Πας στον ψαρά. Σε κόβει. Τον κόβεις. Μπανίζει αν ξέρεις από ψάρια.
Γυαλίζει το μάτι του ψαριού σου λέει, φρέσκο είναι.
Μπορεί να του ριξες κανα σπρέη ρε φίλε, του απαντάς εσύ. Π.χ. καμιά τύπου λακ.  
Το ανοίγεις και λίγο εκεί στα βράγχια για να το παίξεις ειδικός, και όποιος ψάρωσε ψάρωσε.
Το πάρεις δεν το πάρεις, ο γνήσιος ο ψαράς ο παλιός, με μια κωλοφυλλάδα θα στο τυλίξει. 
Τις ίδιες και τις ίδιες. 
Αυτές που ντοπάρουν τον κόσμο με φόβο, ρατσιστικές διαθέσεις και διχασμό. 
Γιατί στον πλανήτη-φυλακή που ζούμε, αυτά είναι τα τελευταία όπλα των μελλοθάνατων. 
Η επίκληση στα αρχέγονα ένστινκτα του φόβου και της αυτοσυντήρησης....
Όλοι οι μασονοεκδοτικοί οίκοι τα ίδια φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάνε.
Ας χρησιμοποιήσουμε τις φυλλάδες τους γι αυτό που τους αξίζει. Κωλόχαρτο, ή για να τυλίγει τα ψάρια κανας μάγκας ψαράς. 
Άντε και κανα ποπ-κορν για να βλέπουμε τις ανωμαλίες του Πουσ@@λυγουντ.
Όπως και να χει, τα ψάρια παραμένουν ψάρια.
Φωτεινή Ματιά