Από τον Παύλο Παπαδόπουλο Αγνοώ αν ο πρωθυπουργός συναντήθηκε ποτέ με τον Άκη Πάνου.
Τις τελευταίες μέρες όμως έχω την βεβαιότητα πως οι στίχοι του Άκη "ο πιο καλός μου φίλος και ο πιο κακός εχθρός μου είναι ο εαυτός μου" γράφτηκαν για τον Γιώργο.
Ο Γιώργος στάθηκε ο πιο καλός φίλος του εαυτού του. Γέννημα του πολιτικού κατεστημένου και της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα, κατάφερε να πείσει πολλούς, (πάρα πολλούς ώστε να τον βγάλουν πρωθυπουργό) πως αντιπροσωπεύει την άλλη διάσταση της πολιτικής. ...
Μέσα σε μερικά χρόνια κατάφερε να γίνει από Γιωργάκης Γιώργος, από γιός του Παπανδρέου ένας πολιτικός που δεν χρειάστηκε να απολογηθεί γι αυτό, και από συνυπεύθυνος για πολιτικές στις οποίες συμμετείχε τόσα χρόνια, πρωθυπουργός που θα τις άλλαζε
Και ξαφνικά έγινε εχθρός του εαυτού του. Ανέθεσε την διαχείριση της οικονομίας της Ελλάδας στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ένα κολλεγιόπαιδο που ανδρώθηκε μέσα από τις σχέσεις με τις "αγορές" και τις "Τράπεζες". Ένα παιδί του Σημίτη, που κατάφερε να πείσε τον Γιώργο πως η λύση δεν είναι η πολιτική αλλά η καλή σχέση με την "Οικονομία". Όπως ακριβώς είχε πείσει ο Ρουσόπουλος τον Καραμανλή πως το θέμα είναι η επικοινωνία
Η Οικονομία του Παπακωνσταντίνου προέβλεπε άρον άρον προσφυγή στις αγορές και στο ΔΝΤ, χωρίς όρους.
Μια μέρα πριν αναχωρήσει για διαπραγμάτευση με τους δανειστές ακύρωσε κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα δηλώνοντας στην Ελληνική Βουλή πως δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγματευσης.
Αγνόησε πως η κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα του ελληνικού κρατικού τέρατος αλλά και της Ευρωζώνης. Έτσι οι έλληνες έπρεπε σε δύο χρόνια να κάνουν όσα δεν έκαναν σε 50 χωρίς καμιά συμμετοχή του Ευρωπαικού παράγοντα.
Το χειρότερο όμως ήταν πως ο Γιώργος έπεσε θύμα των λογιστικών λογικών Παπακωνσταντίνου . Η μεγάλη πληγή της Ελλάδας που η αντιμετώπισή της θα μείωνε το έλλειμα της Ελλάδας, η φοροδιαφυγή, έγινε ένα επικοινωνιακό τρυκ. Οι κλέφτες του Δημοσίου όχι μόνο δεν πλήρωσαν ποτέ, αλλά ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου, απελευθέρωσε τους λογαριασμούς του Ραπτόπουλου της Εξπρές Σερβις, που είχαν μπλοκαριστεί γιατί χρωστάει στο Δημόσιο 70 εκατομμύρια. Υπερ της αντιμετώπισης του ελλείματος έμειναν να φορολογούνται γριές και μισθωτοί.
Ο Παπακωνσταντίνου, επιδείνωσε την αναξιοπιστία της κυβέρνησης με ψευτικές εξαγγελίες και αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις. Έτσι η πολιτική της κυβέρνησης δεν ήταν μόνο σκληρή και άδικη αλλά και αναξιόπιστη. Ο Γιώργος όμως σταθερά αυτοκαταστροφικός διατήρησε αυτα τα στοιχεία στην πολιτική του , διατηρώντας τον ίδιο τον Παπακωνσταντίνου.
Την Τετάρτη όμως, ο πρωθυπουργός έβαλε φωτιά στο ίδιο του το σπίτι. Κατεγράφη ως ο πρώτος πρωθυπουργός παγκόσμια που υπέβαλε την παραίτησή του στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να υποχωρήσει ωστόσο μετά από λίγο. Το κακό είχε γίνει. Μια σειρά από συνομιλίες με τους πολιτικούς αρχηγούς που δημοσιοποιήθηκαν μέσα σε λίγες ώρες, απέδειξαν το μέγεθος της ανασφάλειας και των λανθασμένων χειρισμών.
Το κακό συνεχίστηκε. Αφού παραιτήθηκε στον Σαμαρά, ο Παπανδρέου έχρισε πρωθυπουργό τον Βενιζέλο. Το ότι ήταν ο πολιτικός του αντίπαλος ήταν το λιγότερο και θα μπορούσε να είναι και στοιχείο πολιτικής ανωτερότητας. Ο Γιώργος στο όνομα της εφήμερης σωτηρίας, παρέδωσε την δυνατότητα που είχε να βγάλει την Ελλάδα (ή έστω να την αφήσει να βγει) από τον αυτιστικό κύκλο του μεταπολιτευτικού κατεστημένου.
Ο Βενιζέλος δεν είναι ένα απλό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ούτε ο σωτήρας που τις τελευταίες 48 ώρες προσπαθούν να αγιογραφήσουν τα κανάλια.
Είναι αυτός που έκανε τον νόμο για τους νταβατζήδες των ΜΜΕ, αυτός που έφτιαξε με περισσή φροντίδα τον νόμο περί ευθύνης υπουργών (ατιμωρησίας δηλαδή), και αυτός που στάθηκε στην κορυφή του συστήματος Σημίτη όταν έκανε τις απευθείας αναθέσεις για τις Ολυμπιάδες και τα λοιπά έργα.
Στο πόθεν έσχες, ο κύριος Βενιζέλος δηλώνει καταθέσεις 3 εκατομμύρια ευρώ, Χώρια ομόλογα και άλλα περιουσιακά στοιχεία. Ο πλούτος δεν είναι ποινικό αδίκημα, αλλά η σκέψη πως ο εκατομμυριούχος Βενιζέλος (από προίκα ίσως) θα εφαρμόσει μια πολιτική κατά όσων έχουν και δεν πληρώνουν είναι σίγουρα ένα ερώτημα.
Ο Γιώργος οδεύει αυτοκαταστροφικά προς τα εκεί που δεν γνωρίζει. Ισως φαντάζεται πως την τελευταία στιγμή θα τα καταφέρει. Είναι δύσκολο για δύο λόγους. Γιατί ένα μεγάλο μέρος του μηχανισμού το οποίο αντιλαμβάνεται ποιός είναι ο ισχυρός, θα κάνει σε χρόνο ανύποπτο την ανακυβίστηση, κοινώς κωλοτούμπα δείχνοντας με το δάχτυλο τον Βενιζέλο. Και το δεύτερο είναι πως μέσα στην ταραχή του ο Παπανδρέου (αυτή που δεν θέλει να ομολογήσει), έχει ήδη απομακρύνει πρακτικά και συναισθηματικά, τους φορείς μιας άλλης αντίληψης για την εξουσία και το κράτος.
Είναι πολύ πιθανόν ο Βενιζέλος να διασωθεί. Δεν είναι απαραίτητο πως το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα. Με τις σχεσεις στα ΜΜΕ, θα φροντίσει να εισπράξει όσα ήδη έχουν δρομολογηθεί στην ΕΕ για την Ελλάδα ως προσωπική επιτυχία. Ο σίγουρα χαμένος απ αυτη την υπόθεση θα είναι Παπανδρέου. Και θα έχει χάσει πρώτα απ τον εαυτό του. Και κατά δευτερο λόγο,από κάποιον ο οποίος όσο και να εμφανίζεται δυνατός, έχασε όταν ένας Ρέλος του πέταξε ένα ποτήρι καφέ...
κουρδιστό πορτοκάλι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου