Η απάντηση της πλειοψηφίας δόθηκε στις εκλογές του 2019, όμως ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέρχεται διαρκώς με υψηλούς τόνους και διχαστική ρητορική. Το συγκεκριμένο έργο δεν κόβει εισιτήρια…
Τα μηνύματα μέσα από τις δημοσκοπήσεις είναι σαφή. Ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΙΝΑΛ στρέφουν το βλέμμα στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη εκτιμώντας πως η πολιτική που εφαρμόζει αλλά και η διαχείριση της τριπλής κρίσης (πανδημία, οικονομία, ελληνοτουρκικά) δεν έχουν καμία σχέση με διλήμματα προηγούμενων δεκαετιών.
Το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» έχει ξεθωριάσει σε τέτοιο βαθμό που αδυνατεί να βρει θιασώτες και υποστηρικτές. Οι πρόσφατες αναφορές σε ΕΡΕ και «κακούς δεξιούς» μέσα και από τους ακραίους χαρακτηρισμούς στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο ως γραφικοί δύναται να καταγραφούν. Πολύ δε περισσότερο όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού
Είναι ίσως η πρώτη φορά που η Ν.Δ. υλοποιεί και βασικές αναφορές της ιδρυτικής της παράταξης όπως τις είχε περιγράψει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού εμφανίζεται (και καταγράφεται σε όλες τις έρευνες) να καλύπτει ένα ευρύ δημοκρατικό τόξο που ξεκινά από τα δεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της κεντροαριστεράς.
Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να δημιουργήσει έναν νέο Συνασπισμό χάνεται μεταξύ των οπαδών του σκληρού ρόκ, των στελεχών που αγωνιούν για την μεταφορά του Κουφοντίνα στη φυλακή της αρεσκείας του και σε αυτούς που επιθυμούν την κατάρτιση σοβαρών προτάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την αποκαλούμενη κυβερνώσα αριστερά.
Ακόμη και οι θιασώτες της «προοδευτικής διακυβέρνησης» που κινούνται στο χώρο του ΚΙΝΑΛ βλέπουν πως οι δυσκολίες μιας σύμπραξης γίνονται μεγαλύτερες μέσα από το «αντιδεξιό μέτωπο» που περιλαμβάνει και τη συμμετοχή του Γιάνη Βαρουφάκη.
Κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους ίδιους τους ψηφοφόρους που βρίσκονται σε άλλη κατεύθυνση σε ποσοστό που ξεπερνά μάλιστα το 60% συνολικά σε ό,τι αφορά θέματα σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Ν.Δ.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πάντως να έχει στηρίξει όλη την πολιτική του, εν είδει στοιχήματος πολιτικής επιβίωσης, σε αυτό το μέτωπο. Τον Νοέμβριο στήριξε την επιλογή του ΚΚΕ να αψηφήσει (με την ανοχή είναι αλήθεια της πολιτείας) τους κινδύνους της πανδημίας και να προχωρήσει σε πορεία στο πλαίσιο της επετείου της 17 Νοεμβρίου. Το ίδιο έπραξε και με το νόμο για τα Πανεπιστήμια βγαίνοντας μπροστά με προσκλητήρια για συμμετοχή στα συλλαλητήρια
Οι παρεμβάσεις του στη Βουλή περιλαμβάνουν ανεξαρτήτως του θέματος συζήτησης αναφορές σε προοδευτικά μέτωπα και συνεργασίες ενώ έχει καταθέσει και αίτημα για συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως αναφορικά με θέματα… Δημοκρατίας.
Επιδιώκει δηλαδή να δημιουργήσει μια επίπλαστη εικόνα αντιδημοκρατικών και αυταρχικών κυβερνητικών χειρισμών που απέχουν της πραγματικότητας. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο η τακτική αυτή αποτελεί μονόδρομο. Χωρίς σχέδιο, χωρίς προτάσεις και με τις διάφορε τάσεις να τον τραβούν από το μανίκι κάθε φορά που επιχειρεί στροφή εγκλωβίζεται σε μια τακτική του προηγούμενου αιώνα ως προς την παρουσία του στην πολιτική σκηνή.
Και δεν φτάνει αυτό. Το ενδεχόμενο εξελίξεων σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ δύναται να χτυπήσει στο μαλακό υπογάστριο του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς και να τον αναγκάσει να λάβει αποφάσεις δύσκολες για στενούς του συνεργάτες.
Σε κάθε περίπτωση το «αντιδεξιό μέτωπο» βρίσκεται μόνο στη ρητορική του Αλέξη Τσίπρα και μερίδας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανταπόκριση από άλλους κομματικούς φορείς θεωρείται από δύσκολη έως αδύνατη παρότι εμφανίζονται, όπως π.χ. το ΚΙΝΑΛ, ως κομπάρσοι σε ένα θέατρο του παραλόγου.
Άλλωστε πρέπει σε αυτό να συμφωνήσουν και οι… ψηφόφοροι που ούτε αποχαυνωμένοι (σύμφωνα με χαρακτηρισμό του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή) είναι ούτε δεν γνωρίζουν (κατά Αλ. Φλαμπουράρη) τι ψήφισαν το 2019. Αντιθέτως δεν παραγνωρίζουν ότι το προσκλητήριο περί ενός αντιδεξιού μετώπου προέρχεται από ένα πρόσωπο που έγινε πρωθυπουργού συγκυβερνώνοντας και μάλιστα δύο φορές με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ.
Τα μηνύματα μέσα από τις δημοσκοπήσεις είναι σαφή. Ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΙΝΑΛ στρέφουν το βλέμμα στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη εκτιμώντας πως η πολιτική που εφαρμόζει αλλά και η διαχείριση της τριπλής κρίσης (πανδημία, οικονομία, ελληνοτουρκικά) δεν έχουν καμία σχέση με διλήμματα προηγούμενων δεκαετιών.
Το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» έχει ξεθωριάσει σε τέτοιο βαθμό που αδυνατεί να βρει θιασώτες και υποστηρικτές. Οι πρόσφατες αναφορές σε ΕΡΕ και «κακούς δεξιούς» μέσα και από τους ακραίους χαρακτηρισμούς στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο ως γραφικοί δύναται να καταγραφούν. Πολύ δε περισσότερο όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού
Είναι ίσως η πρώτη φορά που η Ν.Δ. υλοποιεί και βασικές αναφορές της ιδρυτικής της παράταξης όπως τις είχε περιγράψει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού εμφανίζεται (και καταγράφεται σε όλες τις έρευνες) να καλύπτει ένα ευρύ δημοκρατικό τόξο που ξεκινά από τα δεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της κεντροαριστεράς.
Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να δημιουργήσει έναν νέο Συνασπισμό χάνεται μεταξύ των οπαδών του σκληρού ρόκ, των στελεχών που αγωνιούν για την μεταφορά του Κουφοντίνα στη φυλακή της αρεσκείας του και σε αυτούς που επιθυμούν την κατάρτιση σοβαρών προτάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την αποκαλούμενη κυβερνώσα αριστερά.
Ακόμη και οι θιασώτες της «προοδευτικής διακυβέρνησης» που κινούνται στο χώρο του ΚΙΝΑΛ βλέπουν πως οι δυσκολίες μιας σύμπραξης γίνονται μεγαλύτερες μέσα από το «αντιδεξιό μέτωπο» που περιλαμβάνει και τη συμμετοχή του Γιάνη Βαρουφάκη.
Κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους ίδιους τους ψηφοφόρους που βρίσκονται σε άλλη κατεύθυνση σε ποσοστό που ξεπερνά μάλιστα το 60% συνολικά σε ό,τι αφορά θέματα σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Ν.Δ.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πάντως να έχει στηρίξει όλη την πολιτική του, εν είδει στοιχήματος πολιτικής επιβίωσης, σε αυτό το μέτωπο. Τον Νοέμβριο στήριξε την επιλογή του ΚΚΕ να αψηφήσει (με την ανοχή είναι αλήθεια της πολιτείας) τους κινδύνους της πανδημίας και να προχωρήσει σε πορεία στο πλαίσιο της επετείου της 17 Νοεμβρίου. Το ίδιο έπραξε και με το νόμο για τα Πανεπιστήμια βγαίνοντας μπροστά με προσκλητήρια για συμμετοχή στα συλλαλητήρια
Οι παρεμβάσεις του στη Βουλή περιλαμβάνουν ανεξαρτήτως του θέματος συζήτησης αναφορές σε προοδευτικά μέτωπα και συνεργασίες ενώ έχει καταθέσει και αίτημα για συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως αναφορικά με θέματα… Δημοκρατίας.
Επιδιώκει δηλαδή να δημιουργήσει μια επίπλαστη εικόνα αντιδημοκρατικών και αυταρχικών κυβερνητικών χειρισμών που απέχουν της πραγματικότητας. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο η τακτική αυτή αποτελεί μονόδρομο. Χωρίς σχέδιο, χωρίς προτάσεις και με τις διάφορε τάσεις να τον τραβούν από το μανίκι κάθε φορά που επιχειρεί στροφή εγκλωβίζεται σε μια τακτική του προηγούμενου αιώνα ως προς την παρουσία του στην πολιτική σκηνή.
Και δεν φτάνει αυτό. Το ενδεχόμενο εξελίξεων σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ δύναται να χτυπήσει στο μαλακό υπογάστριο του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς και να τον αναγκάσει να λάβει αποφάσεις δύσκολες για στενούς του συνεργάτες.
Σε κάθε περίπτωση το «αντιδεξιό μέτωπο» βρίσκεται μόνο στη ρητορική του Αλέξη Τσίπρα και μερίδας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανταπόκριση από άλλους κομματικούς φορείς θεωρείται από δύσκολη έως αδύνατη παρότι εμφανίζονται, όπως π.χ. το ΚΙΝΑΛ, ως κομπάρσοι σε ένα θέατρο του παραλόγου.
Άλλωστε πρέπει σε αυτό να συμφωνήσουν και οι… ψηφόφοροι που ούτε αποχαυνωμένοι (σύμφωνα με χαρακτηρισμό του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή) είναι ούτε δεν γνωρίζουν (κατά Αλ. Φλαμπουράρη) τι ψήφισαν το 2019. Αντιθέτως δεν παραγνωρίζουν ότι το προσκλητήριο περί ενός αντιδεξιού μετώπου προέρχεται από ένα πρόσωπο που έγινε πρωθυπουργού συγκυβερνώνοντας και μάλιστα δύο φορές με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου