Όταν είσαι πίσω από τον κ. Κανένα…

Εν μέσω εσωκομματικής γκρίνιας για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Τσίπρας οξύνει τις επιθέσεις του κατά της κυβέρνησης για να αποφύγει την κριτική και την εσωστρέφεια. 

Δοκιμασμένη συνταγή στην οποία καταφεύγουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί που βρίσκονται υπό πίεση. Έτσι πληροφορηθήκαμε πως ο Α. Τσίπρας «δεν θα αφήσει σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση» και πως «ο Μητσοτάκης δεν κάνει ούτε για διαχειριστής πολυκατοικίας». 

Προφανώς πιστεύει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως με παλαιοκομματικές κορώνες της δεκαετίας του 60 και με προσβλητικούς... χαρακτηρισμούς θα μειώσει τον πρωθυπουργό. Αν γινόταν με αυτόν τον τρόπο αποτελεσματικά η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, τότε όλοι οι αρχηγοί της εκάστοτε αντιπολίτευσης θα είχαν πολύ εύκολο έργο.

Δυστυχώς για τον Α. Τσίπρα ο ρόλος του είναι πολύ πιο σύνθετος και δύσκολος, καθώς απαιτεί προσόντα που φαίνεται ότι δεν τα διαθέτει. 

Η δομική αντιπολίτευση δεν ασκείται με κραυγές, αλλά με συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις, με λόγο πειστικό και μετριοπαθή. Και εδώ υστερεί δραματικά ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Το άγχος που προκαλούν οι δημοσκοπήσεις επηρεάζει την κρίση της ηγετικής ομάδας του και μεγαλώνει την πίεση στον αρχηγό τους. Είναι σαν μια επιχείρηση που συνεχώς έχει ζημιογόνες χρήσεις. Τα στελέχη της αγωνιούν πρωτίστως για το δικό τους μέλλον και δευτερευόντως για το μέλλον της επιχείρησης. Η κριτική και η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του CEO μεγαλώνει, όταν οι προσπάθειες του για την ανάκαμψη της εταιρείας δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Κάπως έτσι είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται και ο Α. Τσίπρας.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός πως, εδώ και καιρό, η κριτική που ασκείται προς το πρόσωπο του έγκειται στο ότι η αντιπολίτευση του προς την κυβέρνηση δεν είναι αρκούντως επιθετική. 

Μα τι άλλο να κάνει ο άνθρωπος; 

Συμπαραστάθηκε στις πορείες για τον Κουφοντίνα, κάλυψε πολιτικά, εν μέσω πανδημίας, τους «παρτάκηδες», έπεσε έξω σε όλες τις αρνητικές εκτιμήσεις του για την πορεία των εμβολιασμών, τάχθηκε με το μέρος των παράνομων μεταναστών και τώρα τάσσεται στο πλευρό των κατ' επάγγελμα συνδικαλιστών, που ταλαιπωρούν τους πολίτες για την διατήρηση των συνδικαλιστικών προνομίων τους.
Όχι σε όλα!
Και ενώ αυτή η τακτική είναι ολοφάνερο πως δεν αποδίδει, ο Α. Τσίπρας σχεδιάζει όχι απλώς να την συνεχίσει, αλλά και να την εντείνει. Και κάθε μήνα που οι δημοσκοπήσεις θα επαναλαμβάνουν την γνωστή εικόνα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας θα διερωτώνται τι άλλο θα πρέπει να κάνουν για να αλλάξει κάτι. Θα διερωτώνται τι φταίει και «τις πταίει» και ο κ. Κανένας προηγείται συνεχώς του Α. Τσίπρα.

Από την άλλη πλευρά, είναι ανεπανάληπτη ευκαιρία η κυβέρνηση να προωθήσει την μεταρρυθμιστική ατζέντα της και να σταθεροποιήσει πολιτικά, το κοινωνικό μπλοκ που την έφερε στην εξουσία. 

Το στοίχημα της είναι να αλλάξει την Ελλάδα, καθώς ο λόγος της αντιπολίτευσης είναι βαθύτατα οπισθοδρομικός. Ας πείσει εμπράκτως ο πρωθυπουργός την πλειοψηφία των πολιτών πως προσβλέπει στην Ελλάδα του 2050, ενώ οι πολιτικοί αντίπαλοι του αναπολούν την δεκαετία του 80. Επειδή ο βασικός αντίπαλος του είναι ο κ. Κανένας, θα είναι ιστορικά ασυγχώρητος αν χάσει αυτήν την ευκαιρία.

Σάκης Μουμτζής