σενάριο κάθε άλλο παρά σχήμα λόγου είναι. Όσο για τους κρατιστές νεοδημοκράτες, που πιστεύουν ότι οι Συριζανέλ κάνουν την βρώμικη δουλειά γι αυτούς, επίσης πλανώνται πλάνην οικτράν.
Ο φαιοκόκκινος λαϊκισμός δεν έχει ιερό και όσιο. Τρέφεται από τα ψέματα και την εξαπάτηση, χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τον κυνισμό και δεν υπολογίζει απολύτως τίποτα για να πετύχει τους στόχους του. Υπάρχουν άφθονα ιστορικά γεγονότα που επιβεβαιώνουν του λόγου μας το ασφαλές και δεν έχει παρά να τα αναζητήσει κανείς και να τα μελετήσει.
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου