Οι γνωστές δηλώσεις του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας για την αντιδημοκρατική φύση του κομμουνισμού προκάλεσαν -όπως ήταν φυσικό- θύελλα αντιδράσεων και κύματα συμπαράστασης και αποδοχής. Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είπε το αυτονόητο για κάθε φιλελεύθερο δημοκράτη, πως κομμουνισμός και δημοκρατία είναι έννοιες ασύμβατες.
Και προς επίρρωση της άποψής του αναφέρθηκε στο τι αντιμετώπιση έχουν...
οι κομμουνιστές -όσοι εξακολουθούν να υπάρχουν- στις χώρες που επί 45 χρόνια γνώρισαν την βαρβαρότητα της Σοβιετικής κατοχής. Μια κατοχή που την υπηρέτησαν πιστά και δουλικά τα εγχώρια κομμουνιστικά κόμματα που δρούσαν ως Κουίσλιγκ στις πατρίδες τους...
οι κομμουνιστές -όσοι εξακολουθούν να υπάρχουν- στις χώρες που επί 45 χρόνια γνώρισαν την βαρβαρότητα της Σοβιετικής κατοχής. Μια κατοχή που την υπηρέτησαν πιστά και δουλικά τα εγχώρια κομμουνιστικά κόμματα που δρούσαν ως Κουίσλιγκ στις πατρίδες τους...
Αυτά τα αυτονόητα είπε ο κ. Α. Γεωργιάδης και η διαβρωμένη από τον μαρξισμό φιλελεύθερη διανόηση τον αποδοκίμασε. Γιατί η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς απαιτεί να χαρακτηρίζεται ο αντικομμουνιστής ως φασίστας. Και αν αυτό δεν μπορεί να το πετύχει, τουλάχιστον προσπαθεί να του αποδώσει τα χαρακτηριστικά του ακραίου και, κυρίως, του γραφικού.
Όμως η ιδεολογική πάλη που οφείλουν να διεξάγουν οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι ενάντια στους μαρξιστές δεν μπορεί να γίνει με τους όρους και τις έννοιες που αυτοί έχουν επιβάλλει. Απαιτείται ο επανακαθορισμός τους και η αποκάθαρση τους από τα στοιχεία της αριστερής προπαγάνδας. Πολύ απλά πρέπει οι αστοί διανοούμενοι να εγκολπωθούν την θέση πως ο φιλελεύθερος είναι εξ ορισμού αντικομμουνιστής και αυτήν την θέση να την κοινωνήσουν στους χώρους τους. Ιδεολογική πάλη με κατεβασμένες τις σημαίες, δεν γίνεται.
Αλλά ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας -πέραν του ιδεολογικού αγώνα που διεξάγει- έχει και έναν άλλο ρόλο εξίσου σημαντικό. Να υψώσει ανάχωμα σε διαρροές προς τα μικρά κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Διαρροές αναμφίβολα μικρής έκτασης, αλλά διαρροές αναμφίβολα που μπορεί να αποβούν καθοριστικές για την αυτοδυναμία της.
Συνεπώς, όσοι κρίνουν και επικρίνουν τον κ. Α. Γεωργιάδη, μάλλον τους διαφεύγει αυτός ο σημαντικός ρόλος του. Γιατί είναι λογικό το άνοιγμα της Νέας Δημοκρατίας προς τον χώρο του Κέντρου που επιχειρεί η νέα ηγεσία του, να την καταστήσει ευάλωτη σε πιέσεις που θα ασκηθούν από τα δεξιά της.
Τα πολιτικά ανοίγματα και οι διευρύνσεις πετυχαίνουν, όταν το ισοζύγιο εκροών-εισροών που προκύπτει από αυτά είναι θετικό. Και σε οριακές καταστάσεις, σαν τις στιγμές που ζούμε, και η παραμικρή απώλεια δυνάμεων πιθανόν να είναι τόσο σημαντική, ως προς το τελικό αποτέλεσμα, που να ακυρώνει ουσιαστικά την γενικότερη στρατηγική του κόμματος.
Το πως θα ισορροπήσει η Νέα Δημοκρατία ανάμεσα στα ανοίγματα που επιβάλλεται να κάνει σε δύο χώρους που είναι πλήρως ανομοιογενείς μεταξύ τους, αφορά την ικανότητα της ηγεσίας της και του επικοινωνιακού επιτελείου της. Σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνονται οι ικανότητες του στρατηγού και των συνεργατών του για να πετύχουν το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Άρα, όσοι επιθυμούν την απομάκρυνση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την εξουσία, οφείλουν να αντιληφθούν πως ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπηρετεί έναν διπλό σκοπό. Να αποκαθηλώσει ιδεολογικά τον ηγεμονεύοντα, στην Ελληνική κοινωνία, μαρξισμό και να εξασφαλίσει τα νώτα του κόμματός του από διαρροές προς τα δεξιά του.
Αυτοί δε που αντιδρούν στον πολιτικό λόγο του αντιπροέδρου από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο ή είναι ακραίοι φιλελεύθεροι με ιεραποστολική αντίληψη για την πολιτική ή είναι σοσιαλδημοκράτες που, ούτως ή άλλως, δεν ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία.
Και όσοι πιστεύουν πως ο κ. Α. Γεωργιάδης απλώς «τσιρίζει», ας αντιπολιτευθούν τον ΣΥΡΙΖΑ... ακούγοντας την 6η Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι (Παθητική) ή απαγγέλλοντας Έλιοτ.
Σάκης Μουμτζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου