Δεν θα σας πω ότι ο μεγάλος αντίπαλος του Κυριάκου είναι ο… εαυτός του!
Όταν ένας ηγεμόνας διαπίστωσε την ανεπάρκεια συνεργάτη του, οι αυλοκόλακες του είπαν ότι δεν αναζήτησαν καλύτερο για να μην θαμπώσουν την λάμψη του. Κάτι ανάλογο με το ότι κάθε ηγέτης έχει ως αντίπαλο τον εαυτό του!
Ο Κυριάκος, πάντως, έχει πράγματι έναν ισχυρό αντίπαλο: Την πραγματικότητα…
Πιστεύω ότι και ο ίδιος ο Κυριάκος το έχει συνειδητοποιήσει αυτό πολύ νωρίς. Γι' αυτό και έχει εργαστεί σε βάθος, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα...
Είναι τα ελληνοτουρκικά, είναι η ΔΕΗ, οι τράπεζες, η γραφειοκρατία που απειλεί να πνίξει τις επενδύσεις πριν αυτές περάσουν τα σύνορα. Είναι δεκάδες μεγάλες και εκατοντάδες μεγάλες βόμβες. Δεν μπορεί! Κάποιες θα τις πατήσει, κάποιες άλλες δεν θα τις προλάβει. Θα το αντέξει;
Έχοντας τις καλύτερες των προθέσεων, έχοντας πρόγραμμα, συνεργάτες, προτάσεις, μέθοδο και διάθεση για εργασία, οι πιθανότητες μας χαμογελούν για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η ίδια η πραγματικότητα είναι ασύγκριτα πιο ισχυρή από τα όνειρά μας. Σκεφτείτε να έχει καταφέρει τα περισσότερα και η χώρα να βυθιστεί σε ένα παρατεταμένο ενεργειακό black out. Ο Κωστής μπορεί να προειδοποιεί σχετικά, αλλά αυτό δεν φτάνει. Δεν θα είναι αρκετό για να τον (και μας) σώσει την ώρα της κρίσης.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Ένας κόσμος πραγματικά κουρασμένος. Ένας κόσμος που έχει κτυπηθεί ανελέητα από την κρίση. Άνθρωποι που μέχρι το 2010 είχαν την εργασία τους και ένιωθαν ότι είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας. Ένιωθαν χρήσιμοι, δημιουργικοί. Και ξαφνικά βρέθηκαν στο περιθώριο. Δεν έκαναν κάτι κακό.
Μου γράφει ένας φίλος σχετικά: «Βλέπεις η ανεργία τι κάνει; Είμαι άνεργος Πολιτικός Μηχανικός με εμπειρία πολύ μεγάλη και το σύστημα συνολικώς με άφησε να σαπίσω. Όχι απλώς φτώχεια αλλά μιλάμε για δυστυχία. Πολύς κόσμος και χειρότερα. Γι' αυτό μην μιλάς για αύξηση πλούτου αλλά για αύξηση παραγωγικών θέσεων εργασίας που θα φέρουν αύξηση πλούτου και στους ιδιοκτήτες που θα επενδύσουν».
Δεν μπορώ να τον αδικήσω. Διαφωνώ μαζί του, αλλά ξέρω ότι μιλάει ο πόνος, η οργή, η κόπωση. Δεν θα πάω κόντρα στον πόνο των ανθρώπων. Δεν έχει νόημα σε αυτόν τον φίλο να μιλήσει κανείς για «ανάπτυξη». Μπορεί αυτή να είναι η μόνη απάντηση στο πρόβλημά του, αλλά η τεχνοκρατική απάντηση θα έχει ως απάντηση την άρνηση. Και μιλάμε για ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού της χώρας. Άνθρωποι που είχαν τεχνογνωσία, εξειδίκευση, άνθρωποι που μπορούσαν να στηρίξουν την ανάπτυξη. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι στην ανεργία εδώ και χρόνια. Η «τέχνη» τους έμεινε στην άκρη. Σαν να τους έχουμε ακρωτηριάσει.
Μπορεί ο Κυριάκος να ακουμπήσει το συναίσθημα αυτών των ανθρώπων; Να τους δώσει μία πραγματική ελπίδα; Να δει πως μπορούν να ενταχθούν και πάλι στην κοινωνία;
Δεν μιλάμε για γενικόλογες αναφορές και συζητήσεις. Αλλά να ξεκινήσει συγκεκριμένα προγράμματα το υπουργείο Εργασίας. Ακόμη και εκπαιδευτικά. Αντί να κυνηγάει ο κ. Μηταράκης κατσαρίδες, να αρχίζει να στήνει προγράμματα για ανθρώπους που τα έχουν μεγάλη ανάγκη. Θα έχει καταφέρει μια ισχυρή συμμαχία στην κοινωνία. Και χωρίς συμμαχίες δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα για την οποία μιλάγαμε πιο πάνω.
Χρειαζότανε μια μεγάλη νίκη της ΝΔ. Την πέτυχε.
Χρειαζότανε ένα άλλο δείγμα διακυβέρνησης. Το έδειξε.
Χρειαζότανε έτοιμες λύσεις. Δείχνει να τις έχει.
Περισσότερο απ’ όλα όμως χρειάζεται μία επαφή με τους ανθρώπους που τον έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ όλους τους άλλους.
Οι μεγάλοι σύμμαχοι του Κυριάκου είναι οι άνθρωποι που άθελά τους βρέθηκαν λόγω της κρίσης στο περιθώριο.
Ο μεγάλος κίνδυνος για τον Κυριάκο και την χώρα είναι το μέγεθος των προβλημάτων. Αυτόν τον πόλεμο ο Κυριάκος δεν μπορεί να τον κερδίσει μόνος. Χρειάζεται έναν στρατό από ανθρώπους που θα πιστεύουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου