Αυτό το άρθρο γράφηκε στον ιστότοπο Slate τον περασμένο Φεβρουάριο και ήταν μάλλον προφητικό.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο γαλλικό σάιτ Slate.fr το οποίο διευθύνει ο πρώην διευθυντής της Le Monde, Ζαν-Πιερ Κολομπανί, και είναι ό,τι πιο σκληρό έχει γραφεί για την ελληνική κυβέρνηση. Να σημειωθεί ότι...
το αμερικανικό Slate.com απηχεί τις απόψεις της αμερικανικής κεντροαριστεράς, έχει έδρα το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, μεγάλη επισκεψιμότητα εντός και εκτός ΗΠΑ και θεωρείται ένα από τα πιο έγκυρα σαιτ των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το άρθρο έχει τίτλο «Η παράδοση της Ελλάδας»:
Εβριζαν συνεχώς τους Γερμανούς
...Το «όχι» που είπε ο Σόιμπλε στο πρώτο αίτημα των Ελλήνων για συμφωνία εξηγείται. Ο γερμανός ΥΠΟΙΚ καθυβρίστηκε από τον Ελληνα ομόλογό του Γιάνη Βαρουφάκη -τον οποίο δεν αντέχει ούτε να βλέπει πλέον. Η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει με το σύμφωνο που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση. Τελεία. Και αυτή είναι η συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου, παρά τις επικοινωνιακές κορώνες για να χρυσωθεί το χάπι.
Η υστερία των Γερμανών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ εξηγείται από το γεγονός ότι καθυβρίστηκαν, ότι τους συνέκριναν συνεχώς με τους Ναζί και τους καλούν συνεχώς να πληρώσουν για μια χώρα που κλέβει συνεχώς και συνεχίζει να παραβλέπει τους ευρωπαϊκούς κανόνες.
«Είδα αυτό τον θυμό να ανεβαίνει στη Γερμανία αλλά δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να φτάσει τόσο μακριά. Στην ΕΕ δεν πρέπει να βρίζεις κανέναν από τους εταίρους σου. Και οι Ελληνες το πληρώνουν ακριβά» γράφει ο δημοσιογράφος Eric Le Boucher.
Το δεύτερο μάθημα ήρθε από την απίστευτη μη προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το λαϊκιστικό κόμμα πίστευε ότι θα κυβερνούσε τη χώρα σε μια κατεύθυνση αντίθετη με αυτή των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πίστευε ότι είχε μια λύση μέσω της ανάπτυξης, παρά τις ευρωπαϊκές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί, παρά την οικονομική εξάρτηση της χώρας. Πίστευε ότι ο ελληνικός λαός τους ψήφισε και ότι όλοι ο άλλοι λαοί της Ευρώπης είτε θα επαναστατούσαν είτε θα δέχονταν το νέο πρόγραμμα της αξιοθαύμαστης κυβέρνησης Τσίπρα.
Η υστερία των Γερμανών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ εξηγείται από το γεγονός ότι καθυβρίστηκαν, ότι τους συνέκριναν συνεχώς με τους Ναζί και τους καλούν συνεχώς να πληρώσουν για μια χώρα που κλέβει συνεχώς και συνεχίζει να παραβλέπει τους ευρωπαϊκούς κανόνες.
«Είδα αυτό τον θυμό να ανεβαίνει στη Γερμανία αλλά δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να φτάσει τόσο μακριά. Στην ΕΕ δεν πρέπει να βρίζεις κανέναν από τους εταίρους σου. Και οι Ελληνες το πληρώνουν ακριβά» γράφει ο δημοσιογράφος Eric Le Boucher.
Το δεύτερο μάθημα ήρθε από την απίστευτη μη προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το λαϊκιστικό κόμμα πίστευε ότι θα κυβερνούσε τη χώρα σε μια κατεύθυνση αντίθετη με αυτή των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πίστευε ότι είχε μια λύση μέσω της ανάπτυξης, παρά τις ευρωπαϊκές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί, παρά την οικονομική εξάρτηση της χώρας. Πίστευε ότι ο ελληνικός λαός τους ψήφισε και ότι όλοι ο άλλοι λαοί της Ευρώπης είτε θα επαναστατούσαν είτε θα δέχονταν το νέο πρόγραμμα της αξιοθαύμαστης κυβέρνησης Τσίπρα.
Αφέλεια και ερασιτεχνισμός
Επρόκειτο για μια απόλυτη αφέλεια, μια απόλυτη άγνοια των ευρωπαϊκών κανόνων, ένα τρομερό λάθος για την ισορροπία δυνάμεων. Αλλά ακόμη χειρότερα. Επρόκειτο για μια δήθεν άποψη ότι υπάρχει «ένας άλλος δρόμος», μια άλλη πολιτική, καλύτερη, λιγότερο οδυνηρή, σχεδόν εύκολη. Ποιά; «Αρκεί να αρνηθούμε τη λιτότητα», να γυρίσουμε πίσω στα παλιά, να αυξήσουμε μισθούς και συντάξεις, να επαναπροσλάβουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και να υιοθετήσουμε μια πολιτική ανάπτυξης χύμα.
Πρέπει να κάνουμε μια παραδοχή: Η λιτότητα στην Ελλάδα ήταν πολύ αυστηρή, προκάλεσε μεγάλη ύφεση και έβγαλε τη χώρα από όλους τους στόχους της. Ωστόσο, η ανταγωνιστικότητα επανήλθε, όπως συνέβη στην Ισπανία και στην Ιρλανδία και αυτό ήθελε η Τρόικα. Αλλά επειδή η παραγωγική βάση της Ελλάδας είναι πολύ μικρή, αυτή η «γερμανικού τύπου» λιτότητα δεν αποφέρει καρπούς ενώ η κοινωνική δυστυχία είναι μεγάλη. Πράγματι η ισορροπία δεν βοηθάει προς την κατεύθυνση της λιτότητας και πολλοί το αναγνωρίζουν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Επρεπε να ευρεθεί ένας τρόπος να συγκεραστούν η λιτότητα και η ανάπτυξη.
Ξεκινώντας από αυτή τη διαπίστωση ο Αλέξης Τσίπρας πίστευε ότι είχε κερδίσει το στοίχημα και ότι οι εταίροι θα πίεζαν το Βερολίνο να δεχτεί το αναπτυξιακό του πρόγραμμα. Αλλά όλα κατέρρευσαν εξαιτίας της κακής προετοιμασίας και της αλαζονίας.
Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης πέρασε το χρόνο του κάνοντας τον πονηρό στις συνεδριάσεις, στις τηλεοράσεις και στα social media. Δεν είχε συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο θα μπορούσε να «παίξει» με τις προηγούμενες συμφωνίες της χώρας και να γίνει δεκτό. Περνούσε από ένα αόριστο σχέδιο σε ένα απίθανο σχέδιο ώστε όλα κατέρρευσαν (μπορεί να αληθεύει και το σενάριο της Bild ότι έκαναν λάθος στο ταχυδρομείο και έστειλαν την λάθος πρόταση!)
Επρόκειτο για μια απόλυτη αφέλεια, μια απόλυτη άγνοια των ευρωπαϊκών κανόνων, ένα τρομερό λάθος για την ισορροπία δυνάμεων. Αλλά ακόμη χειρότερα. Επρόκειτο για μια δήθεν άποψη ότι υπάρχει «ένας άλλος δρόμος», μια άλλη πολιτική, καλύτερη, λιγότερο οδυνηρή, σχεδόν εύκολη. Ποιά; «Αρκεί να αρνηθούμε τη λιτότητα», να γυρίσουμε πίσω στα παλιά, να αυξήσουμε μισθούς και συντάξεις, να επαναπροσλάβουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και να υιοθετήσουμε μια πολιτική ανάπτυξης χύμα.
Πρέπει να κάνουμε μια παραδοχή: Η λιτότητα στην Ελλάδα ήταν πολύ αυστηρή, προκάλεσε μεγάλη ύφεση και έβγαλε τη χώρα από όλους τους στόχους της. Ωστόσο, η ανταγωνιστικότητα επανήλθε, όπως συνέβη στην Ισπανία και στην Ιρλανδία και αυτό ήθελε η Τρόικα. Αλλά επειδή η παραγωγική βάση της Ελλάδας είναι πολύ μικρή, αυτή η «γερμανικού τύπου» λιτότητα δεν αποφέρει καρπούς ενώ η κοινωνική δυστυχία είναι μεγάλη. Πράγματι η ισορροπία δεν βοηθάει προς την κατεύθυνση της λιτότητας και πολλοί το αναγνωρίζουν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Επρεπε να ευρεθεί ένας τρόπος να συγκεραστούν η λιτότητα και η ανάπτυξη.
Ξεκινώντας από αυτή τη διαπίστωση ο Αλέξης Τσίπρας πίστευε ότι είχε κερδίσει το στοίχημα και ότι οι εταίροι θα πίεζαν το Βερολίνο να δεχτεί το αναπτυξιακό του πρόγραμμα. Αλλά όλα κατέρρευσαν εξαιτίας της κακής προετοιμασίας και της αλαζονίας.
Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης πέρασε το χρόνο του κάνοντας τον πονηρό στις συνεδριάσεις, στις τηλεοράσεις και στα social media. Δεν είχε συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο θα μπορούσε να «παίξει» με τις προηγούμενες συμφωνίες της χώρας και να γίνει δεκτό. Περνούσε από ένα αόριστο σχέδιο σε ένα απίθανο σχέδιο ώστε όλα κατέρρευσαν (μπορεί να αληθεύει και το σενάριο της Bild ότι έκαναν λάθος στο ταχυδρομείο και έστειλαν την λάθος πρόταση!)
Απάτη
Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα πολύ σκληρά τα πολλά λόγια και την πλήρη ανικανότητά της. Αλλά δεν είναι τυχαίο. Οι λαϊκιστές καταφεύγουν σε περιθωριακούς οικονομολόγους που αποκαλούνται «εναλλακτικοί». Εχουν τα συμφέροντά τους, προφανώς. Αλλά οι περισσότεροι είναι άσχετοι και νομίζουν ότι ξέρουν. Ως χθες πρόβαλαν ένα αναμάσημα νεο-μαρξιστικού τύπου. Σήμερα κατάλαβαν ότι πρέπει να έχεις γνώση της μεγάλης σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας. Δεν γίνεται να εκσφενδονίζεις σκοτεινές οικονομικές προτάσεις. Οπως τα αναπτυξιακά ομόλογα. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνουν, αλλά δείχνουν σαν να είναι κάτι σπουδαίο.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας από αυτούς. Ενας από αυτούς τους γκουρού απατεώνες που πάνε από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο, που διαθέτουν επιτυχημένα μπλογκ για εναλλακτικούς, αφού δεν διαθέτουν άλλη πολιτική πρόταση. Από τέτοιους είναι γεμάτο το ίντερνετ, έχουν γεμίσει τα λαϊκιστικά κόμματα, εκεί που υπήρχαν άδειες θέσεις από ρεαλιστές οικονομολόγους. Είναι αυτά τα κόμματα που περίμεναν ότι όλοι θα ενθουσιαστούν από την μαγική τους σκέψη.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης πρέπει να μπαλαμούτιασε (επί λέξει «empapahouter») τον Αλέξη Τσίπρα και τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως αυτοί οι μαθηματικοί-χρηματιστές επινοούσαν τοξικά προϊόντα για να τα πουλούν στα αφεντικά τους. Αυταπάτες, ψεύτικες λύσεις, σοβαροφανείς ιδέες αλλά άδειες από περιεχόμενο.
Θα έλεγε κάποιος ότι η Ελλάδα ταπεινώθηκε από την Γερμανία. Και ότι οι άλλες χώρες είναι δειλές. Και ότι στον μεγάλο ιδεολογικό πόλεμο οι σοσιαλδημοκράτες θέλησαν να τιμωρήσουν την άκρα Αριστερά. Και ότι η «μοναδική σκέψη» κέρδισε για μια ακόμη φορά εξαιτίας των «παγκόσμιων ελίτ» που εξαπολύθηκαν εναντίον της δημοκρατίας και του λαού. Ολα αυτά είναι λάθος. Βλακωδώς λάθος. Η Ελλάδα δεν είχε χάσει εξαρχής. Θα μπορούσε να είχε πετύχει μια ευελιξία του προγράμματος βοήθειας. Η Γερμανία θα μπορούσε για μια ακόμη φορά να δεχτεί ό,τι αρχικά απέρριπτε. Αλλά λόγω αλαζονίας και άγνοιας αυτό το σχέδιο απέτυχε.
Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα πολύ σκληρά τα πολλά λόγια και την πλήρη ανικανότητά της. Αλλά δεν είναι τυχαίο. Οι λαϊκιστές καταφεύγουν σε περιθωριακούς οικονομολόγους που αποκαλούνται «εναλλακτικοί». Εχουν τα συμφέροντά τους, προφανώς. Αλλά οι περισσότεροι είναι άσχετοι και νομίζουν ότι ξέρουν. Ως χθες πρόβαλαν ένα αναμάσημα νεο-μαρξιστικού τύπου. Σήμερα κατάλαβαν ότι πρέπει να έχεις γνώση της μεγάλης σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας. Δεν γίνεται να εκσφενδονίζεις σκοτεινές οικονομικές προτάσεις. Οπως τα αναπτυξιακά ομόλογα. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνουν, αλλά δείχνουν σαν να είναι κάτι σπουδαίο.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας από αυτούς. Ενας από αυτούς τους γκουρού απατεώνες που πάνε από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο, που διαθέτουν επιτυχημένα μπλογκ για εναλλακτικούς, αφού δεν διαθέτουν άλλη πολιτική πρόταση. Από τέτοιους είναι γεμάτο το ίντερνετ, έχουν γεμίσει τα λαϊκιστικά κόμματα, εκεί που υπήρχαν άδειες θέσεις από ρεαλιστές οικονομολόγους. Είναι αυτά τα κόμματα που περίμεναν ότι όλοι θα ενθουσιαστούν από την μαγική τους σκέψη.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης πρέπει να μπαλαμούτιασε (επί λέξει «empapahouter») τον Αλέξη Τσίπρα και τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως αυτοί οι μαθηματικοί-χρηματιστές επινοούσαν τοξικά προϊόντα για να τα πουλούν στα αφεντικά τους. Αυταπάτες, ψεύτικες λύσεις, σοβαροφανείς ιδέες αλλά άδειες από περιεχόμενο.
Θα έλεγε κάποιος ότι η Ελλάδα ταπεινώθηκε από την Γερμανία. Και ότι οι άλλες χώρες είναι δειλές. Και ότι στον μεγάλο ιδεολογικό πόλεμο οι σοσιαλδημοκράτες θέλησαν να τιμωρήσουν την άκρα Αριστερά. Και ότι η «μοναδική σκέψη» κέρδισε για μια ακόμη φορά εξαιτίας των «παγκόσμιων ελίτ» που εξαπολύθηκαν εναντίον της δημοκρατίας και του λαού. Ολα αυτά είναι λάθος. Βλακωδώς λάθος. Η Ελλάδα δεν είχε χάσει εξαρχής. Θα μπορούσε να είχε πετύχει μια ευελιξία του προγράμματος βοήθειας. Η Γερμανία θα μπορούσε για μια ακόμη φορά να δεχτεί ό,τι αρχικά απέρριπτε. Αλλά λόγω αλαζονίας και άγνοιας αυτό το σχέδιο απέτυχε.
Η παράδοση έγινε σταδιακά
Η κυβέρνηση Τσίπρα βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα. Αναγκάστηκε να παραδοθεί σταδιακά ως τις 20 Φεβρουαρίου. Πρώτα αποδέχτηκε ότι πρέπει να πληρώσει το χρέος, μετά να δεχτεί ότι πρέπει να μιλάει με την μισητή Τρόικα και μετά να ξεχάσει το κοινωνικό του πρόγραμμα, να δεχτεί το πρόγραμμα της προηγούμενης κυβέρνησης και να ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις.
Από τις υποσχέσεις του δεν έχει μείνει τίποτα. Το μάθημα για τους λαϊκιστές είναι πολύ βαρύ. Η διαπίστωση ότι η λιτότητα πρέπει να σταματήσει ήταν καλή. Αλλά αντί να δουλέψουν πάνω σε λεπτομέρειες και σαφείς προτάσεις, βυθίστηκαν στη μαγεία που τα ψευδο-γκουρού τους λένε ότι είναι εφαρμόσιμα. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, δεν υπάρχει μόνο μία, αλλά πρέπει να αναγνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι πολύπλοκος και ότι οι διέξοδοι είναι η εργασία, ο πραγματισμός και η ταπεινότητα. Και κυρίως ότι δεν πρέπει να υπόσχεσαι ότι οι προσπάθειες είναι άχρηστες. Αλλά, τι να κάνουμε, η επιτυχία των λαϊκιστών προέρχεται από το γεγονός ότι πουλάνε όνειρο...Και ότι οι ψηφοφόροι των λαϊκιστών βλέπουν τώρα με θλίψη τι έγινε στην Ελλάδα...
Η κυβέρνηση Τσίπρα βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα. Αναγκάστηκε να παραδοθεί σταδιακά ως τις 20 Φεβρουαρίου. Πρώτα αποδέχτηκε ότι πρέπει να πληρώσει το χρέος, μετά να δεχτεί ότι πρέπει να μιλάει με την μισητή Τρόικα και μετά να ξεχάσει το κοινωνικό του πρόγραμμα, να δεχτεί το πρόγραμμα της προηγούμενης κυβέρνησης και να ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις.
Από τις υποσχέσεις του δεν έχει μείνει τίποτα. Το μάθημα για τους λαϊκιστές είναι πολύ βαρύ. Η διαπίστωση ότι η λιτότητα πρέπει να σταματήσει ήταν καλή. Αλλά αντί να δουλέψουν πάνω σε λεπτομέρειες και σαφείς προτάσεις, βυθίστηκαν στη μαγεία που τα ψευδο-γκουρού τους λένε ότι είναι εφαρμόσιμα. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, δεν υπάρχει μόνο μία, αλλά πρέπει να αναγνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι πολύπλοκος και ότι οι διέξοδοι είναι η εργασία, ο πραγματισμός και η ταπεινότητα. Και κυρίως ότι δεν πρέπει να υπόσχεσαι ότι οι προσπάθειες είναι άχρηστες. Αλλά, τι να κάνουμε, η επιτυχία των λαϊκιστών προέρχεται από το γεγονός ότι πουλάνε όνειρο...Και ότι οι ψηφοφόροι των λαϊκιστών βλέπουν τώρα με θλίψη τι έγινε στην Ελλάδα...
Πηγή: \iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου