Έχει ενδιαφέρον να διαβάζει κάποιος τα κείμενα του κ. Βαρουφάκη που έγραψε πριν γίνει υπουργός.Εκεί μπορεί να δει την προσωπικότητα ενός ατόμου που όχι μόνο αγνοεί πολλά δεδομένα της πραγματικότητας, αλλά που επίσης αγνοεί την πιθανότητα ύπαρξης της όποιας άγνοιας στην δική του περίπτωση.
Έτσι στο «Ο πανικός τους, η ελπίδα μας» που έγραψε τον Δεκέμβριο του 2014 διαβάζουμε:
«Όσο διαρκεί μια τέτοια διαπραγμάτευση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα απειλούμαστε με κλείσιμο των ΑΤΜ από το Βερολίνο και τη...
Φρακφούρτη, οι αγορές θα έρθουν και πάλι στα όρια του νευρικού κλονισμού, τα spreads θα φτάσουν στα ουράνια, το χρηματιστήριο στις 600 μονάδες, τα ανόητα hedge funds θα τραβάνε τα μαλλιά τους.
Δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία το επιτόκιο δανεισμού του δημοσίου όσο το δημόσιο δεν δανείζεται.
Δεν έχει σημασία η τιμή της μετοχής μιας τράπεζας πού ήταν και παραμένει πτωχευμένη και η οποία είχε τσιμπήσει μερικά ευρώ λόγω μιας πολιτικά κατασκευασμένης φούσκας.»
Αυτό ήταν το σενάριο για την περίοδο της “σκληρής” διαπραγμάτευσης.
Μια σειρά παραγόντων θα αισθάνονται την έξαψη της “σκληρής” αντίστασης Τσίπρα-Βαρουφάκη, αλλά όλα αυτά θα είναι μακριά από την πραγματικότητα του μέσου Έλληνα ο οποίος δεν εργάζεται σε Hedge Fund, δεν έχει μετοχές στο χρηματιστήριο και ο οποίος έχει ακούσει τόσες πολλές τις απειλές για κλείσιμο των ATM οπότε γιατί να τις πιστέψει.
Ήταν ένα σενάριο του οποίου οι συνθήκες ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των φαντασιώσεων Βαρουφάκη.
Οι συνετοί άνθρωποι αρχίζουν από τις συνθήκες της πραγματικότητας και από εκεί κτίζουν τα διάφορα σενάρια δράσης. Αντίθετα, ο κ. Βαρουφάκης, αρχίζει από ένα ιδεατό γι΄αυτόν σενάριο και από εκεί και μετά κλαδεύει ότι προεξέχει έτσι ώστε το σενάριο δράσης να φαντάζει ρεαλιστικό, ρηξικέλευθο και η μόνη λύση που μόνο μια διάνοια τύπου Βαρουφάκη θα μπορούσε να εφεύρει.
Έτσι έπεσε κλάδεμα στις πολιτικές επιδιώξεις και τις πολιτικές παραμέτρους που αντιμετωπίζουν οι άλλοι.
Κλάδεμα στις επιπτώσεις μια παρατεταμένης διαπραγμάτευσης υπό την απειλή χρεοκοπίας και πως αυτές άμεσα θα άλλαζαν τις συνθήκες και την δυναμική της ίδιας διαπραγμάτευσης.
Κλάδεμα επίσης ήταν η απίστευτη άγνοια για τους κανόνες και το πως λειτουργούν όλοι οι εμπλεκόμενοι θεσμοί.
Και κάπως έτσι κτίστηκε το σενάριο της “σκληρής” διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη, που θα κατέληγε σε μια συμφωνία που θα εμπεριείχε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και όλες τις άλλες υποσχέσεις και ιδεολογικές κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια συμφωνία που δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να μην αποδεχθεί η Μέρκελ, η οποία θα υπέγραφε αυτή την συμφωνία μέρα μεσημέρι σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα.
Ποιος θα μπορούσε να φτιάξει ένα σενάριο του οποίου η επιτυχία βασίζεται στην αναγκαιότητα η πραγματικότητα να είναι αποκλειστικά μια εσωτερική υπόθεση μιας ομάδας ανεπάγγελτων και θεωρητικών;
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι η απάντηση.
Σαν να μην έφταναν οι φαντασιώσεις ως σενάρια δράσης υπάρχει και η προσωπικότητα του ανθρώπου που περιπλέκει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση.
Αν μη τι άλλο, αν ο κ. Τσίπρας ήθελε να πουλήσει ένα δύσκολο για τους Ευρωπαίους σχέδιο δεν θα έπρεπε να είχε ένα γραφικό τύπο ως τον πωλητή. Είναι πολύ πιο εύκολο να υποχωρήσεις σε έναν διαπραγματευτή που φαίνεται λογικός και μετρημένος, παρά στην γαλαξιακή μαύρη τρύπα ναρκισσισμού που ακούει στο όνομα Γιάνης Βαρουφάκης.
Το πρόσφατο φιάσκο με την αποκάλυψη ή επινόηση της ηλεκτρονικής καταγραφής των συνομιλιών είναι η ύστατη απόδειξη της καταστροφικής επιλογής Βαρουφάκη. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί ξεφούρνισε αυτή την ιστορία.
Οι χαρακτηρισμοί τύπου τζογαδόρος, ερασιτέχνης και χασομέρης που υποτίθεται ελέχθησαν εναντίον του κ. Βαρουφάκη στην σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στην Ρίγα ήταν τόσο αντίθετοι προς την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, που δεν δίστασε να θυσιάσει τον ρόλο ως διαπραγματευτή προκειμένου να τους αντικρούσει.
Εν τω μεταξύ η Ελλάδα παραπαίει...
Ναπολέων Λιναρδάτος
Μπλε Μήλο
orthografos
Φρακφούρτη, οι αγορές θα έρθουν και πάλι στα όρια του νευρικού κλονισμού, τα spreads θα φτάσουν στα ουράνια, το χρηματιστήριο στις 600 μονάδες, τα ανόητα hedge funds θα τραβάνε τα μαλλιά τους.
Δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία το επιτόκιο δανεισμού του δημοσίου όσο το δημόσιο δεν δανείζεται.
Δεν έχει σημασία η τιμή της μετοχής μιας τράπεζας πού ήταν και παραμένει πτωχευμένη και η οποία είχε τσιμπήσει μερικά ευρώ λόγω μιας πολιτικά κατασκευασμένης φούσκας.»
Αυτό ήταν το σενάριο για την περίοδο της “σκληρής” διαπραγμάτευσης.
Μια σειρά παραγόντων θα αισθάνονται την έξαψη της “σκληρής” αντίστασης Τσίπρα-Βαρουφάκη, αλλά όλα αυτά θα είναι μακριά από την πραγματικότητα του μέσου Έλληνα ο οποίος δεν εργάζεται σε Hedge Fund, δεν έχει μετοχές στο χρηματιστήριο και ο οποίος έχει ακούσει τόσες πολλές τις απειλές για κλείσιμο των ATM οπότε γιατί να τις πιστέψει.
Ήταν ένα σενάριο του οποίου οι συνθήκες ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των φαντασιώσεων Βαρουφάκη.
Οι συνετοί άνθρωποι αρχίζουν από τις συνθήκες της πραγματικότητας και από εκεί κτίζουν τα διάφορα σενάρια δράσης. Αντίθετα, ο κ. Βαρουφάκης, αρχίζει από ένα ιδεατό γι΄αυτόν σενάριο και από εκεί και μετά κλαδεύει ότι προεξέχει έτσι ώστε το σενάριο δράσης να φαντάζει ρεαλιστικό, ρηξικέλευθο και η μόνη λύση που μόνο μια διάνοια τύπου Βαρουφάκη θα μπορούσε να εφεύρει.
Έτσι έπεσε κλάδεμα στις πολιτικές επιδιώξεις και τις πολιτικές παραμέτρους που αντιμετωπίζουν οι άλλοι.
Κλάδεμα στις επιπτώσεις μια παρατεταμένης διαπραγμάτευσης υπό την απειλή χρεοκοπίας και πως αυτές άμεσα θα άλλαζαν τις συνθήκες και την δυναμική της ίδιας διαπραγμάτευσης.
Κλάδεμα επίσης ήταν η απίστευτη άγνοια για τους κανόνες και το πως λειτουργούν όλοι οι εμπλεκόμενοι θεσμοί.
Και κάπως έτσι κτίστηκε το σενάριο της “σκληρής” διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη, που θα κατέληγε σε μια συμφωνία που θα εμπεριείχε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και όλες τις άλλες υποσχέσεις και ιδεολογικές κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια συμφωνία που δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να μην αποδεχθεί η Μέρκελ, η οποία θα υπέγραφε αυτή την συμφωνία μέρα μεσημέρι σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα.
Ποιος θα μπορούσε να φτιάξει ένα σενάριο του οποίου η επιτυχία βασίζεται στην αναγκαιότητα η πραγματικότητα να είναι αποκλειστικά μια εσωτερική υπόθεση μιας ομάδας ανεπάγγελτων και θεωρητικών;
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι η απάντηση.
Σαν να μην έφταναν οι φαντασιώσεις ως σενάρια δράσης υπάρχει και η προσωπικότητα του ανθρώπου που περιπλέκει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση.
Αν μη τι άλλο, αν ο κ. Τσίπρας ήθελε να πουλήσει ένα δύσκολο για τους Ευρωπαίους σχέδιο δεν θα έπρεπε να είχε ένα γραφικό τύπο ως τον πωλητή. Είναι πολύ πιο εύκολο να υποχωρήσεις σε έναν διαπραγματευτή που φαίνεται λογικός και μετρημένος, παρά στην γαλαξιακή μαύρη τρύπα ναρκισσισμού που ακούει στο όνομα Γιάνης Βαρουφάκης.
Το πρόσφατο φιάσκο με την αποκάλυψη ή επινόηση της ηλεκτρονικής καταγραφής των συνομιλιών είναι η ύστατη απόδειξη της καταστροφικής επιλογής Βαρουφάκη. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί ξεφούρνισε αυτή την ιστορία.
Οι χαρακτηρισμοί τύπου τζογαδόρος, ερασιτέχνης και χασομέρης που υποτίθεται ελέχθησαν εναντίον του κ. Βαρουφάκη στην σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στην Ρίγα ήταν τόσο αντίθετοι προς την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, που δεν δίστασε να θυσιάσει τον ρόλο ως διαπραγματευτή προκειμένου να τους αντικρούσει.
Εν τω μεταξύ η Ελλάδα παραπαίει...
Ναπολέων Λιναρδάτος
Μπλε Μήλο
orthografos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου