Να έχω άγνοια κινδύνου για το τι μέλλει γενέσθαι.
Να ξαναπαίξω στις αλάνες της γειτονιάς μου με την τρελοπαρέα, να κάνω βόλτες στο πάρκο, να έχω συνεχώς ματωμένα γόνατα, χωρίς να παθαίνει η μαμά μου ανακοπή από την όψη του αίματος και χωρίς να τρέχει πανικόβλητη να μου βάλει αντισηπτικό για να μην μολυνθεί η πληγή.
Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα, που έλεγε και η πάμπτωχη –σύμφωνα με την φορολογική της δήλωση- γνωστή αοιδός...
Παρασύρθηκα πάλι, όμως, και θα βγω εκτός θέματος και θα κοπώ στην έκθεση. Εν έτει 2012, όχι μόνο δεν θέλω να θυμάμαι τα μαθητικά τα χρόνια αλλά προσπαθώ να τα ξεχάσω κιόλας. Δεν θέλω να θυμάμαι με πόσα όνειρα και φιλοδοξίες μας φόρτωσαν οι γονείς μας για το ένδοξο μέλλον που μας περίμενε καρτερικά στη γωνία. Δηλαδή, για το άθλιο και ανασφαλές παρόν μας.
Ποια όνειρα και ποιες ματωμένες ελπίδες στην Ελλάδα της κρίσης; Κινδυνεύω από υπαρξιακή κρίση εν μέσω οικονομικής κρίσης, κι αυτό σίγουρα δεν είναι καλό.
Δεν θέλω να ξαναπεράσω με τίποτα τα άγχη και τις αγωνίες, τις ημέρες των εξετάσεων, γιατί ξέρω πού αυτό οδηγεί. Και ναι, σίγουρα πρέπει να σπουδάσουμε, να ανοίξουμε τα μάτια μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, αλλά… για ποιο σκοπό; Όταν μου βάζεις ειδική κατηγορία τους μουσουλμάνους και τους δέχεσαι με βαθμό 2.5 σε Ανώτατη Σχολή, εγώ τι να κάνω;;; Να πέσω από την Ακρόπολη ή να αλλαξοπιστήσω; Γιατί να είναι ειδική κατηγορία, δεν καταλαβαίνω τον λόγο πραγματικά!!!! Ούτε αλλοδαποί είναι για να τους δώσω ένα ελαφρυντικό για τη γλώσσα ούτε τίποτα. Έλληνες με άλλα πιστεύω είναι.
Και δεν βάζεις στα Πανεπιστήμια τα τούβλα τους ορθόδοξους, αλλά προτιμάς τα τούβλα τους μουσουλμάνους. Γιατί; Κάνουν πιο καλό και γερό ντουβάρι από εμάς;
Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργούν έχθρες οι κυβερνήσεις… Δεν φταίνε οι λαοί, αλλά οι κυβερνώντες για όλα αυτά που συμβαίνουν ανά τον κόσμο. Ξυπνάνε ένα πρωί και αποφασίζουν να κάνουν ειδική κατηγορία κάτι που δεν υφίσταται. Αλλά σ’ αυτή τη χώρα, όλο ειδικές κατηγορίες είμαστε.
Ειδική κατηγορία δήθεν τυφλών, ειδική κατηγορία δήθεν κωφών, ειδική κατηγορία δήθεν εργαζομένων, ειδική κατηγορία δήθεν συνταξιούχων, ειδική κατηγορία δήθεν ασφαλιζομένων ανθρώπων. Και η δήθεν ζωή μας, δήθεν συνεχίζεται υπό τον καταιγισμό των διαφημίσεων του ΕΟΠΥΥ. Δεκατέσσερα οχτακόσια πενήντα εφτά (τυχαίοι αριθμοί που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα) και της Παναγιάς τα μάτια στην διάθεση του ελληνικού λαού για να κλείσει το πολυπόθητο ραντεβού με τον σωτήρα γιατρό του.
Αμ δεν είναι το πρόβλημα μας, κυρίες Τηλεφωνικές Εταιρίες, ποιον τηλεφωνικό αριθμό, θα πάρουμε, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε γιατρούς και φάρμακα! Δεν μας απασχολεί αν θα πάρουμε τον τάδε αριθμό αλλά το ότι δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη και οι κρατήσεις στον πενιχρό μισθό μου για ασφάλιση, εξακολουθούν να υπάρχουν. Για πιο λόγο μου κρατάς ακόμα ποσοστό; Για όταν πεθάνω να γράψουν «ενθάδε κείται ασφαλιζόμενος ΕΟΠΥΥ»; Μακάβριο το χιούμορ, δε λέω, αλλά ταιριάζει με τα σημεία των καιρών, κύριοι των ΔΗΘΕΝ κυβερνήσεων.
Κάποτε πλανιόταν στον αέρα και μια λέξη, να δεις πώς την έλεγαν… επαναδιαπραγμάτευση του χρέους την έλεγαν, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται μπήκε κι αυτή στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας εντελώς άδοξα. Ούτε πρεμιέρα δεν μπόρεσε να κάνει και έκανε κατευθείαν φινάλε. Τώρα ζητάει η τρόικα σύνταξη στα 66 κι εμείς να πούμε κι ευχαριστώ που δεν ζήτησε στα 80… Μην τους δίνω και ιδέες και σκάσει το χαμπέρι πρωί πρωί!
Τώρα, όμως, που θα πάει ο Γιωργάκης να διδάξει στο Χόγκουαρτς… ω συγγνώμη Χάρβαρντ, ήθελα να πω, θα κοιμάμαι πιο ήσυχη. Πέρα από τα ΙΕΚ ΓΑΠ θα δώσει και τα φώτα του σε όλη την υφήλιο. ΓΑΠ παντού. Στην Αθήνα, στο Παρίσι και τώρα στα Τρίκαλα! Σπεύσατε να κρατήσετε θέση, υπάρχει λίμιτ και θα τηρηθεί προτεραιότητα. Θέλω να με διαφωτίσει το τρελό αγόρι με τις γνώσεις του και πάω μέχρι Αμέρικα!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά άρχισε η σχολική χρονιά και προβλέπεται δύσκολη για γονείς, μαθητές και διδάσκοντες. Δύσκολη για τους γονείς, γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν θεούς και δαίμονες. Δύσκολη για τους μαθητές, γιατί ενώ πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμοι, δεν υπάρχουν σωστές υποδομές ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις. Δύσκολη για τους διδάσκοντες, γιατί τα μισθά μειώθηκαν και δεν υπάρχει όρεξη, κουράγιο και θέληση για το λειτούργημα. Αναμένονται απεργιακές κινητοποιήσεις που θα πάνε στο βρόντο για πολλοστή φορά και θα την πληρώσουν τα κακόμοιρα τα παιδιά μας. Θα πρέπει να οπλιστούμε με κουράγιο, μεγάλη υπομονή και… θέλω να ελπίζω πως όλα θα βρουν τον δρόμο τους στο άκουσμα του πρώτου διαλείμματος…
Καλή σχολική χρονιά!
Λένα Πετρίδη
*Η Λένα Πετρίδη είναι εκπαιδευτικός.
Follow on Twitter: @LenaPetridi
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου