Το άδειο μπουκάλι απο το τσίπουρο ήταν μισοβυθισμένο στην άμμο.
Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, έκοψα ένα κομμάτι χαρτί και έγραψα:
ΤΖΙΑ GREECE 17/8/2012 VICTOR +306932……
Τύλιξα το χαρτί σε ρολό και το έσπρωξα μέσα στο μπουκάλι. Σφήνωσα καλα το φελλό και το πέταξα όσο πιο δυνατά μπορούσα στη θάλασσα. Ας ξεκινήσει – είπα- αυτό το ταξίδι στο άγνωστο που δεν μπορώ να κάνω εγώ.
Όπως έλεγε κι ένας φίλος μου όταν ήμασταν νέοι ονειρευόμασταν ταξίδια μακρινά. Άλλωστε, η μόνη φυγή που μπορείς να καταλάβεις όταν είσαι νέος είναι «προς τα έξω». Θέλεις να ξεφύγεις απο το σπίτι, απο τους γονείς σου, από το κατεστημένο, από τη γκόμενα σου, από τα πάντα. Αυτή είναι η επανάσταση σου. Ίσως, γιατί τότε νιώθεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Όταν είσαι δεκαοκτώ-είκοσι χρόνων έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ο κυρίαρχος του κόσμου, ότι τον έχεις γραπώσει απ’ τ’ αρχίδια. Νιώθεις έτοιμος και δυνατός να αντιμετωπίσεις κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Αλλά, όπως είναι γνωστό, η πιθανότητα να γίνει κάτι, είναι αντιστρόφως ανάλογη της επιθυμίας να γίνει…
Με τον καιρό τα πράγματα αλλάζουν. Υπάρχουν άγκυρες και ρίζες που σε κρατάνε. Όμορφες άγκυρες, αγαπημένες ρίζες, δε λέω, αλλά σε κρατάνε Η μόνη φυγή που μπορείς να έχεις τότε είναι «προς τα μέσα». Ταξιδεύεις, λοιπόν, μέσα σου. Και πολλές φορές και αυτό το ταξίδι μπορεί να είναι εξίσου συγκλονιστικό. Ανακαλύπτεις νέα πράγματα που μπορεί να σε εντυπωσιάσουν. Μπορεί να ήταν πάντα εκεί αλλά δεν τα ήξερες η τα βλέπεις με άλλο μάτι πια… Τέλος πάντων.
Έβλεπα, λοιπόν, το μπουκάλι να λικνίζεται στα ταραγμένα νερά και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι η κατάληξη του θα ήταν να γίνει κομμάτια σε κάποια βράχια. Έφυγα και το ξέχασα. Μέχρι χθες. Ένα μήνυμα έφθασε στο κινητό μου απο έναν άγνωστο αριθμό. Το μήνυμα έγραφε:
Victor Tzia Derna Libya
Το μπουκάλι, παρα τις αντιξοότητες τα κύματα και τις βραχονησίδες, κατάφερε να κάνει το ταξίδι του. Οι Βοριάδες το έστειλαν κατ´ ευθείαν στα παραλία της Λιβύης. Αισθάνθηκα όμορφα. Ίσως, γιατί το μπουκάλι κατάφερε να επιτελέσει το σκοπό του. Ίσως γιατί με κάποιο τρόπο, ένωσε δυο ψυχές. Ίσως γιατί έκανε εκείνο που δεν έκανα εγώ…
Βίκτωρ Βλαχογιάννης
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου