Όσοι πίστεψαν πως η επιστολή Παπανδρέου προς τον Βενιζέλο, με την οποίαν ζητείται έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και εκλογή ηγεσίας από τη βάση, ήταν απλώς μια τουφεκιά στον αέρα, θα διαψευστούν.
Ο πρώην πρωθυπουργός όχι μόνον εννοεί αυτά που γράφει, αλλά και θα προσπαθήσει το αίτημά του να γίνει πραγματικότητα. Και ήδη το κάνει καθώς πολλά στελέχη, νομαρχιακές και τοπικές οργανώσεις, Κινήσεις όπως αυτή των συνδικαλιστών, αλλά και συλλογικότητες -κυρίως νέων ανθρώπων που... δραστηριοποιούνται στο χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης- τάσσονται στο πλευρό του, κινητοποιούνται, εκδίδουν αποφάσεις, διοργανώνουν εκδηλώσεις και συγκροτούν ένα πανελλαδικό δίκτυο. Προσώρας όλη αυτή η κινητικότητα μπορεί να μην παίρνει μεγάλη δημοσιότητα, όμως, διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, αποκτά, όπως πιστεύουν συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου, δυναμική στη βάση του Κινήματος.
Ο κύβος λοιπόν φαίνεται πως έχει ριφθεί. Ο Παπανδρέου, με την επιστολή και όσα περιλαμβάνονται σ' αυτήν, δείχνει να έχει διαβεί τον Ρουβικώνα. Πλέον, η επιστροφή στο κομματικό status quo ante είναι δύσκολη χωρίς να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία του. Αυτό, όπως λένε όσοι συνομιλούν μαζί του, το ξέρει και ο ίδιος. Η σύγκρουση με τον Βενιζέλο, εφόσον η ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη δεν συναινέσει στο αίτημά του για "έκτακτο συνέδριο και έκτακτες αποφάσεις" και "εκλογή ηγεσίας από τη λαϊκή βάση", είναι αναπόφευκτη.
Μάλιστα, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο Παπανδρέου είναι αποφασισμένος την υπόθεση αυτή να την τραβήξει μέχρι τέλους. Θα πολλαπλασιάσει τις παρεμβάσεις του επιμένοντας στις απόψεις του, ενώ σε περίπτωση που ο Βενιζέλος προβεί σε διαγραφή του ή συνεχίζει να αγνοεί την ανάγκη για επανίδρυση του Κινήματος και επιμείνει στον "εξαφάνιση" του ΠΑΣΟΚ από τον πολιτικό χάρτη μέσω της ΔΗΠΠΑΡ τότε θα πρέπει να θεωρείται μάλλον ή βέβαιον πως στις εκλογές θα συμμετάσχει και παπανδρεϊκό κόμμα, το οποίο σύμφωνα με ανεπίσημες μετρήσεις που γίνονται συγκεντρώνει ικανοποιητικά ποσοστά όχι μόνον για να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, αλλά και για να επηρεάσει αποτελεσματικά την διακυβέρνηση.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως ένα παπανδρεϊκό κόμμα εικάζεται βασίμως πως μπορεί να αρδεύσει ψήφους όχι μόνον από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ. Μάλιστα στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να θεωρείται πιθανή και η μετακίνηση, προς την πλευρά Παπανδρέου, ακόμη και προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που σήμερα είτε δεν εκδηλώνονται είτε συντάσσονται, έστω και διακριτικά, με την ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη.
Επιπροσθέτως, ένας λόγος που αιτιολογεί γιατί η δημιουργία παπανδρεϊκού κόμματος, σε περίπτωση που ο Βενιζέλος επιμείνει στο δρόμο της ΔΗΠΠΑΡ, καθίσταται μονόδρομος είναι και το γεγονός πως ο Παπανδρέου και όσοι συμφωνούν μαζί του είναι αποφασισμένοι να μην συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια της ΔΗΠΠΑΡ. Στην περίπτωση αυτή η μεν ΔΗΠΠΑΡ, στερούμενη των παπανδρεϊκών ψηφοφόρων, κινδυνεύει ακόμη και να μην εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή, οι δε παπανδρεϊκοί εάν δεν κατέβουν στις εκλογές με άλλο σχήμα θα μείνουν εκτός των σοβαρών πολιτικών εξελίξεων που, μετεκλογικά, θα σημειωθούν. Ο κίνδυνος κοινοβουλευτικής εξαφάνισης του μεσαίου χώρου, της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, το πιθανότερο είναι να οδηγήσει και σε πολιτική εξαφάνιση όσων σήμερα προσπαθούν να τον εκφράσουν.
Η κατάληψη αυτού του χώρου πρωτίστως από τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως από το Ποτάμι (η ανθεκτικότητα του οποίου, μακροπρόθεσμα, αμφισβητείται καθώς δεν έχει προσβάσεις στον συνδικαλιστικό χώρο, την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές οργανώσεις) θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και πιθανότατα θα καταστήσουν πανίσχυρο τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του. Αυτή η εξέλιξη είναι λογικό να προβληματίζει το λεγόμενο "σύστημα εξουσίας" και να ανησυχεί ακόμη και τη ΝΔ. Κυρίως όμως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό στον Ευάγγελο Βενιζέλο κάτι που φαίνεται και από τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του περί ανάγκης προσφυγής στις κάλπες, δηλώσεις που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύει ο πρωθυπουργός. Ορισμένοι ερμηνεύουν τις δηλώσεις Βενιζέλου και ως προσπάθειά του να επισπευθούν οι εξελίξεις προκειμένου να μην έχει τον αναγκαίο χρόνο να ετοιμασθεί ο Παπανδρέου. Κάτι που μάλλον αδικεί τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ καθώς τον εμφανίζουν να διαχειρίζεται τις δημόσιες υποθέσεις υπό το πρίσμα προσωπικών κινήτρων.
Την κατηγορία πάντως, της Χαριλάου Τρικούπη, περί "διασπαστού" ο Γ. Παπανδρέου την αντιπαρέρχεται υποστηρίζοντας πως η πρότασή του είναι η μόνη ενωτική και αυτή που μπορεί, στις σημερινές συνθήκες, να αναγεννήσει το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα συνεργάτες του επιστρέφουν την κατηγορία στη Χαρ. Τρικούπη λέγοντας ότι είναι αυτή που προβαίνει σε αποκλεισμούς στελεχών και οργανώσεων στην προσπάθειά της να συγκροτήσει τη ΔΗΠΠΑΡ και αναφέρουν ως παραδείγματα τα όσα έγιναν στη Θεσπρωτία, όπου τα μέλη της Ν.Ε του ΠΑΣΟΚ δεν εκλήθησαν στην συνέλευση της ΔΗΠΠΑΡ, τη Βοιωτία και τη Χαλκιδική, όπου στις νομαρχιακές συνελεύσεις η συντριπτική πλειοψηφία των μελών αποδοκίμασε τις πολιτικές και τη συμπεριφορά της ηγεσίας καθώς και σειρά άλλων φαινομένων αποκλεισμού και εκφοβισμού των στελεχών να μην συνταχθούν με τις θέσεις του Γ. Παπανδρέου.
Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός δεν φαίνεται να δίνει σημασία στην κατηγορία περί αποσταθεροποίησης της κυβερνησης. Τη θεωρεί "γελοιότητα" ακόμη και να διατυπώνεται ως επιχείρημα καθώς τα δείγματα κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς τόσον του ιδίου αλλά και των βουλευτών που τον υποστηρίζουν συνηγορούν περί του αντιθέτου κάτι άλλωστε που το παραδέχονται ακόμη και αντίπαλοί του.
Ενδεικτική της κατάστασης στην οποίαν βρίσκεται το άλλοτε κραταιό Κίνημα της Αλλαγής είναι και τα λόγια ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργού και βουλευτή, ο οποίος, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, συνομιλεί, σχεδόν σε καθημερινή βάση, με τον Γ. Παπανδρέου: "Αν το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάξει στρατηγική, πολιτικές, δομή και διαδικασίες αναβαπτιζόμενο στη λαϊκή βάση και μέσα από κινηματικές διαδικασίες το πιθανότερο είναι είτε να εξαερωθεί εκλογικά και να περάσει στο πολιτικό περιθώριο είτε να μετατραπεί σε μια νέα ΕΔΗΚ, η χρησιμότητα της οποίας θα περιορίζεται στην εξυπηρέτηση των σχεδίων και των φιλοδοξιών του αρχηγού της. Αυτό ο Γιώργος δεν πρόκειται να το αφήσει να συμβεί. Όχι επειδή θεωρεί, όπως λένε κάποιοι καλοθελητές, το κόμμα οικογενειακή του υπόθεση, αλλά επειδή η πολιτική εξαφάνιση του ενδιάμεσου χώρου της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας βλάπτει το ίδιο το πολιτικό συστημα και τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς μεταφέρει τις αντιθέσεις στα άκρα με αποτέλεσμα την πόλωση κάτι που ειδικά στις σημερινές συνθήκες κρίσης ισοδυναμεί με καταστροφή".
Τέλος, σημειώνουμε πως μέχρι στιγμής έχουν εκφρασθεί υπέρ της πρότασης Παπανδρέου 12 Νομαρχιακές Επιτροπές του ΠΑΣΟΚ (Αχαΐα, Κέρκυρα, Φθιώτιδα, Σάμος, Εύβοια, Λασήθι, Θεσπρωτία, Πρέβεζα, Καναδά, Γερμανία καθώς και οι μεγάλες και ειδικού βάρους για την κομματική πραγματικότητα Β1 και Β3 της Αττικής).
Ο κύβος λοιπόν φαίνεται πως έχει ριφθεί. Ο Παπανδρέου, με την επιστολή και όσα περιλαμβάνονται σ' αυτήν, δείχνει να έχει διαβεί τον Ρουβικώνα. Πλέον, η επιστροφή στο κομματικό status quo ante είναι δύσκολη χωρίς να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία του. Αυτό, όπως λένε όσοι συνομιλούν μαζί του, το ξέρει και ο ίδιος. Η σύγκρουση με τον Βενιζέλο, εφόσον η ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη δεν συναινέσει στο αίτημά του για "έκτακτο συνέδριο και έκτακτες αποφάσεις" και "εκλογή ηγεσίας από τη λαϊκή βάση", είναι αναπόφευκτη.
Μάλιστα, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο Παπανδρέου είναι αποφασισμένος την υπόθεση αυτή να την τραβήξει μέχρι τέλους. Θα πολλαπλασιάσει τις παρεμβάσεις του επιμένοντας στις απόψεις του, ενώ σε περίπτωση που ο Βενιζέλος προβεί σε διαγραφή του ή συνεχίζει να αγνοεί την ανάγκη για επανίδρυση του Κινήματος και επιμείνει στον "εξαφάνιση" του ΠΑΣΟΚ από τον πολιτικό χάρτη μέσω της ΔΗΠΠΑΡ τότε θα πρέπει να θεωρείται μάλλον ή βέβαιον πως στις εκλογές θα συμμετάσχει και παπανδρεϊκό κόμμα, το οποίο σύμφωνα με ανεπίσημες μετρήσεις που γίνονται συγκεντρώνει ικανοποιητικά ποσοστά όχι μόνον για να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, αλλά και για να επηρεάσει αποτελεσματικά την διακυβέρνηση.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως ένα παπανδρεϊκό κόμμα εικάζεται βασίμως πως μπορεί να αρδεύσει ψήφους όχι μόνον από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ. Μάλιστα στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να θεωρείται πιθανή και η μετακίνηση, προς την πλευρά Παπανδρέου, ακόμη και προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που σήμερα είτε δεν εκδηλώνονται είτε συντάσσονται, έστω και διακριτικά, με την ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη.
Επιπροσθέτως, ένας λόγος που αιτιολογεί γιατί η δημιουργία παπανδρεϊκού κόμματος, σε περίπτωση που ο Βενιζέλος επιμείνει στο δρόμο της ΔΗΠΠΑΡ, καθίσταται μονόδρομος είναι και το γεγονός πως ο Παπανδρέου και όσοι συμφωνούν μαζί του είναι αποφασισμένοι να μην συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια της ΔΗΠΠΑΡ. Στην περίπτωση αυτή η μεν ΔΗΠΠΑΡ, στερούμενη των παπανδρεϊκών ψηφοφόρων, κινδυνεύει ακόμη και να μην εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή, οι δε παπανδρεϊκοί εάν δεν κατέβουν στις εκλογές με άλλο σχήμα θα μείνουν εκτός των σοβαρών πολιτικών εξελίξεων που, μετεκλογικά, θα σημειωθούν. Ο κίνδυνος κοινοβουλευτικής εξαφάνισης του μεσαίου χώρου, της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, το πιθανότερο είναι να οδηγήσει και σε πολιτική εξαφάνιση όσων σήμερα προσπαθούν να τον εκφράσουν.
Η κατάληψη αυτού του χώρου πρωτίστως από τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως από το Ποτάμι (η ανθεκτικότητα του οποίου, μακροπρόθεσμα, αμφισβητείται καθώς δεν έχει προσβάσεις στον συνδικαλιστικό χώρο, την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές οργανώσεις) θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και πιθανότατα θα καταστήσουν πανίσχυρο τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του. Αυτή η εξέλιξη είναι λογικό να προβληματίζει το λεγόμενο "σύστημα εξουσίας" και να ανησυχεί ακόμη και τη ΝΔ. Κυρίως όμως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό στον Ευάγγελο Βενιζέλο κάτι που φαίνεται και από τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του περί ανάγκης προσφυγής στις κάλπες, δηλώσεις που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύει ο πρωθυπουργός. Ορισμένοι ερμηνεύουν τις δηλώσεις Βενιζέλου και ως προσπάθειά του να επισπευθούν οι εξελίξεις προκειμένου να μην έχει τον αναγκαίο χρόνο να ετοιμασθεί ο Παπανδρέου. Κάτι που μάλλον αδικεί τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ καθώς τον εμφανίζουν να διαχειρίζεται τις δημόσιες υποθέσεις υπό το πρίσμα προσωπικών κινήτρων.
Την κατηγορία πάντως, της Χαριλάου Τρικούπη, περί "διασπαστού" ο Γ. Παπανδρέου την αντιπαρέρχεται υποστηρίζοντας πως η πρότασή του είναι η μόνη ενωτική και αυτή που μπορεί, στις σημερινές συνθήκες, να αναγεννήσει το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα συνεργάτες του επιστρέφουν την κατηγορία στη Χαρ. Τρικούπη λέγοντας ότι είναι αυτή που προβαίνει σε αποκλεισμούς στελεχών και οργανώσεων στην προσπάθειά της να συγκροτήσει τη ΔΗΠΠΑΡ και αναφέρουν ως παραδείγματα τα όσα έγιναν στη Θεσπρωτία, όπου τα μέλη της Ν.Ε του ΠΑΣΟΚ δεν εκλήθησαν στην συνέλευση της ΔΗΠΠΑΡ, τη Βοιωτία και τη Χαλκιδική, όπου στις νομαρχιακές συνελεύσεις η συντριπτική πλειοψηφία των μελών αποδοκίμασε τις πολιτικές και τη συμπεριφορά της ηγεσίας καθώς και σειρά άλλων φαινομένων αποκλεισμού και εκφοβισμού των στελεχών να μην συνταχθούν με τις θέσεις του Γ. Παπανδρέου.
Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός δεν φαίνεται να δίνει σημασία στην κατηγορία περί αποσταθεροποίησης της κυβερνησης. Τη θεωρεί "γελοιότητα" ακόμη και να διατυπώνεται ως επιχείρημα καθώς τα δείγματα κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς τόσον του ιδίου αλλά και των βουλευτών που τον υποστηρίζουν συνηγορούν περί του αντιθέτου κάτι άλλωστε που το παραδέχονται ακόμη και αντίπαλοί του.
Ενδεικτική της κατάστασης στην οποίαν βρίσκεται το άλλοτε κραταιό Κίνημα της Αλλαγής είναι και τα λόγια ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργού και βουλευτή, ο οποίος, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, συνομιλεί, σχεδόν σε καθημερινή βάση, με τον Γ. Παπανδρέου: "Αν το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάξει στρατηγική, πολιτικές, δομή και διαδικασίες αναβαπτιζόμενο στη λαϊκή βάση και μέσα από κινηματικές διαδικασίες το πιθανότερο είναι είτε να εξαερωθεί εκλογικά και να περάσει στο πολιτικό περιθώριο είτε να μετατραπεί σε μια νέα ΕΔΗΚ, η χρησιμότητα της οποίας θα περιορίζεται στην εξυπηρέτηση των σχεδίων και των φιλοδοξιών του αρχηγού της. Αυτό ο Γιώργος δεν πρόκειται να το αφήσει να συμβεί. Όχι επειδή θεωρεί, όπως λένε κάποιοι καλοθελητές, το κόμμα οικογενειακή του υπόθεση, αλλά επειδή η πολιτική εξαφάνιση του ενδιάμεσου χώρου της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας βλάπτει το ίδιο το πολιτικό συστημα και τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς μεταφέρει τις αντιθέσεις στα άκρα με αποτέλεσμα την πόλωση κάτι που ειδικά στις σημερινές συνθήκες κρίσης ισοδυναμεί με καταστροφή".
Τέλος, σημειώνουμε πως μέχρι στιγμής έχουν εκφρασθεί υπέρ της πρότασης Παπανδρέου 12 Νομαρχιακές Επιτροπές του ΠΑΣΟΚ (Αχαΐα, Κέρκυρα, Φθιώτιδα, Σάμος, Εύβοια, Λασήθι, Θεσπρωτία, Πρέβεζα, Καναδά, Γερμανία καθώς και οι μεγάλες και ειδικού βάρους για την κομματική πραγματικότητα Β1 και Β3 της Αττικής).
Σύμφωνα με πληροφορίες το προσεχές διάστημα ενδέχεται να υιοθετήσουν τις θέσεις Παπανδρέου και οι Ν.Ε. της Αιτωλοακαρνανίας, Λάρισας και Χίου καθώς σε αυτές εμφανίζονται να διαθέτουν επιρροή οι βουλευτές Θ. Μωραΐτης, Φ. Σαχινίδης και Κ. Τριαντάφυλλος, οι οποίοι έχουν εκφρασθεί δημοσίως υπέρ του Γ. Παπανδρέου.
Ερωτηματικό είναι τι θα κάνει η Ν.Ε. Λέσβου στην οποίαν ανήκει ο Ν. Σηφουνάκης, παραδοσιακός φίλος του Γ. Παπανδρέου καθώς και οι Ν.Ε. των Τρικάλων, του Κιλκίς και των Δυτικών Προαστίων Αττικής όπου οι αντιβενιζελικοί φαίνεται πως διαθέτουν σημαντικά ερείσματα. Επίσης, το προσεχές διάστημα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, υπέρ του Παπανδρέου αναμένεται να εκδηλωθούν και "θεσμικά" στελέχη, κάποιοι δηλαδή που κατέχουν σημαντικές θέσεις στην αυτοδιοίκηση, το συνδικαλισμό και τις επαγγελματικές και κοινωνικές οργανώσεις, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν και υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής, το εύρος του αριθμού των οποίων εξαρτάται από τις συμμαχίες που μπορεί να υπάρξουν μεταξύ παπανδρεϊκών και άλλων στελεχών της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ τα οποία τάσσονται, και αυτά, υπέρ της διεξαγωγής εκτάκτου συνεδρίου.
Σε κάθε περίπτωση ο Γ. Παπανδρέου κατάφερε, με την επιστολή του, να δρομολογήσει κατ' αρχήν εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι πιθανό, ανάλογα και με τα τεκταινόμενα στο δημόσιο βίο, να ξαναβρεθεί σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι και λίγο για έναν πολιτικό που, μέχρι πρότινος, από τους περισσοτέρους, εθεωρείτο "τελειωμένος".
Φελνικος
Σε κάθε περίπτωση ο Γ. Παπανδρέου κατάφερε, με την επιστολή του, να δρομολογήσει κατ' αρχήν εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι πιθανό, ανάλογα και με τα τεκταινόμενα στο δημόσιο βίο, να ξαναβρεθεί σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι και λίγο για έναν πολιτικό που, μέχρι πρότινος, από τους περισσοτέρους, εθεωρείτο "τελειωμένος".
Φελνικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου