Πρώτον, μου φάνηκε έτοιμος να δώσει αμνηστία σε όλους τους (μικρο)φοροκλέφτες, στο όνομα της αντιμετώπισης των «μεγαλοκαρχαριών»!
Σαν να αθώωσε ξαφνικά τους καθηγητές που κάνουν κρυφά φροντιστήρια, σαν να πήρε το μέρος της ταβερνιάρισας στην Ύδρα που έκλεβε την εφορία!
Φτάνει -τάχα μου- να πληρώσουν τα «μεγάλα ψάρια»!
Τώρα, γιατί εμένα μου θύμισε την παλιά ρήση των εμπόρων «ό,τι θέλει ο πελάτης»;
Απλώς εδώ προστίθεται το «ό,τι θέλει ο ψηφοφόρος – πελάτης»…
Δεύτερον, όταν είπε...
«δε ζητάω εκλογές», το έκανε γιατί ήξερε πως και να τις ζητούσε δεν θα του τις προσέφερε κανείς, ή μήπως γιατί ειλικρινά δεν τις θέλει;
Ένας φίλος μου, πολύπειρος αριστερός, μου έλεγε «κορόιδο είναι ο Τσίπρας να αναλάβει τη διακυβέρνηση; Αφού ξέρει πως άλλος δρόμος πέραν του σημερινού δεν υπάρχει, προτιμά να πάρει όλα τα οδυνηρά μέτρα η σημερινή κυβέρνηση και μετά να έρθει ο ίδιος ως εκπροσωπών την αλλαγή»…
Αλλαγή ε; 31 χρόνια μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να αναστήσει τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Το έκανε ο Κώστας Καραμανλής, το επιχείρησε όπως – όπως ο Γιώργος Παπανδρέου…
Βαγγέλης Λιακόγκονας
Follow on Twitter: @VagLiak
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου