Πριν από μία εβδομάδα ακριβώς υποστηρίζαμε από αυτήν εδώ τη θέση πως «όταν βασικοί κανόνες της λειτουργίας του κράτους δεν εφαρμόζονται αλλά αγνοούνται προκλητικά (δεν υπακούω σε εντολή, αμελώ τα καθήκοντά μου κ.λπ.), τότε κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει.
Ολα αυτά είναι προειδοποιητικές ενδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι σε κάποια άλλη υπηρεσία κάτι χειρότερο θα συμβεί. Και δεν θα είναι πολιτικά διαχειρίσιμο. Το αναλογίζεται κανείς;».
Η νέα εντυπωσιακή απόδραση Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό μάς δείχνει πως «όχι».
Οι ενδείξεις που είχαμε έγιναν πλέον γεγονός, το οποίο «προσγειώνει» απότομα τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για ανάκαμψη.
Για όσο διάστημα ο κρατικός μηχανισμός θα έχει αυτά τα χάλια, ο Κώστας Καραμανλής θα χτίζει πάνω στην άμμο.
Για όσο καιρό οι υπουργοί, νέοι και παλαιοί, ασχολούνται με την εκλογολογία αντί να «σφίγγουν» τα λουριά στους τομείς αρμοδιότητάς τους, τόσο αυτό το κράτος θα «εκδικείται» τη Ν.Δ., η οποία έκανε το 2004 την αποκοτιά να εξαγγείλει την επανίδρυσή του.
Δεν θα σταθώ σήμερα στα ρεζίλια της απόδρασης Παλαιοκώστα, η οποία κατά τη γνώμη μου δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη συμμετοχή επιόρκων, από τα μέσα.
Το πρόβλημα για τη Ν.Δ. είναι ότι πέντε χρόνια τώρα, μολονότι τα γεγονότα τής το «φωνάζουν» καθημερινά, δεν άγγιξε ούτε τις δομές του παλαιού κράτους ούτε τα συστήματά του.
Το γεγονός (για παράδειγμα) ότι η αρμοδιότητα της φύλαξης των σωφρονιστικών καταστημάτων δεν ανήκει σ’ ένα «επιχειρησιακό» υπουργείο, αλλά στο «θεσμικό» υπουργείο Δικαιοσύνης, είναι ένα ζήτημα. Και δεν είναι το μοναδικό ζήτημα. Οταν ένα κράτος δεν μπορεί να σε προστατέψει από τη βία, δεν μπορεί να φυλάξει τους κατάδικους, δεν μπορεί να χειραγωγήσει τους αστυνομικούς του, δεν μπορεί να εισπράξει τους φόρους, γενικώς «δεν», το αποτέλεσμα είναι ένα:
Κλονίζεται αυτομάτως η έννοια της εμπιστοσύνης προς τη διακυβέρνηση.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. «πληρώνει» σήμερα ακριβά το ότι απέφυγε τις «ρήξεις» στο εσωτερικό του κράτους. Πολλοί υπουργοί της (ή διοικητές της) συμβιβάστηκαν με τα ένοχα συστήματα της συνδικαλιστικής υπαλληλίας για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και ιδού τα αποτελέσματα.
Η επιλογή της συμβίωσης των αξιωματούχων με τα παλαιά συστήματα απέδωσε ως ένα βαθμό όσο κρατούσε η κυριαρχία της Ν.Δ. Τώρα τα συστήματα αυτά, τα σαθρά υποστυλώματα της διακυβέρνησης, έχουν πλέον κάθε λόγο να επιστρέψουν στην τακτική της αδράνειας: Αναφορές δεν θα διαβιβάζονται (υπόθεση πρεσβείας ΗΠΑ), εντολές δεν θα εκτελούνται (άνδρες ΕΛ.ΑΣ.), αυτοκόλλητα από τους απινιδωτές θα λείπουν (ΕΚΑΒ), στραβά μάτια θα γίνονται.
Οταν η υπαλληλία μυρίζει την αδυναμία και δεν νιώθει επάνω της την ισχύ της πολιτικής «χαλαρώνει». Ποιοι την πληρώνουν αληθινά σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι γνωστό.
http://blogs.e-tipos.com/manoliskotakis/entry/χτίζει_στην_άμμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου