Με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μάζωξη, στιλ "λούφα και παραλλαγή", στη Σαμοθράκη και τον Κατρούγκαλο να κλαίει για το παιδομάζωμα..., δεν υπάρχει αντιπολίτευση.
Χειρότερη όμως και από τις εικόνες αυτές, (με τον ΣΥΡΙΖΑ να οδύρεται... για τους καταληψίες και την αλητεία των ναρκομανών στα Εξάρχεια και τη συντρόφισσα Νοτοπούλου να "τραβάει τα μαλλιά" της για την ανακατωσούρα στα πλοία της Σαμοθράκης...) θα είναι η πιθανή, επανάπαυση της κυβέρνησης (λόγω έλλειψης αξιόλογης αντιπολίτευσης) ή (το χείριστο...) η ιδέα πως τα πάντα θα εξελιχθούν χωρίς δυναμικές αντιπολιτευτικές αναταράξεις...Αν και δεν διακρίνουμε επανάπαυση ή αλαζονεία στην κυβέρνηση, σπεύδουμε να κάνουμε τις επισημάνσεις για δύο λόγους.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την οικονομία στην φάση αυτή και την κόψη του ξυραφιού που θα την σπρώξουν, κατά πάσα βεβαιότητα, οι διεθνείς οικονομικές "επιθέσεις".
Ο δεύτερος (συνδεδεμένος με τον πρώτο) είναι η βεβαία υπονόμευση του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένης της αδιαφορίας του για τις ανάγκες και ιδίως για τις προτεραιότητες, στην ολοκλήρωση της επιστροφής της χώρας σε ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Και ας ξεκινήσουμε από την οικονομία. Η κατάργηση της δουλείας των αριστερών, το 2015, προς τις επιταγές των δανειστών για τα capital controls δεν προσφέρονται μόνο για χαρές, πανηγύρια και χορούς των ιθαγενών στο Σύνταγμα...
Το ανοικτό μέρος της οικονομίας μας, τούτη την ώρα, είναι (για να το διασκεδάσουμε...) σαν το νέο εξοχικό μεγαλοεστιατόριο που κρέμασε την πινακίδα "ανοίξαμε και σας περιμένουμε".
Φαντάζεστε τι μπορεί να σημαίνει για το "πελατειακό δυναμικό" που θα εκδράμει... προς την περιοχή του μεγαλοεστιατορίου ή το ξένο, της ίδιας κατηγορίας, αν περάσει στα τραπέζια και διαπιστώσει ότι λείπουν οι μεζέδες... Ότι λείπουν όλες εκείνες οι λιχουδιές... που προκαλούν κέφι παρασύροντας και όσους παρακολουθούν (κοντά ή μακριά) το γλέντι και τις χαρές... Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα η πληροφορία τρέχει, σε τέτοιες περιπτώσεις, γρηγορότερα και από τον ήλιο...
Ποιους περιμένουμε;
Εάν όντως αναρτηθεί κάποιο πειστικό "ανοίξαμε και σας περιμένουμε", (χωρίς να βάζω και το χέρι μου στο ευαγγέλιο...) πολύ μεγάλο μέρος από τα δέκα ή και τις δεκάδες (δεν τις αποκλείω) δισ. ευρώ που έχει στις ξένες Τράπεζες το εγχώριο κεφάλαιο. Τις δεκάδες που φυγάδευσε (σε δύο δόσεις μετά το 2009) προκειμένου να διασφαλίσει ρευστότητα (στις εντός και εκτός Ελλάδος επιχειρήσεις του) αλλά και να προστατεύσει από την εγχώρια φορολογική λαίλαπα... της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ..Οι πάνω από 60.000 φορολογικοί κωδικοί Ελλήνων από την Κεντρική μέχρι και την Ανατολική Ευρώπη (οι ίδιες οι χώρες τα λένε αυτά) και ο "συνωστισμός" ελληνικών κωδικών σε Βουλγαρία, Τσεχία και Ρουμανία κάτι λέει και κάτι σημαίνει για την Ελλάδα, αν σοβαρευτούμε...
Ταυτόχρονα ή αμέσως μετά θα ακολουθήσει (κατά πάσα βεβαιότητα) το πολυεθνικό κεφάλαιο που θα εισρεύσει σε μορφές επενδύσεων (υποδομών, αξιοποίησης υπεδάφους και υπηρεσιών κάθε μορφής) αν διαπιστωθεί κινητικότητα στην οικονομία και σταθερότητα στο πολιτικό περιβάλλον της χώρας.
Ας σημειώσουμε εδώ πως και οι επενδυτές πολυεθνικών, δεν κρύβουν την άποψη (που πηγάζει από τις εμπειρίες τους), πως, τις δεκαετίες που πέρασαν μέχρι και την κρίση, αν η Ελλάδα δεν είχε πολιτικό πρόβλημα, εντόνου διχαστικού χαρακτήρα, ίσως κατάφερνε να αναχαιτίσει και την κρίση του 2009.
Πρόκειται για ωμή πραγματικότητα, που προσέλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις από το 2015 (και με την επιβολή των capital controls), ως συνέπεια όχι τόσο της κακής ταυτότητας της οικονομία μας αλλά της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας των δανειστών, μέχρι, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, να πειθαρχήσουν (απόλυτα) στη βούληση των βασικών κέντρων λήψεως αποφάσεων, σε Βρυξέλλες, Παρίσι και Βερολίνο.
Προτεραιότητα λοιπόν του πρωθυπουργού είναι να αποκόψει τον κομματισμό από την οικονομία μέχρι να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση και το άνοιγμά της στον ανταγωνισμό, σε αντίστοιχες όμως ευρωπαϊκές συνθήκες.
Και ας ξεκινήσουμε από την οικονομία. Η κατάργηση της δουλείας των αριστερών, το 2015, προς τις επιταγές των δανειστών για τα capital controls δεν προσφέρονται μόνο για χαρές, πανηγύρια και χορούς των ιθαγενών στο Σύνταγμα...
Το ανοικτό μέρος της οικονομίας μας, τούτη την ώρα, είναι (για να το διασκεδάσουμε...) σαν το νέο εξοχικό μεγαλοεστιατόριο που κρέμασε την πινακίδα "ανοίξαμε και σας περιμένουμε".
Φαντάζεστε τι μπορεί να σημαίνει για το "πελατειακό δυναμικό" που θα εκδράμει... προς την περιοχή του μεγαλοεστιατορίου ή το ξένο, της ίδιας κατηγορίας, αν περάσει στα τραπέζια και διαπιστώσει ότι λείπουν οι μεζέδες... Ότι λείπουν όλες εκείνες οι λιχουδιές... που προκαλούν κέφι παρασύροντας και όσους παρακολουθούν (κοντά ή μακριά) το γλέντι και τις χαρές... Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα η πληροφορία τρέχει, σε τέτοιες περιπτώσεις, γρηγορότερα και από τον ήλιο...
Ποιους περιμένουμε;
Εάν όντως αναρτηθεί κάποιο πειστικό "ανοίξαμε και σας περιμένουμε", (χωρίς να βάζω και το χέρι μου στο ευαγγέλιο...) πολύ μεγάλο μέρος από τα δέκα ή και τις δεκάδες (δεν τις αποκλείω) δισ. ευρώ που έχει στις ξένες Τράπεζες το εγχώριο κεφάλαιο. Τις δεκάδες που φυγάδευσε (σε δύο δόσεις μετά το 2009) προκειμένου να διασφαλίσει ρευστότητα (στις εντός και εκτός Ελλάδος επιχειρήσεις του) αλλά και να προστατεύσει από την εγχώρια φορολογική λαίλαπα... της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ..Οι πάνω από 60.000 φορολογικοί κωδικοί Ελλήνων από την Κεντρική μέχρι και την Ανατολική Ευρώπη (οι ίδιες οι χώρες τα λένε αυτά) και ο "συνωστισμός" ελληνικών κωδικών σε Βουλγαρία, Τσεχία και Ρουμανία κάτι λέει και κάτι σημαίνει για την Ελλάδα, αν σοβαρευτούμε...
Ταυτόχρονα ή αμέσως μετά θα ακολουθήσει (κατά πάσα βεβαιότητα) το πολυεθνικό κεφάλαιο που θα εισρεύσει σε μορφές επενδύσεων (υποδομών, αξιοποίησης υπεδάφους και υπηρεσιών κάθε μορφής) αν διαπιστωθεί κινητικότητα στην οικονομία και σταθερότητα στο πολιτικό περιβάλλον της χώρας.
Ας σημειώσουμε εδώ πως και οι επενδυτές πολυεθνικών, δεν κρύβουν την άποψη (που πηγάζει από τις εμπειρίες τους), πως, τις δεκαετίες που πέρασαν μέχρι και την κρίση, αν η Ελλάδα δεν είχε πολιτικό πρόβλημα, εντόνου διχαστικού χαρακτήρα, ίσως κατάφερνε να αναχαιτίσει και την κρίση του 2009.
Πρόκειται για ωμή πραγματικότητα, που προσέλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις από το 2015 (και με την επιβολή των capital controls), ως συνέπεια όχι τόσο της κακής ταυτότητας της οικονομία μας αλλά της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας των δανειστών, μέχρι, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, να πειθαρχήσουν (απόλυτα) στη βούληση των βασικών κέντρων λήψεως αποφάσεων, σε Βρυξέλλες, Παρίσι και Βερολίνο.
Προτεραιότητα λοιπόν του πρωθυπουργού είναι να αποκόψει τον κομματισμό από την οικονομία μέχρι να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση και το άνοιγμά της στον ανταγωνισμό, σε αντίστοιχες όμως ευρωπαϊκές συνθήκες.
Παράλληλα να την περιφρουρήσει από τον λαϊκισμό, τον εργατοπατερισμό και τον ελεγχόμενο συνδικαλισμό από την κρατικοδίαιτη οικονομία. Και εδώ ακριβώς εστιάζεται η μάχη που έχει να δώσει με τον αριστερισμό, τις αριστερές παρέες τύπου ΣΥΡΙΖΑ και τον ψευτοκομμουνισμό.
Εάν αυτά δεν προηγηθούν η ταμπέλα "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" δεν θα έχει νόημα. Υπάρχει λοιπόν, χρόνος για χάσιμο από τον κ. Μητσοτάκη; Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr
george.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου