Είναι εικονολήπτης και συνεργάζεται με διεθνή και ελληνικά ειδησεογραφικά δίκτυα.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Ουκρανία και την Κριμαία, καλύπτοντας τα πρωτοφανή γεγονότα που έχουν προκαλέσει την παγκόσμια γνώμη.
Ο λόγος για τον Ελληνα οπερατέρ του Reuters από την Πάτρα, Περικλή Αγγελόπουλου, ο οποίος καταγράφει με την κάμερά του τα όσα συμβαίνουν πίσω από τη φρίκη.
Το newgreektv.com φιλοξενεί το αφηγηματικό άρθρο του, μέσα από το οποίο μιλάει για την αποστολή του τηλεοπτικού συνεργείου από την Συμφερούπολη στο Ντόνετσκ, τις εικόνες που συνάντησε αλλά και το ελληνικό στοιχείο της περιοχής, το οποίο είναι έντονο και έχει την δική του Ιστορία: ...
«Μαύρη θάλασσα...
Το κλίμα στην Συμφερούπολη για τους δημοσιογράφους τις τελευταίες μέρες δεν είναι και το καλύτερο.
Η ειδησεογραφία πεσμένη, έτσι πήραμε απόφαση να τραβήξουμε βόρεια, κατά το Ντόνετσκ, όπου είχε προγραμματιστεί για την επόμενη μέρα, μεγάλη διαδήλωση από τους φιλορώσους...
Ταξιδέψαμε για ώρες, διασχίζοντας τους τεράστιους σιτοβολώνες της Κριμαίας, που κάποτε έθρεφαν ολόκληρη την Σοβιετική Ένωση. Μια τεράστια ευθεία κακοτράχαλου δρόμου, όπου υπήρχαν έντονα σημάδια εργατικών μνημείων των Σοβιέτ.
Σπάνια συναντούσαμε αυτοκίνητο και ακόμη πιο σπάνια ανθρώπους και μαγαζιά. Δεξιά και αριστερά του δρόμου, συνταδες δένδρων και πέρα από αυτά αχανείς κάμποι.
Μετά από 7 ώρες και αφού μας σταμάτησαν για έλεγχο τα στρατιωτικά - με όλη την σημασία της λέξης - μπλόκα των Κριμαίων αλλά και των Ουκρανών, περάσαμε νύχτα έξω από την Μελιτόπολη, σε συνθήκες απόλυτου σκότους και φτάσαμε γύρω στις 10 το βράδυ στην Μαριούπολη. Μια καθαρά βιομηχανική πόλη, η οποία έχει 4-5 τεράστια εργοστάσια παραγωγής χάλυβα.
Στην περιφέρεια της Μαριούπολης ζουν περίπου 50.000 Ελληνες σε 45 χωριά της περιοχής και είναι 150 χιλιόμετρα περίπου από τα σύνορα με την Ρωσία. Φτάνοντας εκεί βρήκαμε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα φουγάρα των εργοστασίων που δουλεύουν 24 ώρες την ημέρα.
Στο κέντρο της πόλης μάς περίμενε ο Έλληνας πρόξενος Δημήτρης Παπανδρέου, με καταγωγή από την Πάτρα, καθώς το πατρικό του είναι στον Άγιο Διονύση. Μετά την υποδοχή πήγαμε για φαγητό στο εστιατόριο του επίσης Έλληνα Μιχάλη Ουζουνου.
Εξαιρετική ελληνική φιλοξενία από ωραίους ανθρώπους.
Την επόμενη μέρα μετά από 2 ώρες περίπου ταξίδι, φτάσαμε στο Ντόνετσκ και πήγαμε να καλύψουμε την συγκέντρωση.
Κινηθήκαμε με κάθε επιφύλαξη μιας και εδώ ο κόσμος ήταν επιθετικός απέναντι στα ξένα κανάλια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μας σταματούσαν και επιτακτικά μας ρωτούσαν από που είμαστε. Όταν άκουγαν Ελλάδα ηρεμούσαν και ήταν φιλικοί, άλλοι πάλι ήταν περισσότερο δύσπιστοι και ζητούσαν να δουν τα διαβατήρια. Δεν άργησαν να πειστούν και μάλιστα ήθελαν να κάνουν και δηλώσεις να τις δουν οι Έλληνες.
Ξαφνιάστηκα πολλές φορές, όταν μέσα από το πλήθος με χαιρετούσαν κάποιοι στα ελληνικά, μου χτυπούσαν φιλικά την πλάτη και διακριτικά φρόντιζαν για την ασφάλειά μας.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές για τους Έλληνες εδώ: Οδησσό, Σεβαστουπολη Ευπατορια Συμφερουπολη Μελιτουπολη Τσερνοπολιε Θεοδοσια Μαριούπολη
Χιλιάδες Eλληνες, χιλιάδες προσωπικές ιστορίες, βάσανα, ταλαιπωρίες, κακουχίες, χαρές και λύπες.
Έλληνες μακριά απο την πατρίδα, μακριά απο τα χωριά τους και πολλές φορές από τους συγγενείς τους που δεν γνώρισαν ποτέ.
Ψυχές που η ιστορία της κάθε μιας θα μπορούσε να γεμίσει δεκάδες σελίδες ενός βιβλίου...
Τώρα θα μου πεις γιατί μας τα λες αυτά;;
Έτσι άπλα ήθελα να μοιραστώ αυτό το συναίσθημα με κάποιους φίλους...
Καληνύχτα.»
Πηγή: http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου