Δευτέρα 29 Μαΐου 2023

Τσίπρας – Ανδρουλάκης: Ακόμη τους ενώνει ο αντιμητσοτακισμός

Η διαμάχη του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Ανδρουλάκη για την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά, ανεξάρτητα από τον υπαρξιακό χαρακτήρα που προσλαμβάνει μετά την 21η Μαΐου, είναι ένα παραβάν.
Πίσω από αυτό τα δυο «ρετιρέ» της φερώνυμης «πολυκατοικίας» κρύβουν τη συγκολλητική ουσία που ακόμη τους ενώνει: τον αντιμητσοτακισμό. Τον προδίδουν η ταύτιση στις γραμμές, οι καρμπόν παρεμβάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, η κοινή στόχευση σε ένα και μόνο πρόσωπο: στον Κυριάκο Μητσοτάκη.  
Κινήθηκαν στις ίδιες πολιτικές ράγες από τη στιγμή της εκλογής Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και παρά τον πολιτικό «σκυλοκαβγά» ακόμη και για την ιδιοκτησία στην κληρονομία του Ανδρέα... Παπανδρέου στον οποίο ανάλωσαν μεγάλο μέρος της προεκλογικής τους καμπάνιας, δείχνουν ότι συνεχίζουν πάνω σε αυτές.
Το προδίδει η πανομοιότυπη στρατηγική την οποία εφαρμόζουν από την επομένη της κάλπης της απλής αναλογικής ειδικά στην ερμηνεία του αποτελέσματος.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολιτική ουσία η θετική ψήφος που εκφράστηκε πλειοψηφία υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και της διακυβέρνησης του.

Αντιστοίχως για το ΠΑΣΟΚ την συντριπτική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές δεν επήλθε λόγω της επιβράβευσης των πολιτικών που εφαρμόστηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά χορηγήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, προτιμούν τις κομματικές παρωπίδες και το αντιμητσοτακικό μένος και δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι στη μεγάλη εικόνα της εκλογικής αναμέτρησης από τη μια υπάρχει αποδοκιμασία ενός υποδείγματος που εξακολουθεί να παράγει τοξικότητα αντί για πολιτική. Από την άλλη απέρριψε τα συνθήματα του ’80, τις ίσες αποστάσεις και τις θολές προτάσεις. Οι ψηφοφόροι επέλεξαν συνολικά τη σταθερότητα και όχι τις σοσιαλαοριστολογίες που δεν μπορούν να προσδιορίσουν με σαφήνεια το κόστος ενός προγράμματος. 
Ο ίδιος κόσμος αντιτάχθηκε στην ασάφεια και στην ακαταλληλότητα που είναι επικίνδυνες για την επιβίωση και για την πρόοδο του.
Ο κόσμος δεν παρασύρθηκε από τα ωμά ή τα αμπαλαρισμένα fake news ότι καταργείται το 8ωρο ή ότι ιδιωτικοποιείται το νερό, ακόμη – ακόμη πως ο κατώτατος μισθός δεν έχει αυξηθεί κατά 20%. Η κοινωνία δεν παρασύρθηκε από τις «σειρήνες» ότι έχουμε τον υψηλότερο πληθωρισμό στην Ευρώπη και ότι τα μέτρα ενίσχυσης του διαθέσιμου εισοδήματος είναι φιλοδωρήματα. Οι πολίτες δεν πίστεψαν τη μαύρη προπαγάνδα ότι η οικονομία δεν διαγράφει θετική πορεία, αλλά στην αλήθεια των αριθμών και στην πιστοποίηση της, από το Reuters, τους Financial Times, τους οίκους αξιολόγησης Standard & Poor’s, Moodys, την Eurostat και την ΕΛΣΤΑΤ που διαψεύδουν με επίσημα στοιχεία τις αντιπολιτευτικές «Κασσάνδρες». Τα «χαλκεία» ότι δήθεν η χώρα μας δεν παράγει τίποτα όταν κάνει ρεκόρ εξαγωγών ή ότι η Ελλάδα δεν έχει δημοκρατία όταν στη σχετική λίστα του Economist κατεγράφη άνοδος 14 θέσεων.
Η ψήφος της 21ης Μαΐου επιδοκίμασε τη μεταναστευτική πολιτική και τη φύλαξη των συνόρων ενώ καταδίκασε την εθνικά, μειοδοτική θέση, που υιοθετήθηκε ότι δήθεν η «χούντα Μητσοτάκη άφησε την μικρή Μαρία στον Έβρο να πεθάνει αβοήθητη από τσίμπημα σκορπιού». Ένα ανθελληνικό σενάριο που αποκαλύφθηκε απολύθηκε για τα fake news μέχρι και ο αρχισυντάκτης του Spiegel που αναπαρήγαγε το θέμα. Η συγνώμη του ΣΥΡΙΖΑ και η έλλειψη καταδίκης του ΠΑΣΟΚ είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.  

Δεν έχουν ρεαλιστικές προτάσεις, τα στελέχη τους δεν μπορούν ούτε να συμφωνήσουν στην κοστολόγηση των προγραμμάτων τους. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως, εγκλωβισμένοι στην ιδεοληψία τους και τυφλωμένοι από το μίσος τους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Γιώργος Παπακωνσταντίνου

Δεν υπάρχουν σχόλια: