Το κόμμα που θα διώξει το ΣΥΡΙΖΑ, για τα καλά, πρέπει να έχει δύο χαρακτηριστικά:
Πρώτον, να είναι αληθινά μεταρρυθμιστικό:
Δηλαδή να έχει πρόγραμμα φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και να συσπειρώνει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.
Δεύτερον, να χτυπά τη χρόνια ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς!
Που έχει πάρει πια χαρακτηριστικά ιδεολογικής τρομοκρατίας! Και αποτελεί ιδιόμορφη στρέβλωση της Ελλάδας. Και μόνον αυτής σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν μπορεί ιδεοληψίες και στερεότυπα που έχουν χρεοκοπήσει παντού αλλού (εντός κι εκτός Ευρώπης) να εξακολουθούν να κυριαρχούν στη χώρα μας...
Δεν μπορεί να γίνει καμία απολύτως μεταρρύθμιση, όσο τέτοιες ιδεοληψίες παραμένουν ισχυρές. Και τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία να εξαλειφθούν! Γιατί μετά από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκαν με οδυνηρά αποτελέσματα, οδηγώντας σε αληθινό εφιάλτη...
Αυτά τα δύο πράγματα μας χρειάζονται επειγόντως: Φιλελεύθερες Μεταρρυθμίσεις και ιδεολογική αμφισβήτηση των αριστερών εμμονών σε όλα τα επίπεδα!
Κι αυτά τα δύο, μάλιστα, πάνε μαζί! Για να επιβάλει κανείς φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις - για παράδειγμα ιδιωτικοποιήσεις - πρέπει να έχει ανοικτό μέτωπο κατά του κρατισμού. Που είναι μία από τις τρείς ισχυρές ιδεοληψίες της Αριστεράς. Φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και ιδεολογικά μέτωπα κατά της Αριστεράς, λοιπόν, πάνε μαζί πια. Το πρώτο χωρίς το δεύτερο δεν γίνεται. Και το δεύτερο χωρίς το πρώτο, δεν έχει νόημα.
Το τι σημαίνει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, λίγο πολύ το ξέρουμε πια: Εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποίηση της μεγάλης περιουσίας του δημοσίου, έμφαση στην ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια, έμφαση στην επιχειρηματικότητα, σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, συνεχής αξιολόγηση στο δημόσιου, μικρότερο και επιτελικό κράτος, έμφαση στις ευκαιρίες, εξορθολογισμός και διαφάνεια στη διοίκηση, στο φορολογικό και στο ασφαλιστικό σύστημα, επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης. Και προτεραιότητα στην επιβολή του νόμου και της τάξης, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ευνομούμενη Πολιτεία, ούτε κράτος δικαίου.
Αυτά όλα τα εξήγγειλε ο Αντώνης Σαμαράς πριν αναλάβει την Πρωθυπουργία: με τις ιστορικές ομιλίες του στο Ζάππειο-1 (Ιούλιος 2010), στη ΔΕΘ το Σεπτέμβρη του 2010, στο Ζάππειο-2 (Μάιος του 2011), και στη ΔΕΘ το Σεπτέμβρη του 2011.
Στη συνέχεια τα ξεκίνησε ο Σαμαράς ως Πρωθυπουργός:
Άλλαξε το πρώτο Μνημόνιο που είχε σοβαρά σφάλματα και δεν έπιανε τους στόχους του. Και εφάρμοσε το δεύτερο Μνημόνιο, που έπιανε τους στόχους του – τους ξεπερνούσε μάλιστα – και πέτυχε πέντε πράγματα:
--Τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έγινε ποτέ, δηλαδή μείωση του ελλείμματος κατά 7 μονάδες του ΑΕΠ περίπου, σε δυόμιση μόλις χρόνια! Επί κυβέρνησης Τσίπρα, αντίθετα, υπάρχει ξανά επιδείνωση, με τα κρυφά ελλείμματα που τώρα αποκαλύπτονται.
Ο Σαμαράς βρήκε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στα 9,1 δισεκατομμύρια. Και σε δυόμιση χρόνια τις μείωσε στα 3,1 δισεκατομμύρια! Ενώ ταυτόχρονα μείωνε και τα τρέχοντα ελλείμματα.
Ο Τσίπρας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο διακήρυσσε ότι «συγκράτησε» τα ελλείμματα κι ότι «ξεπερνά» τους νέους – πολύ μειωμένους πια – στόχους…
Όμως τώρα αποκαλύπτεται ότι στην πραγματικότητα δεν συγκρατούσε τα ελλείμματα, αλλά έκανε στάση πληρωμών και αύξανε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου! Που εκτοξεύθηκαν πάλι στα 9 δισεκατομμύρια! Και δανείζεται, δηλαδή αυξάνει το χρέος, για να τα αποπληρώσει…
--Δεύτερον, ο Σαμαράς σε δυόμιση χρόνια έκανε τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα: ΔΕΣΦΑ, ΟΠΑΠ, ΤΑΠ, Ελληνικό, 14 περιφερειακά αεροδρόμιο, μικρή ΔΕΗ, εκατοντάδες ακίνητα του δημοσίου…
Σε δυόμιση χρόνια έβγαλε 3,6 δισεκατομμύρια για το δημόσιο, ενώ εκκρεμούσαν κι άλλα 2,4 δισεκατομμύρια από ιδιωτικοποιήσεις που είχαν ξεμπλοκάρει. Ενώ είχε δρομολογήσει πρόσθετες αποκρατικοποιήσει αξίας άλλων 6 δισεκατομμυρίων, που τώρα θα είχαν ολοκληρωθεί. Όλα αυτά τα έργα τα κατήγγειλε ο Τσίπρας τότε. Όλα προσπάθησε να τα ματαιώσει. Όσα δεν είχαν ολοκληρωθεί τα «πάγωσε» μόλις ανέλαβε. Κι όλα αναγκάζεται σήμερα να τα «ξεπαγώσει»… Άλλοτε… κλαίγοντας γιατί «παραβιάζει τις αρχές του»!
Κι άλλοτε… καμαρώνοντας γιατί τώρα κάνει (θέλοντας και μη) αυτά που πριν κατήγγελλε (και που οι υπουργοί του εξακολουθούν να υπονομεύουν)!
Ταυτόχρονα ο Σαμαράς έκανε τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ποτέ βελτιώνοντας την κατάταξη της Ελλάδας στους διεθνείς δείκτες ανταγωνιστικότητας (του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας), κατά δεκάδες θέσεις!
Αντίθετα, επί Τσίπρα, η Ελλάδα σήμερα ξανά-χάνει έδαφος ανταγωνιστικότητας σε όλους τους διεθνείς δείκτες…
--Τρίτον, επί Σαμαρά άρχισαν να μειώνονται και οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές. Πράγμα που αποτελεί από μόνο του φιλελεύθερη μεταρρύθμιση: Μείωσε το φόρος στα ακίνητα δύο φορές, μείωσε το ΦΠΑ στην εστίαση (ενώ δεν δέχθηκε να αυξήσει το ΦΠΑ στις άλλες κατηγορίες).
Μείωσε την εισφορά αλληλεγγύης κατά 30%. Μείωσε το φόρος στο πετρέλαιο κατά 30%. Μείωσε το φόρος στα ενοίκια. Μείωσε δυο φορές τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων.
Αντίθετα, στον ενάμιση χρόνο του Τσίπρα, αυξήθηκαν όλοι οι φόροι που είχαν μειωθεί προηγουμένως, όπως αυξήθηκαν και όλοι οι υπόλοιποι! Ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές εκτοξεύθηκαν κυριολεκτικά.
--Τέταρτον επί Σαμαρά η Ελλάδα βγήκε στην ανάπτυξη ένα χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα (το Δεύτερο Μνημόνιο). Βγήκε στις αγορές δύο χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα! Και κατάφερε να τελειώσει την εξάρτηση της χώρας από Μνημόνια ένα χρόνο και πλέον νωρίτερα. Πράγμα που αναγνώρισαν οι δανειστές που έδωσαν στην Ελλάδα «πιστοληπτική γραμμή στήριξης», για να κάνει τα πρώτα βήματά της στις αγορές με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους από διεθνείς αναταράξεις.
Αντίθετα, ο Τσίπρας επέστρεψε την Ελλάδα στα μνημόνια (που τελείωναν) πριν προλάβει να τα… σκίσει!
--Πέμπτον, επί Σαμαρά αποκαταστάθηκε στοιχειωδώς η ασφάλεια του πολίτη, δημιουργήθηκαν φυλακές υψίστης ασφαλείας, καθάρισε το κέντρο της Αθήνας, εφαρμόστηκε η πολιτική «μηδενικής ανοχής» στο έγκλημα, κυνηγήθηκαν οι κουκουλοφόροι, ποινικοποιήθηκε η «κουκούλα» και το σημαντικότερο: ελέγχθηκαν τα σύνορα!
Ελάχιστοι λαθρομετανάστες περνούσαν τα σύνορα στα δυόμιση χρόνια του Σαμαρά. Και μεγαλύτερος αριθμός έφευγαν τότε από τη χώρα και γύρναγαν στις πατρίδες τους. Επί Σαμαρά μειώθηκαν οι λαθρομετανάστες που βρίσκονταν στην Ελλάδα κατά 260 χιλιάδες περίπου.
Αντίθετα, επί Τσίπρα, οι κουκουλοφόροι έγινα πάλι ασύδοτοι, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας καταργήθηκαν, ενώ άνοιξαν τα σύνορα ήλθαν ενάμιση εκατομμύριο λαθρομετανάστες με πρόσφυγες ανάμικτοι.
Δεκάδες χιλιάδες απ’ αυτούς έχουν παγιδευτεί εδώ, καθώς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έχουν κλείσει πια τα σύνορά τους με την Ελλάδα. Και σήμερα η «διαχείριση» των παγιδευμένων λαθρομεταναστών που σκοτώνονται μεταξύ τους καθημερινά και ρημάζουν τις γύρω περιοχές έχει παραδοθεί σε περίεργους «αλληλέγγυους», πολλοί εκ των οποίων είναι και τσιράκια των «διακινητών». Κάποιοι είναι και δουλέμποροι οι ίδιοι, τους οποίους έχει προσλάβει και πληρώνει η κυβέρνηση Τσίπρα…
Αυτός είναι, συνοπτικά, ο απολογισμός των τεσσάρων τελευταίων ετών (2012-2016). Όλοι μπορούν να κάνουν τη σύγκριση που βρίσκονταν το Νοέμβριο του 2014 και που βρίσκονται σήμερα. Όλοι ομολογούν πια πως «και τι δεν θα έδιναν για να ξαναγύριζαν στο Νοέμβριο του 2014». Αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω…
Όμως, τώρα ο κόσμος ξέρει τι έγινε επί Σαμαρά και τι έγινε επί Τσίπρα. Ξέρει ποιος δικαιώθηκε. Όπως ξέρει και ποιος τον κορόιδεψε. Ξέρει ποιος δημιούργησε την πραγματική ελπίδα. Όπως ξέρει και ποιος πούλησε «ελπίδα» και έφερε την καταστροφή.
Στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων λοιπόν, τα πράγματα είναι στρωμένα.
Το ξεκίνησε ο Σαμαράς. Και πρέπει να επανέλθουμε εκεί και να πάμε πολύ πιο πέρα. Γιατί και ο Σαμαράς δεν πρόλαβε να τα κάνει όλα…
Δεν πρόλαβε να διορθώσει σε δυόμιση χρόνια μέσα, όλες τις απίστευτες στρεβλώσεις δεκαετιών. Και πως θα μπορούσε άλλωστε. Αλλά πάντως απέδειξε πως υπάρχει δρόμος - ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων - και φέρνει αποτελέσματα.
Όμως, στο άλλο πεδίο, στο άνοιγμα των ιδεολογικών μετώπων κατά της Αριστεράς, χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά: Και κυρίως χρειάζεται ένα πράγμα: Να πούμε – επιτέλους – την Αλήθεια! ΌΛΗ την αλήθεια…
Πρώτον να πούμε καθαρά, πως όπου κυβέρνησε η Αριστερά τέτοια περίπου έγιναν! Τέτοια και χειρότερα… Δέστε τι γίνεται στη Βενεζουέλα σήμερα. Ή στις γειτονικές μας χώρες (του υπαρκτού Σοσιαλισμού) παλαιότερα. Μη φοβόμαστε την αλήθεια! Είπαμε «συμφωνία αλήθειας»…
Ο Γιάννης Πανούσης (πρώην υπουργός του Τσίπρα) καταγγέλλει το ΣΥΡΙΖΑ ότι έστησε «αριστερό παρακράτος»! Πολλοί αντιπολιτευόμενοι βουλευτές, Νεοδημοκράτες και ΠΑΣΚΟκοι και Ποταμίσιοι καταγγέλλουν το ΣΥΡΙΖΑ ότι «παραβιάζει το Σύνταγμα» (με το Νόμο Παπά κι όχι μόνο) για να στήσει «δικό του καθεστώς»! Τι σημαίνει παραβιάζουν το Σύνταγμα και στήνουν δικό τους καθεστώς; Τι σημαίνει στήνουν «αριστερό παρακράτος»; Απλούστατα ότι έχουν ολοκληρωτικές τάσεις! Άλλωστε δεν το έκρυψαν ποτέ και οι ίδιοι. Θαυμαστές του…Μαδούρο είναι. Δέστε τι γίνεται στη Βενεζουέλα σήμερα… Ψέματα είναι; Ο κόσμος το ’χει τούμπανο!
Ή μήπως είναι ψέματα πως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έφτιαχναν «ομάδες στήριξης» για να αφήνονται ελεύθεροι οι μπαχαλάκηδες που καίνε μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας; Ή ότι πήγαιναν μάρτυρες υπεράσπισης στις δίκες τρομοκρατών;
Αυτό δεν είναι ενεργός στήριξη στα πιο ακραία και αντιδημοκρατικά στοιχεία;
Σε αληθινούς δολοφόνους; Έχει σχέση αυτό με δημοκρατική συμπεριφορά;
Ή μήπως είναι ψέματα είναι ότι στις χώρες που έζησαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό, ο κόσμος δεν θέλει να τους ακούει; Ή μήπως είναι ψέματα πως το Ευρωκοινοβούλιο έχει ψηφίσει με συντριπτική πλειοψηφία, από τον Μάϊο του 2009, κοινή ημέρα μνήμης θυμάτων Κομμουνισμού και Ναζισμού;
Αυτά είναι λυμένα θέματα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο! Παντού! Εδώ και χρόνια... Κι είναι καιρός να τα πούμε και στην Ελλάδα.
Γιατί αν δεν τα πούμε, θα από-συσπειρώνουμε τον κόσμο μας. Δεν θα κερδίζουμε ψηφοφόρους… Οι αριστερές ιδεοληψίες είναι τριών κατηγοριών: Ο κρατισμός, ο λαϊκισμός και ο αντικληρικαλισμός!
Κι ένας φιλελεύθερος δημοκράτης, είναι υποχρεωμένος να αμφισβητεί και τα τρία: Και τον κρατισμό και τον λαϊκισμό και τον αντικληρικαλισμό (δηλαδή την αντιθρησκευτική προπαγάνδα). Οι αριστεροί το είχαν βρει το κόλπο εδώ και χρόνια: Αν αμφισβητείς τον κρατισμό σε λένε… «νεοφιλελεύθερο». Αν αμφισβητείς τον λαϊκισμό σε λένε… «ακροδεξιό». Κι αν αμφισβητείς τον αντικληρικαλισμό σε λένε… «φονταμενταλιστή»!
Η ηγεμονία τους πέρασε μέσα από το στιγματισμό των αντιπάλων τους, ό,τι κι αν πρεσβεύουν! Αυτή η ιδεολογική τρομοκρατία ήλθε καιρός να τελειώσει. Οι φιλελεύθεροι δημοκράτες έχουν υποχρέωση να σπάσουν αυτή την άθλια τρομοκρατία. Γιατί αλλιώς καμία μεταρρύθμιση δεν θα μπορέσουν να φέρουν εις πέρας.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, αποδείχθηκε από τους πιο τολμηρούς και αποτελεσματικούς μεταρρυθμιστές (και στην άρση του Καμποτάζ και στη δημόσια υγεία) επειδή ακριβώς άνοιγε πάντα μέτωπα κατά της αριστερής ιδεολογικής τρομοκρατίας.
Κι αν θέλουμε να κάνουμε «συμφωνία αλήθειας», πρέπει να λέμε όλες τις αλήθειες. Όχι να κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλό μας. Φυσικά θα τους γίνουμε δυσάρεστοι. Αυτό δα έλειπε να τους λέμε μόνο όσα τους είναι ευχάριστα. Ή όσα μας… επιτρέπουν. Φυσικά δεν θα τους αρέσει. Αλλά τις αλήθειες θα τις λέμε. Όλες! Όχι να τους «τσουβαλιάζουμε» όλους, ασφαλώς. Όχι να γενικεύουμε, σίγουρα… Αλλά τις αλήθειες θα τις λέμε! Όλες…
Αλλιώς είναι σαν να υποκλινόμαστε στην δική τους ιδεολογική τρομοκρατία και να γινόμαστε οι ίδιοι λαϊκιστές.
Θανάσης Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου