Σε «λύση» η οποία εξασφαλίζει εύσχημο και... θριαμβευτικό τρόπο διαφυγής από το αδιέξοδο για τους προέδρους Τραμπ και Ερντογάν και «λάφυρα» την εκεχειρία την οποία η Μόσχα είχε επιβάλει ουσιαστικά πριν από τρεις ημέρες με την ανάπτυξη των συριακών δυνάμεων στην Βόρεια Συρία, ανακόπτοντας έτσι την τουρκική προέλαση και μια Ζώνη Ασφαλείας χωρίς Κούρδους που μόνο η Ρωσία μπορεί να εγγυηθεί, κατέληξε η «μεσολαβητική» αποστολή του Αμερικανού αντιπροέδρου Μάικ Πενς στην Άγκυρα.Μια αποστολή στην οποία προσδόθηκε έντονο θεατρικό σασπένς με τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου, την διαρροή της πρωτοφανούς επιστολής του προς τον Τούρκο πρόεδρο στο φιλικά προσκείμενο κανάλι Fox, τις «απειλές» ότι θα συντρίψει την τουρκική οικονομία αν αποτύχει η αποστολή Πενς και την τουρκική πλευρά να απαντά ότι πέταξε στα σκουπίδια την επιστολή Τραμπ και ότι η Τουρκία δεν πτοείται από απειλές αλλά είναι έτοιμη να επιβάλει εκείνη … κυρώσεις στις ΗΠΑ.
Ένα παιχνίδι που θύμιζε σε πολλά το πως στήνονται τα παιγνίδια στο “WWF (World Wrestling Federation) Superstars”, με τα υποτιθέμενα σκληρά κτυπήματα, που δεν είναι άλλο από γροθιές στον αέρα...
Όμως με τις χθεσινές εξελίξεις ο μεν Ντ. Τραμπ μπορεί να απαντήσει (με το γνώριμο ύφος του) σε όλους όσους τον αμφισβήτησαν τις τελευταίες ημέρες και να ισχυρισθεί για το πρωτοφανές: ότι με την αποχώρηση του από το πεδίο της κρίσης, συνεχίζει να έχει ρόλο στην περιοχή και μάλιστα είναι αυτός που επιβάλλει την ειρήνη! Και ο Ερντογάν μπορεί να προβάλει την εικόνα του ισχυρού ηγέτη που αψήφησε το σφυροκόπημα μιας υπερδύναμης και ενός ηγέτη όπως ο Τραμπ και όχι μόνο άντεξε αλλά κέρδισε αυτό που επεδίωκε.
Και μάλιστα ένα ακόμη δώρο του Τραμπ στον Ερντογάν ήταν η απόσυρση των κυρώσεων που πριν τέσσερις ημέρες επέβαλε ο ίδιος και μάλλον δεν είχαν καν καθαρογραφεί ώστε να αρχίσουν να εφαρμόζονται.
Δίνεται πλέον η εντύπωση ότι ο Αμερικάνος πρόεδρος δεν επηρεάζεται μόνο από τον Πούτιν αλλά σαγηνεύεται και από τον Ερντογάν...
Η πραγματικότητα βεβαίως είναι ότι η εκεχειρία η οποία ανακοινώθηκε είχε επιβληθεί από τους Ρώσους που σε συνεργασία με τον συριακό στρατό άρχισαν να καλύπτουν τις περιοχές που εγκαταλείπουν οι Κούρδοι.
Οι Κούρδοι από την στιγμή που εγκαταλείφθηκαν από τους Αμερικανούς ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα υποχρεώνονταν σε υποχώρηση και εγκατάλειψη κάθε ιδέας για αυτόνομη περιοχή στα τουρκοσυριακά σύνορα. Αφού για μια ακόμη φορά εγκαταλείφθηκαν από τους «συμμάχους» τους, προείχε η επιβίωση τους.
Το μεγάλο ερώτημα φυσικά είναι εάν πράγματι θα υπάρξει αυτή η ζώνη ασφαλείας καθώς για αυτή την προσωρινή κατοχή συριακών εδαφών θα έχει λόγο και μάλιστα πιο ουσιαστικό η Συρία και η Μόσχα. Ένα σοβαρό ζήτημα είναι το ποιος θα υλοποιήσει την Συμφωνία.
Ποιος θα αναλάβει την συγκέντρωση του οπλισμού των κουρδικών Δυνάμεων αλλά και την προστασία τους κατά την φάση της αποχώρησης από την ζώνη η οποία αναφέρεται στην Συμφωνία ΗΠΑ-Τουρκίας;
Ποιος θα αναλάβει την καταστροφή των οχυρών και ολων των φυλακίων μάχης που είχαν οι Κούρδοι σε αυτή την Ζώνη;
Ποιος θα πιστοποιήσει και θα ελέγξει την πλήρη αποχώρηση από αυτή την Ζώνη των μαχητών του YPG;
Το πιο κρίσιμο ερώτημα βεβαίως είναι το πως η αμερικανοτουρκική Συμφωνία που προβλέπει ότι « Η ζώνη ασφαλείας καταρχήν θα επιβληθεί κατά κύριο λόγο από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι δυο πλευρές θα αυξήσουν την συνεργασία τους σε όλες τις διαστάσεις εφαρμογής της» θα υλοποιηθεί . Μια και η βασική ρήτρα της Συμφωνίας, αφορά περιοχή που μόνο με πόλεμο η εκούσια υποχώρηση των συριακών και ρωσικών δυνάμεων μπορεί να υλοποιηθεί…
Ένα ανατολίτικο παζάρι μπαίνει στην τελική φάση του με όλους σχεδόν να ετοιμάζονται να γιορτάσουν την νίκη τους. Ίσως ακόμη και οι Κούρδοι, που γλυτώνουν τα χειρότερα.
Του Νίκου Μελέτη
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου