Ο άχαστος πρώην πρωθυπουργός και ο ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν ότι τελικά ήταν ένα άδειο κυβερνητικό κουφάρι. Χωρίς ουσία και χωρίς επικοινωνία.
Τώρα έχουν γίνει απλά θεατές των πρωτοβουλιών του Μητσοτάκη και της ΝΔ
Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την εξουσία που κρατούσε επί 4,5 χρόνια και η αποδόμηση είναι τέτοια που κανείς δεν το περίμενε.
Το περίφημο επικοινωνιακό επιτελείο, οι «κολοσσοί» της επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, τα δυνατά μυαλά της Αριστεράς και φυσικά ο άχαστος Τσίπρας κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος...
Έφταναν τρεις απανωτές σφαλιάρες που έδωσε ο ελληνικός λαός στην κάλπη για να αποδειχθεί ότι το κόμμα και ο πανίσχυρος Αλέξης Τσίπρας που κυβερνούσαν τόσα χρόνια δεν ήταν παρά μια φούσκα που έσκασε με πάταγο.
Έφτανε βεβαίως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία που –για κάποιους είναι έκπληξη- να στήσουν ένα αφήγημα για την ελληνική κοινωνία προκειμένου να τινάξουν στον αέρα το αφήγημα της πρώτης φοράς Αριστερά στην εξουσία.
Μια Αριστερά που περίμενε δεκαετίες για να γίνει κυβερνώσα και χάρη στον… ταλαντούχο Τσίπρα και το εκπληκτικό επιτελείο του έχασε την εξουσία μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Ο Πολάκης και η αντίδραση
Η περίπτωση της άρσης ασυλίας του Παύλου Πολάκη και της αντίδρασης του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό είναι ενδεικτική του ότι δεν έχουν καταλάβει ότι έχασαν την κυβέρνηση. Νομίζουν ακόμη ότι βρίσκονται στις 6 Ιουλίου και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να φωνάζουν, να χρησιμοποιούν όποτε νομίζουν τους νόμους, να υβρίζουν και να απειλούν.
Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι ότι δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να διαμορφώσουν ή καλύτερα να ακολουθήσουν την ατζέντα που έχει επιβάλει η κυβέρνηση.
Ολη η επικαιρότητα διαμορφώνεται ανάλογα με τις κινήσεις που κάνει ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, με τα νομοσχέδια που είχε έτοιμα από καιρό, με τις πρωτοβουλίες που παίρνει και με μικρά, καθημερινά πράγματα που κάνει και που έχουν υψηλούς συμβολισμούς.
Πάρτε την υπόθεση με το οικόπεδο στο Μάτι που είχαν επί ένα χρόνο μαζέψει 20 χιλιάδες τόνους από τα καμένα της περιοχής. Κανονικό ναρκοπέδιο δηλαδή για το οποίο κανείς δεν έκανε τίποτε. Και καλά, η περιφέρεια επέδειξε για ακόμη μια φορά την ανικανότητά της.
Ποιος όμως εμπόδιζε τόσους μήνες έναν υπουργό να πάρει μια απόφαση και να σηκώσει ένα τηλέφωνο;
Και πόση ντροπή για το ελληνικό κράτος να πρέπει να παρεμβαίνει ένας πρωθυπουργός για να καθαρίζεται ένα οικόπεδο στον τόπο της μεγαλύτερης τραγωδίας των τελευταίων ετών.
Μέσα σε λίγα 24ωρα η αποκομιδή ξεκίνησε, το κόστος ήταν 800.000 ευρώ αλλά έγινε δωρεά από ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες. Γιατί; Γιατί πήρε ο υπουργός Μεταφορών και ο πρωθυπουργός φυσικά τηλέφωνο για να βάλουν πλάτη οι εταιρείες και να δουλέψουν αφιλοκερδώς.
Αδυναμία άσκησης εξουσίας
Όμως, το οικόπεδο είναι ένα μικρό χαρακτηριστικό της ανικανότητας της προηγούμενης κυβέρνησης. Και της αδυναμίας να παράξει πολιτική ουσίας.
Αλλά και επικοινωνίας. Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε να κάνει κάτι καλό (π.χ. οι 120 δόσεις ή η μείωση του ΕΝΦΙΑ) έκανε ένα χειρότερο και το κάλυπτε. Πότε τα καμώματα του Καμμένου, πότε τα κότερα του Τσίπρα, πότε δηλώσεις υπουργών αστείες, πότε τα άστοχα ανοίγματα και οι γέφυρες προς τα δεξιά και προς τα αριστερά.
Όμως, μετά τις εκλογές αποδείχθηκε η γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν στην… εξωτερική εμφάνιση ένας γίγαντας με μυαλού νάνου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ τους πήραν το… σκαλπ, όπως θα έλεγαν και οι Ινδιάνοι.
Τα νομοσχέδια – σκούπα για το επιτελικό κράτος και για τις άμεσες φορολογικές αλλαγές, η τρομερή κινητοποίηση για να ξεκινήσουν μεγάλες επενδύσεις όπως το Ελληνικό, εξαγγελίες για ψηφιοποίηση του συνταξιοδοτικού συστήματος, νομοσχέδιο για να μην κινδυνέψουν δήμοι και περιφέρειες με ακυβερνησία, συνεχή ραντεβού του πρωθυπουργού με υπουργούς και φορείς της αγοράς, δίνουν άλλο τόνο.
Δείχνουν στον κόσμο ότι η χώρα επιστρέφει σε μια κανονικότητα που είχε χαθεί τόσο από την επίδραση των μνημονίων όσο και από τις αδιέξοδες και πολλές φορές παράνομες και παράλογες επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Και τι κάνει τώρα η Κουμουνδούρου;
Τι κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και τα σημαίνοντα στελέχη του κόμματος που μέχρι πρότινος ήταν η «δρακογεννιά» που έχει αλώσει τα πάντα;
Κοιτάζουν αμήχανοι, προσπαθούν να ψελλίσουν κάποιες αντιπολιτευτικές κορώνες, δίνουν μικρές μάχες χαρακωμάτων, περιμένουν με αγωνία πότε θα ανοίξουν οι κρίσιμες δικογραφίες για τα δικά τους σκάνδαλα και κατηγορούν τη ΝΔ ότι λειτουργεί… ρεβανσιστικά.
Ποιοι; Οι Συριζαίοι που κυνήγησαν όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Που έστησαν υποθέσεις με ψευδομάρτυρες στο όνομα της κάθαρσης. Που επέβαλαν στην πολιτική σκηνή το δηλητήριο του «Πολακισμού». Που χτύπησαν οικογένειες, γυναίκες και παιδιά να μιλούν για ρεβανσισμό.
Το κυριότερο:
Οι ίδιοι που δίχασαν την ελληνική κοινωνία κι επέτρεψαν συνθήματα του τύπου «ή αυτοί ή εμείς», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακριβώς ο ρεβανσισμός που τώρα κατηγορούν τη ΝΔ ότι θέλει να επιβάλει.
Νομίζουν ότι κυβερνούν ακόμη
Στην Κουμουνδούρου είναι φανερό ότι ακόμη πιστεύουν πως κυβερνούν. Περνούν τη φάση της μη αποδοχής της κατάστασης, βρίσκονται σε διαδικασία άρνησης των νέων δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί.
Ούτε καν αυτοκριτική για τις τρεις απανωτές ήττες δεν έχουν κάνει. Ούτε καν να χαράξουν μια στρατηγική ουσίας που θα τους επανασυνδέσει με την κοινωνία, δεν είναι ικανοί.
Ετσι, έχουν μετατραπεί σε σάκο του μποξ για τον Μητσοτάκη. Ακολουθούν την ατζέντα που βάζει η κυβέρνηση, θα ψηφίσουν μέτρα που θα έρθουν στη Βουλή και δεν θα μπορούν να πουν και κουβέντα.
Μόνο να ρίξει κανείς μια ματιά στο πόσο αμήχανα είναι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Ή να δει κανείς την «κωλοτούμπα» που έχουν κάνει φιλικά προς τον Τσίπρα μέσα ενημέρωσης, τουλάχιστον μέχρι τις 7 Ιουλίου.
Ούτε τα περιβόητα υπόγεια του Μαξίμου δε μπόρεσαν να εμποδίσουν τη συντριβή των εκλογών και τώρα αμήχανα τα troll του ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται πότε με τη Δόμνα Μιχαηλίδου και πότε με το αν οι γενικοί διευθυντές θα είναι κομματικοί ή όχι.
Καμιά έμπνευση αντιπολίτευσης, ένας πρώην πρωθυπουργός κουρασμένος και απογοητευμένος και κορυφαία στελέχη ακόμη να αναρωτιούνται γιατί… δεν τους κατάλαβε ο κόσμος.
Είναι προφανές ότι ένα αρχηγικό, άκρως προσωποκεντρικό κόμμα δύσκολα θα είχε αναταράξεις. Ο Τσίπρας είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει, παρά τις φωνούλες αντίδρασης που βγαίνουν κατά καιρούς.
Όμως, η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει καιρό να γίνει. Πρώτα πρέπει να περάσει η περίοδος της άρνησης της πολιτικής τραγωδίας που τους βρήκε, να φτάσουν στη φάση της παραδοχής ότι δεν κυβερνούν, να δουν τους άλλους πώς ασκούν εξουσία και στη συνέχεια να χαράξουν ένα πλάνο επανόδου.
Μέχρι τότε ο Μητσοτάκης θα τους «γλεντάει» και η κυβέρνηση της ΝΔ θα αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηριζόταν σε σαθρά πολιτικά θεμέλια και σε στελέχη που δεν μπορούσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Κι εδώ θα πρέπει και ο Τσίπρας να κάνει την αυτοκριτική του.
Η αλαζονεία της εξουσίας, η έλλειψη ουσιαστικών ηγετικών χαρακτηριστικών, η μοναδική του έγνοια να συντρίψει τους πολιτικούς του αντιπάλους, τον έφεραν στη θέση που βρίσκεται.
Αν θα κάνει come back επιστρατεύοντας τον λαϊκισμό ή αν θα μάθει από τα λάθη του, θα το δούμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Γιατί στο τέλος της θητείας της παρούσας κυβέρνησης θα κληθεί και ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στην εξουσία ή να προσφέρουν κι άλλη τετραετία στη Νέα Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου