“Η ηγεσία είναι πράξη, όχι θέση”

Στη σημερινή ειδική συνεδρίαση της Βουλής, που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Μιλτιάδη Έβερτ, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν εκείνος που εκφώνησε ομιλία για την πολιτική παρακαταθήκη ενός εκ των σημαντικότερων ηγετικών προσωπικοτήτων της Κεντροδεξιάς, που πέτυχε την καθολική αποδοχή και αναγνώριση του συνόλου του πολιτικού κόσμου.

Ο κ. Αβραμόπουλος εκπροσώπησε τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ταξίδεψε στις Βρυξέλλες για το Συμβούλιο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Αναλυτικά, η ομιλία του είχε ως εξής:

«Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Με αυτήν την ειδική συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, τιμούμε τη μνήμη μιας σημαντικής πολιτικής προσωπικότητας, τον Μιλτιάδη Έβερτ, ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας και κοινοβουλευτικό άνδρα, που για δεκαετίες, σε αυτόν το χώρο, υπηρέτησε τη δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό, την Ελλάδα.

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, θα ήθελε να είναι σήμερα εδώ. Η αναχώρησή του για τις Βρυξέλλες αυτήν την ώρα,  δεν του το επιτρέπει. Τον ξεπροβόδισε όμως και τον αποχαιρέτησε, με συγκινητικά και ανθρώπινα λόγια, στη νεκρώσιμη ακολουθία του, εκφράζοντάς του την αναγνώριση και την ευγνωμοσύνη της Παράταξής μας.

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, σαν τη σημερινή, συνιστούν ευκαιρία για να αποδοθούν νηφάλια και έξω από ατμόσφαιρα τεχνητών ή και πραγματικών εντάσεων, που συνοδεύουν τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές κάθε εποχής, μέσα και έξω από τη Βουλή, οι τιμές που  αναλογούν στους πολιτικούς, που διαδραμάτισαν ρόλους και καθόρισαν με το λόγο και τη στάση τους την εξέλιξη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στον τόπο μας.

Συνιστούν όμως και μία παραπάνω ευκαιρία για να αρθεί η πολιτική τάξη της χώρας και όλοι εμείς, πέρα και πάνω από τα μικρά, τα εφήμερα και τα προσωπικά, που πολλές φορές μειώνουν τη μεγάλη αξία της πολιτικής, αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητα των ιδεών, των σκέψεων και των πράξεων των πολιτικών, που έτυχαν της αναγνώρισης της κοινωνίας, τίμησαν τον όρκο τους, οδηγούμενοι από αίσθηση δημοσίου καθήκοντος και άφησαν χρήσιμο έργο πίσω τους, συνεπείς στο όνομα της αποστολής που μας αναθέτει η κοινωνία, κομμάτι της οποίας είναι οι εκπρόσωποί της στη Βουλή.

Ιδιαίτερα σήμερα, που η βαθιά κρίση, η οποία μαστίζει το πολιτικό μας σύστημα και όπου η σημερινή πολιτική τάξη της χώρας συνολικά  και αδιάκριτα αμφισβητείται και απαξιώνεται, οι αναφορές αναγνώρισης στη συνεισφορά δημοσίων προσώπων στο χτίσιμο της δημοκρατικής Ελλάδας, παίρνει άλλο χαρακτήρα και αφήνει να φανεί η σημασία και ο ρόλος του πολιτικού στη δημοκρατία, στην κοινωνία και στην πατρίδα.

Η δημοκρατία χρειάζεται τους λειτουργούς της, που είναι οι πολιτικοί τους οποίους οι πολίτες επιλέγουν, και αυτοί είναι που τους αξιολογούν, τους τιμούν ή τους αντικαθιστούν.

Η γενικευμένη αντιπολιτική διαμαρτυρία που οδηγεί στην απαξίωση, ξεπερνάει τα πρόσωπα και βάλλει ευθέως κατά της ανώτερης, μαζί με την ελευθερία και την ανεξαρτησία, κατάκτησης ολόκληρου του ελληνικού λαού, που είναι η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός.

Τους δημοκρατικούς θεσμούς, οφείλουμε με κάθε τίμημα να προστατεύουμε.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ, ένα δημόσιο πρόσωπο, φυσική δύναμη της πολιτικής, στο πέρασμά του άφησε το δικό του ίχνος, τη δική του σφραγίδα στα γεγονότα, που σημάδεψαν την ιστορία του τόπου μας τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Χρειάζεται πάντα χρόνος και αφού κατακάτσει ο απόηχος του θανάτου ενός δημόσιου προσώπου, που πάντα συνοδεύεται από υπερβολές, ή ακόμα και υποκρισία, η μνήμη και η κρίση λειτουργούν πιο νηφάλια και δίνουν στα πρόσωπα, τη θέση που πράγματι τους αναλογεί.

Η εποχή του φορτισμένη από γεγονότα και καταστάσεις, που ακόμα διεγείρουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις. Το ίχνος όμως, είναι πάντα εκεί, στη Βουλή, στην Παράταξή μας, στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας, στα ερτζιανά, στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, στην ιστορική εξέλιξη της παράταξης, στη συναισθηματική μνήμη των ανθρώπων που τον γνώρισαν.

Η δημόσια πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου μας, τον ήθελε να είναι εκεί, στην πρώτη γραμμή, σε κάθε αγώνα.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ, «πολιτικό όν» σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησε τη σχέση του με τη ζωή, μέχρι το τέλος, ανέπνεε για την πολιτική, υπήρχε γι’ αυτήν, εμπνεόταν από τις ιδέες της, που την εξηγούσαν στον καθρέφτη της συνείδησής του.

Συγκρουσιακός αλλά και ενωτικός, πείσμων αλλά και κατανοητικός, άφοβος αλλά και συνετός, αυστηρός αλλά και ανθρώπινος, παραδοσιακός αλλά και καινοτόμος.

Το ισχυρό του αισθητήριο καθόριζε τη στρατηγική του και οι πατριωτικές του ευαισθησίες, όσο και η έμφυτη κοινωνικότητά του, την σταθερά φιλελεύθερη ιδεολογία του. Εξέφραζε αυθεντικά, αυτός, τις παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή και εμπνεόταν από την προσωπικότητα και τις αρχές του Εθνάρχη.

Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, δεν λησμονώ και τιμώ τη θαρραλέα και υπερβατική του απόφαση, σε πείσμα του κομματικού κατεστημένου της παράταξης, το 1994, να μου εμπιστευθεί τη διεκδίκηση της Δημαρχίας της Αθήνας, για την οποία πόλη έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και με την οποία ταυτίστηκε, όχι μόνον ως Βουλευτής της αλλά και κυρίως, ως Δήμαρχός της.

Αυτή η τότε σχέση, μας έφερε πιο κοντά και μου επέτρεψε να ξεχωρίσω τα δυναμικά στοιχεία της πολιτικής του σκέψης αλλά και του χαρακτήρα του.

Αργότερα, μοιράστηκε μαζί μου και ένοιωσα και εγώ, την πικρία των τότε πολιτικών εξελίξεων και συγκρατώ πάντα τα θυμοσοφικά συμπεράσματα που συνόδευαν την περιγραφή των γεγονότων.

Ο βίος και η πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, εμπεριέχει όλα τα στοιχεία μιας βαθύτερης ανάλυσης ενός ψυχογραφήματος, που συνοδεύει ως εμπειρία και γνώση, με μικρές διαφορές, τη διαδρομή κάθε πολιτικού.

Σημασία ωστόσο, έχει, στο τέλος να είναι καθαρή και ήρεμη η συνείδησή σου και νηφάλια η κρίση των συγχρόνων σου. Γιατί οι επόμενοι, σίγουρα αυτό θα το κάνουν με περισσότερη αντικειμενικότητα και σχεδόν καθόλου με ιδιοτέλεια.

Με αυτές τις σκέψεις, τιμούμε σήμερα τον Μιλτιάδη Έβερτ.

Ως τον πολιτικό άνδρα της συνείδησης, του χρέους, της άδολης αγάπης για την πατρίδα, της δυναμικής αναμέτρησης με τις καταστάσεις και τις προκλήσεις.

Σήμερα, η Βουλή των Ελλήνων, η μεγάλη πολιτική του οικογένεια, στους κόλπους της οποίας έζησε για σαράντα ολόκληρα χρόνια, οι συναγωνιστές αλλά και οι αντίπαλοί του, στεκόμαστε με τιμή στη μνήμη του και αναγνωρίζουμε τη δημόσια προσφορά του στο έθνος και τη συμβολή του στο δημοκρατικό κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.

Αλλά και η Παράταξή μας, η Νέα Δημοκρατία, γέννημα και θρέμμα της οποίας υπήρξε από την ημέρα της ίδρυσής της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Μιλτιάδης Έβερτ, εκφράζει σήμερα την ευγνωμοσύνη, την αναγνώριση και το σεβασμό στη μνήμη του, κατατάσσοντάς τον στο πάνθεον της ιστορικής της ηγεσίας.

O Μιλτιάδης Έβερτ μπορεί να μην έγινε Πρωθυπουργός. Υπήρξε όμως, ηγετική μορφή, γιατί όπως λέει και ο Donald  Mc Gannon: «η ηγεσία είναι πράξη, όχι θέση».

Statesmen