Η αριστερά έχει κτυπηθεί από «ΣΥΡΙΖΑ» και κατά τα φαινόμενα πρόκειται για ανίατη ασθένεια. Όσο για τον φόρο στις γονικές παροχές; Ξύπνησε το φάντασμα του ΕΕΤΗΔΕ, του γνωστού και ως «χαράτσι Βενιζέλου». Έχουν σοβαρό θέμα με τα ακίνητα!
Όλος αυτός ο καυγάς έγινε για πενιχρά οικονομικά αποτελέσματα. Ήρθε απλά για να μας θυμίσει ότι... η αριστερά σε όλες της τις εκδοχές μισεί τον πλούτο. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα να προτείνει κανείς να αλλάξει τον νόμο για τις γονικές παροχές και να οδηγήσει έτσι και πάλι σε πάγωμα της αγοράς. Σημειώστε ότι το οικονομικό αντικείμενο της «διαφοράς» δεν είναι μεγαλύτερο από 26 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Δεν υπάρχει, δηλαδή, άλλος λόγος που σηκώθηκε το λάβαρο της επανάστασης από το να μας θυμίσει το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη από που έρχεται και πούθε πάει…
Μιλάνε για δίκαιη φορολόγηση! Και αναφέρονται στα ακίνητα, όταν ο κάτοχός τους έχει ήδη φορολογηθεί αρκετές φορές. Στην πραγματικότητα το «πρόβλημα» είναι … ιδεολογικό. Η ιδιοκτησία είναι ο θεμέλιος λίθος των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Η ανάγκη για την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας δημιούργησε όλο το πλέγμα των ατομικών δικαιωμάτων. Ο σοσιαλισμός τους δεν αντέχει τέτοιες «εκπτώσεις», να μπορεί, δηλαδή, ο γονέας να μεταφέρει το σπίτι του στο παιδί του. Ίσως θα ήταν καλύτερο να μην είχε αγοράσει σπίτι, αλλά να σκόρπιζε τον κόπο του σε λουλούδια στο Περιβόλι του Ουρανού…
Και πάμε στον φόρο των μερισμάτων. Και τι δεν ακούσαμε. Εκείνο που πραγματικά ήταν συγκλονιστικό είναι ότι ανάμεσα στα επιχειρήματα που ακούστηκαν ήταν ότι ο μερισματούχος μιας εταιρείας πληρώνει λιγότερα από τον εργαζόμενο στην επιχείρηση που είναι μέτοχος. Αυτό το «λογικό άλμα» έγινε επειδή συνέκριναν τον φόρο στα μερίσματα με τον φόρο εισοδήματος. Ξεχνώντας στο μεταξύ ότι για να φτάσουμε στον φόρο του μερίσματος, στην διανομή κερδών, είχε προηγηθεί ο φόρος επί των κερδών. Αστεία πράγματα! Είπαν: «Η Coca Cola πληρώνει 5%». Αυτό είναι ψέμα. Το 5% αφορά τον φόρο στα διανεμόμενα κέρδη. Η Coca Cola πληρώνει έναν κανονικό φόρο στο σύνολο των κερδών της. Αν η αλήθεια, όμως, δεν εξυπηρετεί τη στρατηγική μας, τότε αλλάζουμε την αλήθεια. Το κακό είναι ότι πρόκειται για μια λογική που μέχρι χτες την ακολουθούσε μόνο το ΣΥΡΙΖΑ…
Γιατί άραγε τα έβαλαν με τον φόρο των μερισμάτων;
Όλος αυτός ο καυγάς έγινε για πενιχρά οικονομικά αποτελέσματα. Ήρθε απλά για να μας θυμίσει ότι... η αριστερά σε όλες της τις εκδοχές μισεί τον πλούτο. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα να προτείνει κανείς να αλλάξει τον νόμο για τις γονικές παροχές και να οδηγήσει έτσι και πάλι σε πάγωμα της αγοράς. Σημειώστε ότι το οικονομικό αντικείμενο της «διαφοράς» δεν είναι μεγαλύτερο από 26 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Δεν υπάρχει, δηλαδή, άλλος λόγος που σηκώθηκε το λάβαρο της επανάστασης από το να μας θυμίσει το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη από που έρχεται και πούθε πάει…
Μιλάνε για δίκαιη φορολόγηση! Και αναφέρονται στα ακίνητα, όταν ο κάτοχός τους έχει ήδη φορολογηθεί αρκετές φορές. Στην πραγματικότητα το «πρόβλημα» είναι … ιδεολογικό. Η ιδιοκτησία είναι ο θεμέλιος λίθος των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Η ανάγκη για την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας δημιούργησε όλο το πλέγμα των ατομικών δικαιωμάτων. Ο σοσιαλισμός τους δεν αντέχει τέτοιες «εκπτώσεις», να μπορεί, δηλαδή, ο γονέας να μεταφέρει το σπίτι του στο παιδί του. Ίσως θα ήταν καλύτερο να μην είχε αγοράσει σπίτι, αλλά να σκόρπιζε τον κόπο του σε λουλούδια στο Περιβόλι του Ουρανού…
Και πάμε στον φόρο των μερισμάτων. Και τι δεν ακούσαμε. Εκείνο που πραγματικά ήταν συγκλονιστικό είναι ότι ανάμεσα στα επιχειρήματα που ακούστηκαν ήταν ότι ο μερισματούχος μιας εταιρείας πληρώνει λιγότερα από τον εργαζόμενο στην επιχείρηση που είναι μέτοχος. Αυτό το «λογικό άλμα» έγινε επειδή συνέκριναν τον φόρο στα μερίσματα με τον φόρο εισοδήματος. Ξεχνώντας στο μεταξύ ότι για να φτάσουμε στον φόρο του μερίσματος, στην διανομή κερδών, είχε προηγηθεί ο φόρος επί των κερδών. Αστεία πράγματα! Είπαν: «Η Coca Cola πληρώνει 5%». Αυτό είναι ψέμα. Το 5% αφορά τον φόρο στα διανεμόμενα κέρδη. Η Coca Cola πληρώνει έναν κανονικό φόρο στο σύνολο των κερδών της. Αν η αλήθεια, όμως, δεν εξυπηρετεί τη στρατηγική μας, τότε αλλάζουμε την αλήθεια. Το κακό είναι ότι πρόκειται για μια λογική που μέχρι χτες την ακολουθούσε μόνο το ΣΥΡΙΖΑ…
Γιατί άραγε τα έβαλαν με τον φόρο των μερισμάτων;
Ξέρουν ότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική στη φορολογία με άλλες αντίστοιχες χώρες. Ο ανταγωνισμός της Ελλάδας για προσέλκυση επενδύσεων δεν είναι με το Ηνωμένο Βασίλειο ή τη Γερμανία, αλλά με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζουν. Κι ότι η συνολική φορολογία είναι υψηλότερη από αυτές τις χώρες. Αν ήμασταν, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχαμε τη Δικαιοσύνη και την Οργάνωση του Ηνωμένου Βασιλείου, τότε θα μπορούσαμε να συζητήσουμε και μεγαλύτερους φόρους, αφού οι επιχειρήσεις θα είχαν και περισσότερα ανταποδοτικά οφέλη, γεγονός που θα τους οδηγούσε σε αύξηση και των κερδών. Αλλά δεν είμαστε Ηνωμένο Βασίλειο και αυτό δεν είναι ευθύνη των πολιτών…
Χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Αλλά και εδώ ξεχνούν ότι η υψηλή φορολογία στο μέρισμα χρησιμοποιείται ως αντικίνητρο για τη διανομή κερδών, όταν την ίδια ώρα η φορολογία στα κέρδη είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη. Αν έλεγαν κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να είναι και μια βάση συζήτησης. Αν παρουσίαζαν, δηλαδή, ένα σχέδιο με αρχή μέση και τέλος. Αλλά εδώ απλά και μόνο μας είπαν ότι μισούν το κέρδος και τον πλούτο. Ότι είναι δηλαδή κι αυτοί ΣΥΡΙΖΑ!
Κι εδώ έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με ένα επίσης ιδεολογικό θέμα. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη προσπαθεί να αποδείξει σε ένα κοινό ότι είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γεγονός που ξύπνησε και τον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα η Πόπη Τσαπανίδου να μας ανακοινώσει έκτακτη φορολόγηση των επιχειρήσεων με 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν γίνουν κυβέρνηση. Που ευτυχώς δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν συνεχιστεί αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα φτάσουμε και στις δημεύσεις περιουσίας. Δεν απέχουμε πολύ!
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Αλλά και εδώ ξεχνούν ότι η υψηλή φορολογία στο μέρισμα χρησιμοποιείται ως αντικίνητρο για τη διανομή κερδών, όταν την ίδια ώρα η φορολογία στα κέρδη είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη. Αν έλεγαν κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να είναι και μια βάση συζήτησης. Αν παρουσίαζαν, δηλαδή, ένα σχέδιο με αρχή μέση και τέλος. Αλλά εδώ απλά και μόνο μας είπαν ότι μισούν το κέρδος και τον πλούτο. Ότι είναι δηλαδή κι αυτοί ΣΥΡΙΖΑ!
Κι εδώ έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με ένα επίσης ιδεολογικό θέμα. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη προσπαθεί να αποδείξει σε ένα κοινό ότι είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γεγονός που ξύπνησε και τον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα η Πόπη Τσαπανίδου να μας ανακοινώσει έκτακτη φορολόγηση των επιχειρήσεων με 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν γίνουν κυβέρνηση. Που ευτυχώς δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν συνεχιστεί αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα φτάσουμε και στις δημεύσεις περιουσίας. Δεν απέχουμε πολύ!
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου