Οι «νταβάδες του χρήματος, το κράτος, το παρακράτος και οι «πόρνες»

Νέα ουρλιαχτά σκανδαλολογίας

Είναι γνωστή η συνταγή των σκανδαλοψυχώσεων: 

Οι «νταβάδες του χρήματος, το κράτος και το παρακράτος τους (εδώ μέσα είναι τα ΜΜΕ και οι «πόρνες»τους) επιλεκτικά και διατεταγμένα ανακυκλώνουν και εμπορεύονται κάποια συμπτώματα της σήψης τους, «αποκαλύπτουν» εξωτερικές πτυχές των σκανδάλων τους, με ένα και μοναδικό στόχο: Τη συσκότιση της σκέψης και το καναλιζάρισμα της λαϊκής οργής στους «αγωγούς» των επιδιωκόμενων πολιτικών στόχων.
Μια νέα σκανδαλολογική ψύχωση γύρω από την «υπόθεση» του Βατοπαιδίου μας κατακλύζει, πάλι, σαν...

νεροποντή.

Το Βατοπαίδιο αποτέλεσε το βασικό εφαλτήριο αναρρίχησης των σημερινών δοσίλογων στη κυβέρνηση. Σύσσωμο το κράτος και το παρακράτος της μαφιόζικης καπιταλιστικής διαπλοκής, ακούραστα, αχόρταγα και ενορχηστρωμένα κατέστησαν το Βατοπαίδιο την κεντρική εστία της διαφθοράς της ελληνικής κοινωνίας και το ισχυρό πυροβολικό για την πτώση της Ν.Δ….

Σήμερα, πάλι το... Βατοπαίδιο ανυψώνεται σαν η κεντρική πηγή της κακοδαιμονίας για να ξεπλύνει η κυβέρνηση τα «συμβόλαια θανάτου» που τις είχαν αναθέσει οι πάτρωνές της και το παρακράτος τους: Συμβόλαιο κατοχής της χώρας μας από τις διεθνείς μαφίες του χρήματος, συμβόλαια εθνικής προδοσίας και ξεπουλήματος των πάντων, συμβόλαια κοινωνικής διάλυσης και τερατώδους αναλγησίας, συμβόλαια ολοκληρωτικής εξόντωσης του ελληνικού λαού…

Το έργο έχει πάντα ανάγκη και τους «αποδιοπομπαίους τράγους», τα αναλώσιμα υλικά των «σκανδάλων», κάποιες πυώδεις φουσκάλες της γάγγραινας, γύρω από τις οποίες θα επικεντρωθεί όλη η προπαγανδιστική μηχανή των σκανδαλοψυχώσεων και της παραπολιτικής παραπλάνησης του ελληνικού λαού.

Όταν το κέντρο αυτής της θεατρικής παράστασης είναι ένας πρώην πρωθυπουργός τότε το έργο γίνεται απείρως πιο σκανδαλιστικό και δραματικό.
Θυμηθείτε τι έγινε με την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου: Υστερική παράκρουση της σκανδαλολογίας και των γαργαλιστικών σεναρίων, τέτοιας έντασης που πάντρεψε τη «δεξιά» με την «αριστερά» για να φτάσουμε μετά όχι σε καμία «κάθαρση», αλλά σε πιο ζοφερές και μαύρες ημέρες: Στο μητσοτακισμό και το σημιτισμό και στο μοχθηρό τους τέκνο (το μοχθηρότερο της ελληνικής ιστορίας) στη σημερινή κυβέρνηση της «πράσινης» κατοχής μας από τους «νονούς» των διεθνών τραπεζών…
Το ίδιο γαργαλιστική και τελετουργικά δραματική επιδιώκουν να κάνουν και τη σημερινή θεατρική παράσταση. Αν δεν «στριμώξουν» τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, θα λιθοβολήσουν ανελέητα το περιβάλλον του.

Η σημερινή θεατρική παράσταση έχει, βεβαίως και άλλο στόχο. Τον πάγιο στόχο της πλανητικής Νέας Τάξης: Τον ευτελισμό και το λυσσαλέο διασυρμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ιδιαίτερα του Αγίου Όρους: Ένα επιπλέον σκηνικό της δραματουργίας του σκανδαλολογικού τελετουργικού που εξάπτει τη φαντασία και υπνωτίζει τις συνειδήσεις.
Με αυτά τα υλικά της δραματουργίας και του τελετουργικού θεάματος πιστεύει ο διαπλεκόμενος ιστός της αράχνης και το παρακράτος αυτού του ιστού ότι θα ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό και θα επικαλύψουν τα θηριώδη εγκλήματά τους, καθώς και τη δουλεία τους στους διεθνείς «νταβάδες».

Πλανώνται πλάνη οικτρά!

Είναι τέτοιος ο όγκος των ακαθαρσιών ΟΛΩΝ, τέτοια η μπόχα που εκπέμπει αυτή η κυβέρνηση και το σύστημα ολόκληρο, τόσα τα θηριώδη ψεύδη της και τέτοιος ο κακουργηματικός δωσιλογισμός της που δεν μπορεί να πείσει ΚΑΝΕΝΑΝ.

Μόνο οργή και αηδία προκαλούν όλες αυτές οι σκανδαλογικές παραστάσεις.

Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ζήτημα της πολιτικής μας ζωής είναι το Βατοπαίδιο, έστω το «σκάνδαλο» στο βαθμό που υπάρχει, ΟΤΑΝ η Ζήμενς έχει εξαγοράσει όλο το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ κορυφαίων κυβερνητικών του παραγόντων;

Είναι δυνατόν να καθιστάς κεντρικό πολιτικό ζήτημα την καρατόμηση στελεχών άλλης παράταξης, όταν υπάρχουν ομολογίες Τσουκάτων, Μαντεληδων και τόσα άλλα στοιχεία γύρω από τον αχυράνθρωπο των νταβάδων που κυβέρνησε επί τόσα χρόνια, τον Σημίτη;

Είναι δυνατόν να επικεντρώνεται όλη η καταστροφή της Ελλάδας, ενορχηστρωμένα, μεθοδικά και υστερικά, στον Κώστα Καραμανλή;
Ο κόσμος του Καραμανλή δεν είναι ο δικός μας. Μας είναι ξένος και ασυμφιλίωτα εχθρικός.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ξένοιαστα τούτο: Είναι πολύ ύποπτη και δόλια η βιομηχανία της αφηνιασμένης προπαγάνδας εναντίον του από το καθεστώς που υπηρέτησε με πίστη.
Προσπάθησε ο Καραμανλής να φέρει κάποιες αντιστάσεις σε ορισμένα ζητήματα γι’ αυτό τον τσαλακώσανε και τον οδήγησαν στη παράδοση των όπλων άνευ όρων.
Δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στον Καραμανλή ότι κοίταξε προς τη Ρωσία και αντιτάχθηκε διπλωματικά σε κάποια εθνικά ζητήματα.

Επιζητούν τον ολοκληρωτικό εξευτελισμό του…

Γι’ αυτό ουρλιάζουν και σήμερα οι ύαινες γύρω από το Βατοπαίδιο και τον Καραμανλή…

Ας μη τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες: τα ουρλιαχτά γύρω από τα σκάνδαλα αποτελούν το μεγάλο τσίρκο της καπιταλιστικής απάτης το οποίο επικαλύπτει τη μήτρα των σκανδάλων, το σκάνδαλο των σκανδάλων: το καθεστώς της καπιταλιστικής αγοράς και των «μαφιών» του χρήματος.

Το αστικό κομματικό τοπίο αποτελεί το ίδιο σκάνδαλο, το κυρίαρχο πολιτικό σκάνδαλο. Και όπως σε όλα τα ζητήματα έτσι και εδώ εμπορεύεται τη σήψη του: Παράγει και εμπορεύεται τη σκανδαλολογία. Δεν μπορεί ούτε καν να αρθρώσει υποτυπώδη πολιτικό λόγο. Οι «μονομαχίες» περιορίζονται πλέον αποκλειστικά στην κυκλοφορία «επιλεγμένων» σκανδάλων, κασετών, σπερμολογικών και συχνά νόθων «αποκαλύψεων».
Δεν υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχουν σκάνδαλα (το λέμε γιατί κάποιοι δεν ξέρουν να διαβάζουν τα κείμενα). Το αντίθετο: Όλο το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα από τα θεμέλιά του μέχρι τις κορυφές του εποικοδομήματος είναι ένα σκάνδαλο και παράγει σκάνδαλα.

Και η μεγάλη παραγωγική εστία αυτών των σκανδάλων και κάθε μόλυνσης και διαφθοράς είναι το τρίπτυχο της καπιταλιστικής διαπλοκής: Οικονομική εξουσία, τα ΜΜΕ και το πολιτικό οικοδόμημα (κυβέρνηση – κράτος - καθεστωτικά κόμματα).
ΟΤΑΝ, λοιπόν, τα κόμματα τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της παραγωγής σκανδάλων μιλούν για σκάνδαλα δημαγωγούν αγρίως και εξαπατούν ξετσίπωτα.

Το ίδιο και τα ΜΜΕ με την πληθώρα των «παπαγάλων». Γι’ αυτό όλοι αυτοί αποκρύβουν και επικαλύπτουν επιμελώς τη μήτρα των σκανδάλων: Τους εαυτούς τους.
Και όταν μιλάς για σκάνδαλα και αποκαλύπτεις κάποια εξωτερικά συμπτώματα και όχι τις πηγές και τις εστίες, τότε εμπορεύεσαι τα σκάνδαλα μέσα στα οποία είσαι βουτηγμένος και εσύ, με δύο λόγια σκανδαλολογείς και παράγεις ΟΧΙ πολιτικό λόγο, αλλά τον σκανδαλολογικό, παραπολιτικό λόγο της ΑΠΑΤΗΣ.

Ο καυγάς που γίνεται σήμερα για τα σκάνδαλα, όπως και στο παρελθόν για τα άπειρα σκάνδαλα άλλων κυβερνήσεων, είναι καυγάς για το πάπλωμα: καυγάς, όχι για την εξάλειψη των σκανδάλων (αυτό προϋποθέτει την εξάλειψη ή αυτοκατάργηση αυτών που καυγαδίζουν), αλλά για το ποιος θα διαχειριστεί το καθεστώς των σκανδάλων και στο πώς θα επικαλυφτούν τα εγκλήματα των αρχόντων της εξουσίας και των πολιτικών τους διαχειριστών.

Σε αυτό συνίσταται η ρητορική των σκανδάλων και ο λυσσαλέος σκανδαλολογικός πόλεμος μεταξύ των κομμάτων: Στο ποιος θα διαχειριστεί το καθεστώς της σήψης, της διαφθοράς και των σκανδάλων, ρίχνοντας τα βάρη στους άλλους.
Με πιο λαϊκά λόγια: Στο ποιος θα μπορεί να καταχραστεί και να λεηλατήσει περισσότερο.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι δύο λήσταρχοι που μαλώνουν για τη διαχείριση της λεηλασίας. Από κοντά και τα λησταρχάκια, οι «τσόντες»: ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ.

Έξω, όμως, από αυτό τον σκανδαλολογικό πόλεμο των διαχειριστών και των «νταβάδων» τους (το Κεφάλαιο), ο χείμαρρος των σκανδάλων ξεσπάει πάντα όταν οι «νταβατζήδες» (οι παραγωγικές πηγές των σκανδάλων) δρομολογούν τα πολιτικά τους παιχνίδια. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία, με ορόσημο το 1989, θα το διαπιστώσει.

Οι πρωτογενείς παραγωγοί των σκανδάλων εμπορεύονται τα σκάνδαλά τους και σηκώνουν ουρλιαχτά σκανδαλολογίας προκειμένου να προβούν σε «πολιτικές εκκαθαρίσεις», να ρυθμίσουν τις εξελίξεις και να ελέγξουν ακόμα πιο ασφυκτικά το πολιτικό σκηνικό.
Και οσάκις το πέτυχαν αυτό, επακολούθησαν νέες συμφορές για τον ελληνικό λαό.

ΟΤΑΝ βλέπεις σήμερα τα ΜΜΕ (Το σκάνδαλο των σκανδάλων) ενορχηστρωμένα και συστηματικά να «αποκαλύπτουν» επιλεκτικά σκάνδαλα και να παράγουν αυτή την ανυπόφορη και φαιά σκανδαλολογία, τότε πρέπει να «κουμπωθείς». Αν είναι δυνατόν οι «νταβατζήδες» της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής να «κόπτονται» για «εξυγίανση»!!!

ΟΤΑΝ, βλέπεις το «εκσυγχρονιστικό παρακράτος» με τα διατεταγμένα δημοσιογραφικά του όργανα, από κοινού με τον Καρατζαφέρη να ουρλιάζουν σαν ύαινες για τα γαλάζια σκάνδαλα, τότε πάλι πρέπει να κουμπωθείς…
από το Ρεσάλτο