Μια μέρα η οποία θα «ζήσει στην ατιμία»
…όπως είχε πει για την 7η Δεκεμβρίου του 1941, ημέρα της επίθεσης των Ιαπώνων στο Pearl Harbor ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ.
Ξέρετε, πολύ πριν τη χρεοκοπία του 2010, ακόμα και στις ευτυχισμένες εποχές λίγο πριν ή μετά από την αλλαγή χιλιετίας, όπου μια γενιά ολόκληρη που σήμερα παραπαίει υποκρίνονταν ότι ζούσε σε μια φυσιολογική χώρα, πολλοί ήμασταν αυτοί που βλέπαμε ότι... το μοντέλο δε δούλευε.
Οταν κάποιο μεγάλο κόμμα του μεταρρυθμιστικού χώρου καταστεί κυβέρνηση, θα έχουμε πολλά να πούμε και για τα στραβά εκείνης της εποχής. Που ούτε ιδανική ήταν, ούτε βιώσιμη και εξαιτίας αυτού επήλθε η κατάρρευση με τον πρώτο σοβαρό τριγμό από το 2008 και μετά…
Πιστεύω όμως ότι κανείς μα κανείς δε φανταζόταν τότε ότι η αστοχία ήταν τόσο πολύ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ εκτός από οικονομική. Το θέμα είναι όχι ότι όλα αυτά υπήρχαν και τελικά η δυσωδία τους μας έπνιξε πριν χρόνια όταν τελείωσαν τα λεφτά, αλλά το με τι κριτήρια επιλέξαμε αυτούς που θα διαδεχόταν αυτή την κατάσταση.
Εκεί υπήρξε το πολιτισμικό Βατερλώ της κοινωνίας.
Διότι σε αντίθεση με αυτά που περιμέναμε εμείς οι αφελείς, κάποιοι -πολλοί!- δεν ήθελαν μια στροφή προς την Ευρωπαϊκή κανονικότητα, επενδύσεις στο Ελληνικό ή τις Σκουριές, δουλειές και προκοπή. Το ένα τους μύριζε και το άλλο τους βρώμαγε.
Διότι πλέον έχουμε αντιληφθεί ότι στις 25/1/2015 αλλά και σε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ο Ελληνικός «λαός», δηλαδή εμείς οι ίδιοι, δεν ψήφιζε με γνώμονα ποιος θα αλλάξει αυτό που δημιουργούσε κατεστραμμένες πόλεις όσα έργα και να γινόταν, άγαμες θυγατέρες, τρωκτικά των ΔΕΚΟ, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μιζαδόρους πολιτικούς, αλλά εκείνο που θα το διατηρούσε παρά την πίεση από τα υγιή και αφανιζόμενα απροστάτευτα κομμάτια της κοινωνίας αλλά και το εξωτερικό (διότι κανείς Ευρωπαίος δεν θέλει μια εστία τριτοκοσμικής πολιτισμικής υστέρησης στην πόρτα της Ενωμένης Ευρώπης).
Ο άλλος απλά ήθελε το μίζερο το διορισμούλη, διότι ήξερε που ζει, είχε συμβιβαστεί με αυτό και η επαναστατικότητα του δεν στρεφόταν προς καλύτερες συνθήκες ζωής, νέες δουλειές σε εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας, νέα projects για μια αξιοπρεπή πόλη που θα ανέβαζε την αξία της (δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση για μεγάλο project για την Αθήνα που να μην βρήκε λυσσαλέα αντίσταση! Ούτε μία!), ΜΟΝΟ για λεφτά.
Για αυτό και σε κάθε αφορμή (δολοφονία Γρηγορόπουλου, υπογραφές μνημονίων Ι και ΙΙ, στο ΙΙΙ έκανε γαργάρα) έκαιγε με μίσος τις πόλεις του, έβριζε, ασχημονούσε και χόρευε Ικαριώτικα στο Σύνταγμα. Γι’ αυτό και στις 25/1/2015 επέλεξε τον χειρότερο από τους χειρότερους να τον κυβερνήσει. Επέλεξε αυτόν που ήταν τόσο μα τόσο… τόσο ξεδιάντροπα ίδιος με αυτό που ο «κυρίαρχος» λαός ΔΕΝ ήθελε να αλλάξει, που τελικά από την τόση ταύτιση έμοιαζε… διαφορετικός. Όπου, τουλάχιστον οι «προηγούμενοι» είχαν στα επιτελεία τους και ένα-δυο φιλότιμους, πατριώτες που… τσίνιζαν, έδιναν ένα άλλο λόγο. Μόνο επί Συνταγματαρχών, άντε και τα δυο πρώτα χρόνια της «Αλλαγής» (θυμάστε;) να είδαμε τέτοια φανατική και καθολική ταύτιση απόψεων με στόχο την παρακμή της χώρας!
Ξέρετε, έχω αναφερθεί πολλάκις στη φράση που ακούγεται σε μια ταινία του Chuck Norris με τίτλο «The good guys wear black» (Ελληνικός τίτλος: Τα καλά παιδιά φοράνε μαύρα). Όπου ακούγεται και η ιστορική φράση «Everything went wrong by the numbers. And that takes Planning» (Όλα πήγαν στραβά με μαθηματική ακρίβεια. Και αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη σχεδίου). Οι υποθέσεις ποικίλλουν σχετικά με το εάν πίσω από την μετεωρική άνοδο (και πτώση οσονούπω) του ΣΥΡΙΖΑ που από αλογόμυγα μεταλλάχτηκε σε ελέφαντα της Μεταπολίτευσης μπορεί να ευθύνονται ή όχι ξένα funds ή εγχώριοι χρηματοδότες. Με τους οποίους συντρώγει σε λέσχες ο πρωθυπουργός όπως ακούμε.
Θα μπορούσα να αναφερθώ στην προφητική προεκλογική διαφήμιση του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2016. Αν έχετε επίσης χρόνο, θα μπορούσα να αναφερθώ σε ένα δικό μου άρθρο-σεντόνι στη σελίδα του «Παρατηρητηρίου» το οποίο είναι διαθέσιμοΕΔΩ όπου απλά συνδέοντας γεγονότα, κάνω την υπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα εργαλείο κοινωνικής μηχανικής του οποίου στελέχη στρατολογήθηκαν από ξένα funds με στόχο να πλήξουν το Ευρώ και να «σορτάρουν τη χώρα. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε ένα πρόσφατο άρθρο τρίτου και έγκριτου από όσο ξέρω αρθρογράφου ο οποίος κάνει και αυτός παρόμοια υπόθεση το οποίο είναι διαθέσιμο ΕΔΩ.
Παρόλα αυτά όμως, όσο περνάει ο καιρός τόσο αντιλαμβάνομαι ότι για να συμβεί ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί την 25/1/2015, όσο χάλια και να ήταν «οι προηγούμενοι» δεν έπαιξαν μόνο ρόλο τα όποια «initiatives», οι χρηματοδότες και οι σιδηρές μαμάδες οι οποίες στο τέλος έσκουζαν να παραμείνει η Ελλάδα στο Ευρώ αν και βοήθησαν τα μάλα όπως φαίνεται τον άφρονα μετέφηβο να έρθει στην εξουσία.
Για την άνοδο του συγκεκριμένου ανθρώπου ευθυνόμαστε ΕΜΕΙΣ οι οποίοι χρόνια εθελοτυφλούσαμε, «κοιτούσαμε τη δουλειά μας», ενώ οι απέναντι μηχανισμοί προπαγάνδας δούλευαν και τα δεκάχρονα κάποια στιγμή έγιναν εικοσάχρονα, τριχωτοί μηδενιστές «πουταναόλες», «μπουτούδες» στο Σύνταγμα και ήλθαν σαν «νεολαία» πια να κλείσουν το ηλικιακό παζλ της παράνοιας των συνταξιούχων πενηντάρηδων, των καθαριστριών της ΕΡΤ των χιλιάδων υπαλλήλων και των ΔΕΚΟτζήδων με ψηλούς τετραψήφιους μηνιαίους μισθούς οι οποίοι μας έλεγαν και «ξυδάκι» ενώ έκαναν πάρτι με τα λεφτά μας.
Ας θυμόμαστε λοιπόν την αποφράδα ημέρα της 25ης Ιανουαρίου 2015 με τα συναισθηματικά ηχοχρώματα που της ταιριάζουν.
Και να μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ ποιες ήταν οι πολιτισμικές και κοινωνικές αστοχίες που συνέβαλαν στην άνοδο του πρωτόγονου πολιτικού αυτού μορφώματος στην εξουσία καθώς και του εφιάλτη που ζούμε ακόμα ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές.
Για να μην έρθει Ποτέ Ξανά εκείνη η Αποφράδα Ημέρα της Ντροπής!!!
ΚΚ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου