Είχαμε
ένα πολιτικό που επί χρόνια μας δούλευε «ψηλό γαζί» και μάλιστα έφτανε
στο σημείο να κατεβαίνει στις διαδηλώσεις μαζί με τους εργαζόμενους για
διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Στη συνέχεια αφού του
εμπιστευτήκαμε την πρωθυπουργία άρχισε το «μεγάλο» του έργο. Ενώ
κατεδάφιζε κάθε εργατικό δικαίωμα, ο ίδιος έκανε γυμναστική σε πανάκριβο
γυμναστήριο τα οποίο είχε εγκαταστήσει στα γραφεία του κόμματος του με
έξοδα όχι φυσικά από την τσέπη του.
Κατόπιν
αφού τελείωσε το «θεάρεστο» έργο του να διαλύσει την χώρα και να την
παραδώσει έρμαιο στα ξένα αρπακτικά, ο ίδιος έκανε τις πιο μακροχρόνιες
διακοπές από όλους τους πολιτικούς του κόσμου. Όχι θα κάτσει να σκάσει
για τον «λαό των κορόιδων». Και τώρα, αντί να κάθετε τας σκαμνί με την
κατηγορία της έσχατης προδοσίας, απολαμβάνει τα προνόμια του
«διακεκριμένου διανοουμένου» της διανόησης «της διαστροφής και της
καταστροφής»...
Είχαμε ένα άλλο πολιτικό που επί δυο χρόνια έβριζε τον πρώτο
και κατήγγειλε με τους πιο δυνατούς τόνους το μνημόνιο και την
«εθνοκτόνο» πολιτική του για την καταστροφή της οικονομίας και του
έθνους. Τώρα ο ίδιος αυτός ο πολιτικός, αφού κορόιδεψε και αυτός με τον
πιο προκλητικό τρόπο τους ψηφοφόρους, έγινε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής
αυτή της πολιτικής. Τελικά εκείνο που τον «έκαιγε» ήταν να γίνει
πρωθυπουργός, δηλαδή βεζίρης στην θέση του βεζίρη. Τώρα αφού
πραγματοποίησε και αυτό το όνειρο του, σκασίλα του αν το πλοίο πάει στον
πάτο. Αφού τον ψήφησαν, καλά να πάθουν!
Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα
που το μονό που το ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση των προνομιών του και
των δικαιωμάτων του να γεύεται αποκλειστικά τον κρατικό κορβανά και άσε
τους άλλους να «βουλιάζουν». Όταν οι εκπρόσωποι του βγαίνουν στα
κανάλια, δεν μιλούν για πολιτική αλλά μόνο για την προβολή του εαυτού
τους. Είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των εκπομπών, «ο Τάδε θα μιλήσει
για όλους και για όλα», ή «Η τάδε θα μιλήσει για όλους και για όλα».
Ποιοι είναι αυτοί οι όλοι και τα όλα ; Μα οι «όλοι και τα όλα» και τα
κορόιδα που πιστεύουν στους «νεκροθάφτες τους».
Έχουμε ένα λαό που από Έλληνες έγινε… Νεοέλληνες.
Είχαμε Καραϊσκάκηδες, είχαμε Κολοκοτρώνηδες, είχαμε Αθανασίους Διάκους και Μακρυγιάννηδες. Είχαμε Βελουχιώτη και Ζέρβα.
Σήμερα έχουμε τους Νεοέλληνες
που μια ζωή έτρεμαν μην τυχόν και χάσουν τη καλοπέραση τους.
Φωνάζετε
σήμερα γιατί προβάλουν τα ελληνικά κανάλια τουρκικά σήριαλ ;
Γιατί δεν
φωνάζετε για τα χρέη των καναλιών ;
Ξέρετε πόσα χρεωστάνε οι περίφημοι
«εθνοκτόνοι καναλάρχες» τι στιγμή που οι κυβερνήσεις σας αρπάζουν και το
τελευταίο ευρώ από την τσέπη σας ;
Πόσα χρεωστάνε στην εφορία, στα
ασφαλιστικά ταμεία και στις διάφορες συναλλαγές τους ;
Γιατί κανείς δεν
φανερώνει αυτά τα ποσά ;
Μα γιατί όλοι κοιμούνται, όχι τον ύπνο όχι του
δικαίου, αλλά… του ηλίθιου.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και ζήτω ο… «Σουλεϊμάν ο Χαζοπρεπής».
Αλλοίμονο σε όσους παρατήσαμε λαμπρές καριέρες στο εξωτερικό και ήρθαμε σε αυτή την χώρα γοητευμένοι από το όραμα της πατρίδας.
Τώρα είναι αργά για να γυρίσουμε πίσω όσο και αν χτυπάμε τα κεφάλια μας
στον τοίχο. Όλα τα όνειρα μας για αυτή την χώρα, όταν παρατούσαμε τις
ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ενώ μας παρακαλούσαν να μείνουμε για να διδάξουμε
στα ξένα πανεπιστήμια, έγιναν παρανάλωμα της νεοελληνικής διαστροφής.
Τώρα οι νέοι μας φεύγουν σε ένα καινούργιο «παιδομάζωμα», ενώ εμείς «βουλιάζουμε» στην νεοελληνική αποχαύνωση μας.
Αλήθεια σε όλα αυτά τι μας απομένει ;
Κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει. Μια παροιμία
λέει πως, «αν δεν σπάσεις τα αυγά δεν γίνεται ομελέτα»,
με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Το πρόβλημα είναι ποιος θα έχει το
θάρρος να σπάσει τα αυγά. Και το πρόβλημα είναι ότι όσο δεν τα σπάζουμε,
θα… μένουμε νηστικοί μέχρι θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου