Η τύχη του Ελληνισμού βρίσκεται στα χέρια της ομογένειας

Μονόδρομος η στήριξη των Ελληνικών λόμπι

Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες απελευθέρωσης του ελληνικού γένους. Άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο οργανωμένες, είχαν το ίδιο ανεπιτυχές αποτέλεσμα. Κάθε φορά, το έθνος αισθανόταν ότι πλησίαζε στο «ποθούμενο» και συνεχώς δοκίμαζε την ίδια πίκρα. Πέρασαν κοντά 4 αιώνες για να κατακτήσουμε τελικά την ελευθερία μας. Ή τελικά δεν την κατακτήσαμε ακόμα;
Το 1821, ευνόησαν οι συγκυρίες για να ευοδωθούν οι τριακοσίων εξήντα οκτώ (368) ετών ελληνικές προσπάθειες. Ξένες δυνάμεις, άρχισαν να καλοσκέφτονται το ενδεχόμενο της «απελευθέρωσης» της Ελλάδος, ελπίζοντες σε έναν γεωστρατηγικό «σύμμαχο» στην περιοχή του Αιγαίου, καθώς η Τουρκία έχανε τη δύναμή της και η θρησκεία της αποτελούσε εμπόδιο στα μελλοντικά σχέδιά τους.
Όμως, οι Ευρωπαίοι, δεν άλλαξαν στρατηγική από τη μια μέρα στην άλλη. Έγινε μακρόχρονη προεργασία από Έλληνες λόγιους και πνευματικούς ανθρώπους. Άλλοι βρίσκονταν σε αυτοκρατορικές αυλές με τεράστια πολιτική επιρροή και άλλοι απλώς με το συγγραφικό τους έργο εξεσήκωσαν τον ελληνισμό απανταχού της γης, πιέζοντας καταστάσεις. Ο Ρήγας ο Βελεστινλής, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, είναι μερικοί μόνο από αυτούς που άρχισαν να «ξυπνούν» τις πονηρές, όπως αποδείχθηκε αργότερα, προθέσεις των ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων για έλεγχο της περιοχής, μέσα από την απελευθέρωση της Ελλάδος.

Οι Έλληνες της Ευρώπης, είχαν να επιλέξουν μεταξύ της σκλαβιάς στον Τούρκο δυνάστη και της απελευθέρωσης της Ελλάδος με κάθε κόστος. Επέλεξαν, βέβαια, το δεύτερο. Και το κόστος ήταν η ανέγερση απαιτήσεων των «συμμάχων» έναντι της Ελλάδος. Έγιναν παραχωρήσεις, που όπως αποδεικνύεται τις πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος, περιλαμβάνοντας μόνο την παλιά Ελλάδα (Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα) με κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο τελευταίος, έμπειρος όντας, θέλησε να αποκεντρώσει την Ελλάδα, ώστε να επέλθει ανάπτυξη, που αργότερα θα τη βοηθούσε να ορθοποδήσει ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Η κόντρα των ευρωπαϊκών δυνάμεων για τον έλεγχο της Ελλάδος, οδήγησε στη δολοφονία του και όλα τα γνωστά επακόλουθα με τη Βασιλεία του Όθωνα.
Από τους Έλληνες, όμως, δεν έσβησε ποτέ η επιθυμία για απελευθέρωση και των υπόλοιπων ελληνικών εδαφών. Έτσι, όχι πολύ παλιά, προσαρτήθηκε η Μακεδονία, η Θράκη, η Θεσσαλία, η Κρήτη, τα Επτάνησα και τα Δωδεκάνησα στο ελληνικό κράτος, με συμβάσεις προσχώρησης που λήγουν μάλιστα, τα επόμενα χρόνια!!!
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι καθόλου περίεργο που εγείρεται θέμα «Μακεδονίας» και καλλιεργείται κλίμα έντασης. Οι σκοποί είναι γνωστοί. Οι ξένες δυνάμεις, λειτουργούσαν, λειτουργούν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους. Σίγουρα, αυτό δεν είναι κατακριτέο, μιας και κάθε έθνος μάχεται να διατηρήσει τα κεκτημένα του, ει δυνατόν να μεγεθυνθεί, με σκοπό πάντα τη συνέχιση και διάδοση των ιδεών των προγόνων του. Δυστυχώς, η Ελλάς, αυτές τις ιδέες τις έχει διαγράψει από τους διπλωματικούς στόχους της.
Το πρώτο βήμα λοιπόν, έγινε πριν 250 χρόνια, από τους Έλληνες λόγιους που ζούσαν και ανάπνεαν για μια ελεύθερη Ελλάδα. Το επόμενο βήμα, για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδος, πρέπει να γίνει από εμάς, με στήριξη του ελληνικού λόμπυ στα διεθνή φόρα. Χωρίς, αυτούς δε θα επιτύχουμε τίποτα! Πρέπει όμως, η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, να δείχνει ότι ΘΕΛΕΙ να τους προσεγγίσει ώστε να προχωρήσουμε ένα βήμα εμπρός. Αν γίνουμε μια οικουμενική ελληνική γροθιά, μπορούμε να επιτύχουμε πολλά σπουδαία πράγματα. Οδηγός μας είναι το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων.
Οι εποχές δεν άλλαξαν. Οι στρατηγικές παραμένουν ίδιες. Μόνο εδώ, στην Ελλάδα, θεωρούμε τον παραγκωνισμό των αξιών των προγόνων μας, πρόοδο και την αναφορά και μόνο σε έναν Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Μέγα Αλέξανδρο…οπισθοδρόμηση!!! Φωνάξτε μαζί μας, δυνατά, μήπως και ξυπνήσουν κάποιοι επιτέλους, από την ψευδαίσθηση του …μίζερου Έλληνα, που μας έχουν σερβίρει τεχνηέντως!
Πηγή

http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/blog-post_6087.html