Στην πλατεία Συντάγματος, λίγο πριν αρχίσουν να πέφτουν τα δακρυγόνα του υπουργού Τόσκα στους αγρότες που διαμαρτύρονται
πλησιάζει τους συγκεντρωμένους ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και στελέχη της ΛΑΕ.
Μερικοί αγρότες τους αποδοκιμάζουν και τους αναγκάζουν ν' απομακρυνθούν με λεκτική βία και ρίψη μπουκαλιών.
Τα στελέχη της ΛΑΕ φεύγουν. Και κάποιοι λίγοι συγκεντρωμένοι αρχίζουν να φωνάζουν ένα σύνθημα από το παρελθόν των συγκεντρώσεων...
με τους «αγανακτισμένους»: «Να καεί, να καεί η πουτάνα η Βουλή». Με αυτές τις λίγες εικόνες των ελάχιστων δευτερολέπτων μπορεί κάποιος να περιγράψει αυτό που έχει συμβεί και έχει διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Εικόνα πρώτη: Η αστυνομία της αυτοαποκαλούμενης (από τον βασικό εταίρο τουλάχιστον) αριστερής κυβέρνησης δεν διαφέρει από την αστυνομία των προηγούμενων κυβερνήσεων.
με τους «αγανακτισμένους»: «Να καεί, να καεί η πουτάνα η Βουλή». Με αυτές τις λίγες εικόνες των ελάχιστων δευτερολέπτων μπορεί κάποιος να περιγράψει αυτό που έχει συμβεί και έχει διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Εικόνα πρώτη: Η αστυνομία της αυτοαποκαλούμενης (από τον βασικό εταίρο τουλάχιστον) αριστερής κυβέρνησης δεν διαφέρει από την αστυνομία των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Όταν οι ομάδες πολιτών που διαμαρτύρονται, επιχειρούν να μπουν στη Βουλή, αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια δακρυγόνα που έπεφταν και επί δεξιάς.
Τα δακρυγόνα δεν κάνουν ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Και όταν κάνεις αυτό που εσύ ο ίδιος είχες επανειλημμένα καταγγείλει («απρόκλητο βομβαρδισμό της πορείας με χημικά που υπερβαίνει κάθε όριο και ερμηνεία της δημοκρατικής νομιμότητας» -παλαιότερη ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ για ανάλογη πορεία!), χάνεις ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία σου. Ή τότε έκανες λάθος ή τώρα.
Εικόνα δεύτερη: Αγρότες διαμαρτύρονται, επειδή πίστεψαν πως δεν θα φορολογηθούν. Και αυτό, γιατί κάποιοι τους υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Ακόμα και όταν το μνημόνιο που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι προέβλεπε τη φορολόγησή τους, οι νέες υποσχέσεις έλεγαν πως θα βρεθούν ισοδύναμα ώστε να μην εφαρμοστεί η φορολογία.
Εικόνα δεύτερη: Αγρότες διαμαρτύρονται, επειδή πίστεψαν πως δεν θα φορολογηθούν. Και αυτό, γιατί κάποιοι τους υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Ακόμα και όταν το μνημόνιο που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι προέβλεπε τη φορολόγησή τους, οι νέες υποσχέσεις έλεγαν πως θα βρεθούν ισοδύναμα ώστε να μην εφαρμοστεί η φορολογία.
Δεν εξετάζω αν πρέπει ή δεν πρέπει να φορολογούνται οι αγρότες. Αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο ένα ακόμα κόμμα επιχείρησε με ανυπόστατες υποσχέσεις να κερδίσει την εύνοια μεγάλης ομάδας πολιτών, δηλαδή ψηφοφόρων. Συμπληρωματικά να σημειώσω πως την ίδια τακτική υποσχεσιολογίας (του ΣΥΡΙΖΑ) για το συγκεκριμένο τουλάχιστον θέμα ακολούθησε και η Ν.Δ. Παρ' ότι και αυτή ψήφισε το μνημόνιο, ο πρόεδρός της έλεγε πριν λίγες εβδομάδες πως δεν θα ψηφίσει τη φορολόγηση των αγροτών!
Εικόνα τρίτη: Οι αποδοκιμασίες προς τον Λαφαζάνη και τα στελέχη της ΛΑΕ ήταν εντελώς αβάσιμες. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να ασκείται βία σε όσους ευθύνονται. Αλλά, δεν ψήφισε η ΛΑΕ το μνημόνιο που προβλέπει τη φορολόγηση των αγροτών. Και ανεξάρτητα του βαθμού διαφωνίας με την πολιτική τους άποψη για την πορεία της χώρας (επιστροφή στο εθνικό νόμισμα), αυτοί ήταν συνεπείς. Όσα έλεγαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, τα λένε και τώρα. Ωστόσο, γι αυτήν την ομάδα αγροτών που τους αποδοκίμασε, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Στο πρόσωπο του Λαφαζάνη βλέπουν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού. Δεν κάνουν διαχωρισμούς. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Η ισοπεδωτική γενίκευση, όταν μάλιστα συνοδεύεται με συνθήματα όπως αυτό που ακούστηκε, δείχνει πως μια ομάδα της κοινωνίας υιοθετεί λογικές που προωθούνται από ακραίες ολοκληρωτικές δυνάμεις σαν την Χρυσή Αυγή. Όλοι οι πολιτικοί είναι ψεύτες, η Βουλή είναι ένας οίκος ανοχής.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (που δεν προέρχεται προφανώς μόνο από τους αγρότες), έχει κατά κάποιο τρόπο διαπαιδαγωγηθεί σε αυτές τις λογικές. Και αυτό έχει συμβεί με ευθύνη κατά βάση των ίδιων των πολιτικών δυνάμεων που άσκησαν την εξουσία ή προσπάθησαν να την κερδίσουν με υποσχέσεις και χάιδεμα των αυτιών μεγάλων επαγγελματικών ομάδων. Τους φόρτισαν με αβάσιμα και ισοπεδωτικά συνθήματα, τους έμαθαν πως η σωματική βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος συμπεριφοράς, τους έδιναν εύκολες και λαϊκίστικες απαντήσεις για τα προβλήματά τους, υιοθέτησαν μια εμφυλιοπολεμική τακτική με την οποία αντικατέστησαν τον διάλογο και μπολιάσαν με τόσο μίσος, ώστε οι αντίπαλες ιδέες ή παρατάξεις δεν αντιμετωπίζονται στην βάση επιχειρημάτων, αλλά συνθημάτων που ηχούν ωραία. Και το χειρότερο, απαξίωσαν το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος και προσωπικού, ώστε κάθε εκπρόσωπός τους να σηματοδοτεί το ίδιο ακριβώς. Οι ίδιοι οι πολιτικοί, που φρόντισαν ν απαξιώσουν τον εαυτό τους, πρέπει τώρα να διαχειριστούν το πρόβλημα...
Εικόνα τρίτη: Οι αποδοκιμασίες προς τον Λαφαζάνη και τα στελέχη της ΛΑΕ ήταν εντελώς αβάσιμες. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να ασκείται βία σε όσους ευθύνονται. Αλλά, δεν ψήφισε η ΛΑΕ το μνημόνιο που προβλέπει τη φορολόγηση των αγροτών. Και ανεξάρτητα του βαθμού διαφωνίας με την πολιτική τους άποψη για την πορεία της χώρας (επιστροφή στο εθνικό νόμισμα), αυτοί ήταν συνεπείς. Όσα έλεγαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, τα λένε και τώρα. Ωστόσο, γι αυτήν την ομάδα αγροτών που τους αποδοκίμασε, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Στο πρόσωπο του Λαφαζάνη βλέπουν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού. Δεν κάνουν διαχωρισμούς. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Η ισοπεδωτική γενίκευση, όταν μάλιστα συνοδεύεται με συνθήματα όπως αυτό που ακούστηκε, δείχνει πως μια ομάδα της κοινωνίας υιοθετεί λογικές που προωθούνται από ακραίες ολοκληρωτικές δυνάμεις σαν την Χρυσή Αυγή. Όλοι οι πολιτικοί είναι ψεύτες, η Βουλή είναι ένας οίκος ανοχής.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (που δεν προέρχεται προφανώς μόνο από τους αγρότες), έχει κατά κάποιο τρόπο διαπαιδαγωγηθεί σε αυτές τις λογικές. Και αυτό έχει συμβεί με ευθύνη κατά βάση των ίδιων των πολιτικών δυνάμεων που άσκησαν την εξουσία ή προσπάθησαν να την κερδίσουν με υποσχέσεις και χάιδεμα των αυτιών μεγάλων επαγγελματικών ομάδων. Τους φόρτισαν με αβάσιμα και ισοπεδωτικά συνθήματα, τους έμαθαν πως η σωματική βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος συμπεριφοράς, τους έδιναν εύκολες και λαϊκίστικες απαντήσεις για τα προβλήματά τους, υιοθέτησαν μια εμφυλιοπολεμική τακτική με την οποία αντικατέστησαν τον διάλογο και μπολιάσαν με τόσο μίσος, ώστε οι αντίπαλες ιδέες ή παρατάξεις δεν αντιμετωπίζονται στην βάση επιχειρημάτων, αλλά συνθημάτων που ηχούν ωραία. Και το χειρότερο, απαξίωσαν το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος και προσωπικού, ώστε κάθε εκπρόσωπός τους να σηματοδοτεί το ίδιο ακριβώς. Οι ίδιοι οι πολιτικοί, που φρόντισαν ν απαξιώσουν τον εαυτό τους, πρέπει τώρα να διαχειριστούν το πρόβλημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου