Μήπως για να μη βγουν από το Μαξίμου, είναι ικανοί να βγουν ακόμη και από την Ε.Ε.;
Εντάξει, αφού το ξέρουν και οι πέτρες, να μην το ’χουν καταλάβει τα κομματικά ντουβάρια;
Οπως έλεγε και κορυφαίος πολιτικός, όταν ο υπουργός αντιληφθεί ότι οι υπάλληλοί του «δεν ακούνε», δηλαδή δίνει εντολές και δεν γίνεται τίποτα, σημαίνει ότι γύρισε ο τροχός και είμαστε πια στα τελειώματα...
Συνέβη σ’ όλους τους προηγούμενους -μνημονιακούς και μη- πρωθυπουργούς, συμβαίνει τώρα και στον Τσίπρα παρότι η Ιστορία στάθηκε γενναιόδωρη και μεγαλόψυχη μαζί του.
Μετράτε μέτωπα. Οχι μόνο δεν διστάζει, αλλά επιταχύνει την εξαθλίωση των συνταξιούχων και όλων των χαμηλόμισθων, συν τους πλειστηριασμούς.
Οχι μόνο δεν φυλάγεται από τους εθνικούς κινδύνους, αλλά τους αφήνει να σέρνονται, όπως γίνεται με τον Ερντογάν, αλλά και να ανθίζουν απ’ τα βοθρολύματα του ανθελληνισμού, όπως γίνεται με το ανύπαρκτο Τσάμικο, για το οποίο στείλανε, λέει, non paper ότι... δεν υφίσταται! Πώς και γιατί μετά από... 50 χρόνια στην ΕΟΚ, βγήκε έτσι ξαφνικά πρώτη φορά Τσαμουριά; Υπάρχει πουθενά σταματημός; Επί ΣΥΡΙΖA, οι... αναρχοαυτόνομοι ανταλλάσσουν φιλικές χειραψίες με κρατικούς (παρ)αξιωματούχους μπροστά στις κάμερες! Οι ίδιοι εκείνοι που φορώντας κουκούλες σπάνε τα Media και όλους τους ανεπιθύμητους. Δηλαδή έχει δοθεί πράσινο φως και στην τρομοκρατία να δουλέψει για το καθεστώς.
Εδώ λοιπόν τίθεται και το ζήτημα αν ο Τσίπρας θα κλείσει την προδιαγεγραμμένη του πορεία ομαλά ή αν θα προτιμήσει να το πάει σαν τον Μαδούρο - κι ας τον κυνηγούν με τις μαγκούρες. Τα συστημικά σενάρια καταλήγουν στο ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με ή χωρίς τεχνάσματα, θα παραδώσει, αφού βεβαίως θα έχει χρεοκοπήσει τη μισή κοινωνία, θα έχει στείλει στα δικαστήρια και τη φυλακή την άλλη μισή, και αφού θα έχει παραχωρήσει όλη την εθνική περιουσία στους ξένους δανειστές.
Οι πιο επαγγελματίες της πολιτικής θέλουν να πιστεύουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει έναν σχεδιασμό που θα του επιτρέψει να μείνει στο παιχνίδι της συμμετοχής στην εξουσία και δη τη ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ μέρα αν η επόμενη αποδειχθεί πολύ δύσκολη για ΕΝΑΝ κι ας είν’ και λέοντας. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλείσει εντελώς την εξτρίμ εκδοχή να επιχειρήσει ηρωική έξοδο - όχι του εαυτού του από την εξουσία ή τη χώρα, αλλά της ίδιας της χώρας από την Ευρώπη σε μια τελευταία προσπάθεια να μείνει μόνος και ανεξέλεγκτος σαν άλλος Μαδούρο της Μεσογείου.
Για παράδειγμα, αν βάλει κανείς κάτω τις δικές του ψήφους μαζί με αυτές άλλων κομμάτων που τάσσονται σαφώς υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε., θα εκπλαγεί. Και αν μια ωραία πρωία δούμε ένα τέτοιο ερώτημα είτε με τη μορφή δημοψηφίσματος υπό την επήρεια και του -εντελώς άσχετου- BREXIT, είτε απευθείας με ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, σε μια ντιπ εξαθλιωμένη Ελλάδα, τότε τι θα γίνει; Ειδικά αν έχει μπροστά του μια Ευρώπη η οποία άλλο που δεν θέλει από το να μας ξεφορτωθεί; Τώρα πια ο Τσίπρας δεν είναι το «καλό παιδί» για τον κόσμο. Πανικοβάλλεται όταν αντιλαμβάνεται ότι ο λαός ΤΟΝ ΜΙΣΕΙ προσωπικά, όπως αποκαλύπτεται από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Την έφαγε μέχρι κι από την «Αυγή».
Κανονικά έπρεπε να ’χε φύγει μετά το απατηλό Δημοψήφισμα που έφερε τα capital controls, για τα οποία ο Προβόπουλος είπε ότι είναι έγκλημα που θα πληρώνουμε για χρόνια. Ομως, η ζωή έχει τους δικούς της νόμους, το «καλό παιδί Αλέξης» νίκησε για ένα διάστημα την κοινή λογική και τώρα έρχεται η φονική πραγματικότητα που θα τον θέσει προ των πυλών - της εξόδου. Το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν θα πορευτεί με τους κανόνες της Δημοκρατίας προσφεύγοντας στην κάλπη, κάτω από την παταγώδη δυσαρμονία με... το κοινό αίσθημα, όπως λένε και αυτές τις μέρες, ή αν θα προτιμήσει τους γνωστούς προσωπικούς του ταλιμπανισμούς, ποντάροντας στο ότι θα του βγει! Ακόμα κι αν βγει η χώρα από την Ε.Ε. για χάρη του!
Τι; Πώς; Μα πάλι τα ίδια; Μαντεύω τα ερωτήματα που είναι επιεικώς εύλογα. Ομως όλα αυτά τα τριτοκοσμικά και λατινοχουντικά που βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες δίνουν σήμα ότι οι κρατούντες τα ηνία του εξωνημένου ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζουν να κάνουν τα απίστευτα. Από το να... διώκουν συζύγους θεσμικών παραγόντων, που εικάζουν ότι μπορεί μελλοντικά να τους σταθούν εμπόδιο, έως το κρυφτούλι που παίζουν με την Εκκλησία, αποδεχόμενοι μέχρι και την επιδιαιτησία του γκραν μετρ Πάνου Καμμένου, και ακόμη παραπέρα να εκθέτουν ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ όλη την ηγεσία της Δικαιοσύνης, με τον πρωθυπουργό να τους τάζει... μπαξίσι μπροστά στις κάμερες.
Ηταν τέτοια η προσβολή στους Δικαστικούς, που η ίδια η πρόεδρος του Αρείου Πάγου έσπευσε να αποκαταστήσει τα πράγματα, τονίζοντας αμέσως μετά ότι φυσικά και δεν... δόθηκαν αυξήσεις, ενώ οι λοιποί δικαστικοί απλώς τρίβουν τα μάτια τους μ’ αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν. Κρίμα που στην πρώτη ανάγνωση έμπειροι παρατηρητές και βιαστικά μίντια διέγνωσαν επιφανειακά επιχείρηση... εξαγοράς των Ανώτατων Δικαστών. Αλίμονο! Το ακριβώς αντίθετο! Αν ο Τσίπρας είχε σκοπό απλώς να τους καλοπιάσει ή να τους πάρει με το μέρος του, δεν θα έκανε επιδεικτικά την ανακοίνωση ότι... τους δίνει λεφτά. Αυτή είναι συμπεριφορά Τσάβες. Θα το ’κανε συστημικά και σιωπηρά και θα ’χε επιτύχει τον στόχο του χωρίς να εκθέσει κανέναν. Για χαζό δεν τον έχει πια κανείς.
Αρα ποιος ήταν ο στόχος; Οχι να εξαγοράσει και να συνδιαλλαγεί, αλλά να εκθέσει και τελικά να διαβάλει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, ότι προσέρχονται... για να πάρουν το κατιτίς τους, και ότι αυτός, ο μέγας ελεήμων «θεός», είναι εκεί για να τους ανταμείψει και ως εκ τούτου, και οι λοιποί, όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Εμφάνισε δηλαδή τους Ανώτατους Δικαστές ως συναλλασσόμενους παρά τη θέλησή τους, προφανώς (έκδηλη άλλωστε η ενόχληση και η αποστροφή τους), ενώ συγχρόνως τους έδωσε βορά στην κοινή γνώμη ότι είναι εξαγοράσιμοι! Και από κει και πέρα, ό,τι αποφάσεις και να παίρνουν, θα μπορεί κάθε πολίτης να σκέφτεται τα ευκόλως εννοούμενα. Είτε ότι δεν ικανοποιήθηκαν αρκετά, είτε ότι βολεύτηκαν μια χαρά. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να αποφασίζουν, μονά ζυγά χαμένοι θα είναι, εξ ου και η υποψία ότι ο πρωθυπουργός, βλέποντας ότι έρχεται η ώρα να πέσει, προτείνει το δόγμα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»!
Αρα ποιος ήταν ο στόχος; Οχι να εξαγοράσει και να συνδιαλλαγεί, αλλά να εκθέσει και τελικά να διαβάλει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, ότι προσέρχονται... για να πάρουν το κατιτίς τους, και ότι αυτός, ο μέγας ελεήμων «θεός», είναι εκεί για να τους ανταμείψει και ως εκ τούτου, και οι λοιποί, όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Εμφάνισε δηλαδή τους Ανώτατους Δικαστές ως συναλλασσόμενους παρά τη θέλησή τους, προφανώς (έκδηλη άλλωστε η ενόχληση και η αποστροφή τους), ενώ συγχρόνως τους έδωσε βορά στην κοινή γνώμη ότι είναι εξαγοράσιμοι! Και από κει και πέρα, ό,τι αποφάσεις και να παίρνουν, θα μπορεί κάθε πολίτης να σκέφτεται τα ευκόλως εννοούμενα. Είτε ότι δεν ικανοποιήθηκαν αρκετά, είτε ότι βολεύτηκαν μια χαρά. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να αποφασίζουν, μονά ζυγά χαμένοι θα είναι, εξ ου και η υποψία ότι ο πρωθυπουργός, βλέποντας ότι έρχεται η ώρα να πέσει, προτείνει το δόγμα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»!
Μετράτε μέτωπα. Οχι μόνο δεν διστάζει, αλλά επιταχύνει την εξαθλίωση των συνταξιούχων και όλων των χαμηλόμισθων, συν τους πλειστηριασμούς.
Οχι μόνο δεν φυλάγεται από τους εθνικούς κινδύνους, αλλά τους αφήνει να σέρνονται, όπως γίνεται με τον Ερντογάν, αλλά και να ανθίζουν απ’ τα βοθρολύματα του ανθελληνισμού, όπως γίνεται με το ανύπαρκτο Τσάμικο, για το οποίο στείλανε, λέει, non paper ότι... δεν υφίσταται! Πώς και γιατί μετά από... 50 χρόνια στην ΕΟΚ, βγήκε έτσι ξαφνικά πρώτη φορά Τσαμουριά; Υπάρχει πουθενά σταματημός; Επί ΣΥΡΙΖA, οι... αναρχοαυτόνομοι ανταλλάσσουν φιλικές χειραψίες με κρατικούς (παρ)αξιωματούχους μπροστά στις κάμερες! Οι ίδιοι εκείνοι που φορώντας κουκούλες σπάνε τα Media και όλους τους ανεπιθύμητους. Δηλαδή έχει δοθεί πράσινο φως και στην τρομοκρατία να δουλέψει για το καθεστώς.
Εδώ λοιπόν τίθεται και το ζήτημα αν ο Τσίπρας θα κλείσει την προδιαγεγραμμένη του πορεία ομαλά ή αν θα προτιμήσει να το πάει σαν τον Μαδούρο - κι ας τον κυνηγούν με τις μαγκούρες. Τα συστημικά σενάρια καταλήγουν στο ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με ή χωρίς τεχνάσματα, θα παραδώσει, αφού βεβαίως θα έχει χρεοκοπήσει τη μισή κοινωνία, θα έχει στείλει στα δικαστήρια και τη φυλακή την άλλη μισή, και αφού θα έχει παραχωρήσει όλη την εθνική περιουσία στους ξένους δανειστές.
Οι πιο επαγγελματίες της πολιτικής θέλουν να πιστεύουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει έναν σχεδιασμό που θα του επιτρέψει να μείνει στο παιχνίδι της συμμετοχής στην εξουσία και δη τη ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ μέρα αν η επόμενη αποδειχθεί πολύ δύσκολη για ΕΝΑΝ κι ας είν’ και λέοντας. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλείσει εντελώς την εξτρίμ εκδοχή να επιχειρήσει ηρωική έξοδο - όχι του εαυτού του από την εξουσία ή τη χώρα, αλλά της ίδιας της χώρας από την Ευρώπη σε μια τελευταία προσπάθεια να μείνει μόνος και ανεξέλεγκτος σαν άλλος Μαδούρο της Μεσογείου.
Για παράδειγμα, αν βάλει κανείς κάτω τις δικές του ψήφους μαζί με αυτές άλλων κομμάτων που τάσσονται σαφώς υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε., θα εκπλαγεί. Και αν μια ωραία πρωία δούμε ένα τέτοιο ερώτημα είτε με τη μορφή δημοψηφίσματος υπό την επήρεια και του -εντελώς άσχετου- BREXIT, είτε απευθείας με ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, σε μια ντιπ εξαθλιωμένη Ελλάδα, τότε τι θα γίνει; Ειδικά αν έχει μπροστά του μια Ευρώπη η οποία άλλο που δεν θέλει από το να μας ξεφορτωθεί; Τώρα πια ο Τσίπρας δεν είναι το «καλό παιδί» για τον κόσμο. Πανικοβάλλεται όταν αντιλαμβάνεται ότι ο λαός ΤΟΝ ΜΙΣΕΙ προσωπικά, όπως αποκαλύπτεται από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Την έφαγε μέχρι κι από την «Αυγή».
Συμπέρασμα: Ναι, είναι για να φεύγουν. Αυτό όμως δεν είναι για να μας χαλαρώνει, αλλά αντιθέτως να μας θέτει σε εγρήγορση γιατί είναι ικανοί για τα τρισχειρότερα.
Θέμος Αναστασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου