Καταψηφίζουν όμως την τροπολογία για την υποχρεωτικότητα για να έχουν κι έναν δίαυλο επικοινωνίας στο «κίνημα».
Πού ξέρεις τι μπορεί να προκύψει;
Προς το παρόν το μόνο που προκύπτει είναι το γνωστό κράμα δειλίας και υποκρισίας που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα... ηγετικά του στελέχη.
Δεν ξέρεις ποτέ πώς ακριβώς τοποθετούνται απέναντι στα γεγονότα.
Κάποτε αυτή η στάση προκαλούσε το ενδιαφέρον. Σήμερα εισπράττει την αδιαφορία.
Δεν ισχύει το ίδιο για την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό.
Οντως αν κάποιος ετοιμάζεται να πηδήξει από τον έκτο όροφο, οι διαπραγματευτές και οι ψυχολόγοι της Αστυνομίας προσπαθούν να τον πείσουν να μην το κάνει. Συγχρόνως όμως κάποιος επιχειρεί να τον πλησιάσει για να τον αρπάξει σε περίπτωση που δεν πεισθεί.
Η πειθώ είναι το εργαλείο της δημοκρατίας. Ομως όταν εξαντληθούν τα επιχειρήματα ακολουθεί μια πράξη, η ψηφοφορία, που έχει ισχύ νόμου. Είναι το επόμενο στάδιο της πειθούς. Κι έτσι φτάσαμε στην υποχρεωτικότητα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι παρ’ ημίν το υποχρεωτικό αντιμετωπίζεται και αυτό ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης, κοινώς διαπλέκεται με το προαιρετικό.
Κανείς δεν δικαιούται να μπει σε σχολική τάξη και πανεπιστημιακό αμφιθέατρο αν δεν είναι εμβολιασμένος. Υποχρεωτική αργία, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές και με δεδομένο χρονικό όριο το οποίο θα του επιτρέψει να το ξανασκεφτεί. Εάν επιμείνει και περάσει το όριο, διακοπή της σύμβασης εργασίας. Μη με ρωτήσετε πώς θα γίνει αυτό. Ας βρεθεί τρόπος για να γίνει. Μπορεί η κυβέρνηση να χάσει την εμπιστοσύνη της μειονότητας των ανεμβολίαστων, όμως θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των εμβολιασμένων.
Κανείς δεν δικαιούται να μπει σε σχολική τάξη και πανεπιστημιακό αμφιθέατρο αν δεν είναι εμβολιασμένος. Υποχρεωτική αργία, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές και με δεδομένο χρονικό όριο το οποίο θα του επιτρέψει να το ξανασκεφτεί. Εάν επιμείνει και περάσει το όριο, διακοπή της σύμβασης εργασίας. Μη με ρωτήσετε πώς θα γίνει αυτό. Ας βρεθεί τρόπος για να γίνει. Μπορεί η κυβέρνηση να χάσει την εμπιστοσύνη της μειονότητας των ανεμβολίαστων, όμως θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των εμβολιασμένων.
Είναι οι αντοχές του συστήματος υγείας, είναι όμως και οι αντοχές της κοινωνίας. Μια κοινωνία που ζει με τον φόβο μιας θανατηφόρας ασθένειας στην καθημερινότητά της είναι μια κοινωνία χωρίς προοπτική. Μια κοινωνία χωρίς προοπτική δεν έχει τις δυνάμεις να αντισταθεί στο ασυνείδητο του πρωτογονισμού. Το περιγράφει με ακρίβεια ο Θουκυδίδης όταν μιλάει για τις συνέπειες που είχε ο λοιμός στο ηθικό των Αθηναίων.
Προστασία των εμβολιασμένων από τους κινδύνους της επαφής με ανεμβολίαστους. Στην εστίαση, στην αγορά, στις μεταφορές. Μέτρα στοιχειώδη για τη συλλογική μας επιβίωση.
Προστασία των εμβολιασμένων από τους κινδύνους της επαφής με ανεμβολίαστους. Στην εστίαση, στην αγορά, στις μεταφορές. Μέτρα στοιχειώδη για τη συλλογική μας επιβίωση.
Και τέλος το σημαντικότερο: Η αποδοχή της σημασίας της λέξης υποχρεωτικό. Στην κυριολεξία της. Είναι και το δυσκολότερο. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι τη μεγάλη κοινωνική καταστροφή που έχει επιφέρει η φθορά της σημασίας των λέξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου