Μια νέα πρόταση: "Οικονομική ανασυγκρότηση χωρίς εξωτερικό έλλειμμα"

Του Κωνσταντίνου Κόλμερ

(Εάν πρόκριτο η Ελλάς να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και να καθιερώσει μία "νέα δραχμή", το υφιστάμενο χρέος εις ευρώ θα υπελογίζετο ως οφειλή εις ξένον νόμισμα.

- Michael Dicks Financial Times 17.3.10)

Η Ελληνική οικονομία οδεύει αφεύκτως προς την στάση πληρωμών. 

Αδυνατεί να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της ύψους 345 δισ. ευρώ, το οποίον διπλασιάζεται εντός 10ετίας, με το τρέχον επιτόκιο 7%.
Εχοντας χάσει το 35% της ανταγωνιστικότητός της, τα καθαρά συναλλαγματικά έσοδα της χώρας δεν υπερβαίνουν τα 30 δισ. ευρώ ετησίως. 
Ο περαιτέρω εξωτερικός δανεισμός δεν πρόκειται να την σώσει, ως επίστευαν μέχρι πρότινος ορισμένοι αφελείς ή εξ επαγγέλματος «αισιόδοξοι» (με το αζημίωτον βέβαια).
Η χρεωκοπία είναι νομοτελειακή καθ’ όσον έχει σταματήσει η οικονομική ανάπτυξις.
Ειδικώτερον:

* Μία χώρα που ζει με ξένον νόμισμα (το ευρώ) και ζητεί δανεικά επί 35ετία δεν μπορεί ν’ανακτήσει την διαδικασία αναπτύξεως και συνεπώς την ικανότητα αποπληρωμής των δανείων της. Η διαχείριση της οικονομίας υπαγορεύεται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που αδιαφορεί για τις αντοχές της Ελληνικής κοινωνίας- ίσως και να την εξωθεί εις ένα εμφύλιο πόλεμο.

* Μία οικονομία οδηγείται εις πτώχευσιν, όταν η εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους υπερβαίνει τις ταμειακές ροές από εξαγωγικές εισπράξεις και αυτόνομα εισοδήματα εκ του εξωτερικού.

Εφέτος, το τρέχον εξωτερικόν έλλειμμα αυξάνεται στο 10% του ΑΕΠ κι η χώρα χρειάζεται 73 δισ.$ για τοκοχρεολύσια ενώ δανείζεται με επιτόκιο 4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο της Γερμανίας, μεσοβραχυχρόνια, για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού της χρέους.

Του χρόνου το χρέος θα έχει φθάσει τα 392 δισ. ευρώ, ακόμη και εάν εξασφαλισθή η συνέχεια του εξωτερικού δανεισμού – πράγμα αμφίβολον.

* Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, διαισθανομένη την αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος, προσκολλάται στο όχημα της εξουσίας, με μεταφορά των ελλειμμάτων απ’το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που επιτείνει την οικονομική ύφεση.
Τα κυβερνητικά ελλείμματα αυξάνονται ενώ διάδοχος πολιτική κατάσταση δεν υπάρχει.

Χρειάζεται όθεν μία πρωτοβουλία του προέδρου της Δημοκρατίας, ως εξής:

1. Κήρυξι της χώρας εις κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, επί τη βάσει του άρθρου 48 του Συντάγματος 2001, για την εξασφάλιση της εσωτερικής ασφαλείας και την διάσωση της οικονομίας απ’ την πλήρη καταρράκωση. Το Κοινοβούλιο ν’ αναστείλει επί 2ετία τις εργασίες του και να εγκρίνει 7μελή κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων, που να διοικήσει την χώρα με πράξεις νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως και διατάγματα.

2.Εκπόνησις 2ετούς πλεονασματικού προϋπολογισμού, με μείωση της δημοσίας σπατάλης και διεύρυνση των εσόδων, χωρίς αύξηση των αμέσων φόρων.

3.Αναστολή εξυπηρετήσεως του εξωτερικού χρέους μέχρις ότου αυξηθούν τα συναλλαγματικά έσοδα και μειωθούν οι αντίστοιχες δαπάνες.

4. Προσφυγή στο ΔΝΤ και «πρώτη τραβηκτική» 10 δισ. $ με επιτόκιο 1,25-3,25% κι’ άλλα τόσα υφ’ όρους, διά τις τρέχουσες συναλλαγματικές ανάγκες 25 δισ.$ (καύσιμα, φάρμακα, ανταλλακτικά, πρώτες ύλες).

Με την stand-by συμφωνία, το ΔΝΤ θα παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την περιστολή της δημοσίας σπατάλης που θα γίνει με την Consolidation του χρέους και την Conditionality των όρων του.

Οι διαδοχικές φάσεις της συμφωνίας με το ΔΝΤ έχουν ως εξής:

Α. Της ελεύσεως του ΔΝΤ έπεται η αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους 345 δισ. ευρώ , με τους ξένους πιστωτές, στην «λέσχη των Παρισίων», στο 50% της αξίας του (λόγω ασυγνώστου αμελείας των) και εις χρονικό ορίζοντα 20 ετών, με επιτόκιο 3,5%...

Β. Την διακοπή του εξωτερικού δανεισμού θα ακολουθήσει η καθέλκυση μιας «νέας δραχμής» (ΝΔρχ.) ίσης προς ένα ευρώ, δια την επιβαλλομένη διάσωση του Τραπεζικού συστήματος .

Γ. Οι καταθέσεις και ο οφειλές προς τις Τράπεζες θα μετατραπούν εις νέες δραχμές εις αναλογίαν 1 ΝΔρχ. προς 1 ευρώ. Οι φόροι και τα δημόσια έσοδα καθώς και οι πληρωμές του δημοσίου θα γίνονται υποχρεωτικώς με ΝΔρχ...

Δ. Οι Τράπεζες θα διασωθούν με την διάθεση υπό της Τραπέζης της Ελλάδος απεριορίστων νέων δραχμών εις χρέωση του κεφαλαίου των, ταυτοχρόνως με την επιβολή ελέγχου της εξαγωγής κεφαλαίων και των Τραπεζικών πιστώσεων, από την ανασυνιστωμένη Νομισματική Επιτροπή (Currency Comity).

Τα εκ 2 δις. ευρώ συναλλαγματικά αποθέματα ευρίσκονται αλώβητα στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής μας Τραπέζης, το μέχρι τούδε χρέος είναι «κλειδωμένο» με μέσον επιτόκιο 5%. Αρα «ουδέν πρόβλημα».

Ε. Πρόβλημα υπάρχει διότι συγχρόνως πρέπει ν’ αυξηθούν τα επιτόκια ( γίνονται «θετικά») κι’ αφήνεται η εξωτερική ισοτιμία της νέας δραχμής να διολισθήσει εις αναλογίαν 1,50 ΝΔρχ. προς ένα δολάριο (ίση περίπου 2 ΝΔρχ. προς ένα ευρώ).Η αναλογία αντιστοιχεί σε υποτίμηση 46% έναντι ευρώ διά την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητος λόγω της προηγηθείσης υιοθεσίας του Γερμανικού μάρκου, ως... νομίσματος της χώρας υπό της αλήστου μνήμης κυβερνήσεως Σημίτη, με μίαν υπερτιμημένη, παλαιά δραχμή .

ΣΤ.Η διατήρηση της ισοτιμίας προς το δολάριο θα είναι αναλογεί με την εξέλιξη της εγχωρίου νομισματικής κυκλοφορίας: Εάν ανέρχεται, λόγω ταμειακών αναγκών του κράτους, η υποτίμηση θ’ αυξάνεται, εάν συγκρατείται (η κυκλοφορία) κάτω της ονομαστικής αυξήσεως του εθνικού προϊόντος, η ΝΔρχ. θα ημπορεί λελογισμένως να ενισχυθεί .

Ζ. Η εντεύθεν της υποτιμήσεως άνοδος του πληθωρισμού είναι επιθυμητή, τόσον διά την μείωση της αναλογίας του εξωτερικού χρέους προς το ΑΕΠ, όσον και διά την αποφυγή της ανεργίας, που είναι το σαράκι της κοινωνίας. Με πληθωρισμό ζει κανείς, χωρίς δουλειά όχι. Το κρίσιμο μέγεθος δεν είναι η αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ αλλά των συναλλαγματικών καθαρών εισπράξεων προς εξυπηρέτηση του συνολικού εξωτερικού χρέους (δημοσίου και ιδιωτικού). Το εσωτερικό χρέος δύναται ν’ αυξηθεί έως 3% του ΑΕΠ καθ’ όσον θα οφείλεται εις Νδρχ.

Εν συνεχεία της νομισματικής μεταρρυθμίσεως και της επαναφοράς του εθνικού νομίσματος, η Ελληνική οικονομία θα ισορροπήσει και θα επαναλάβει την διαδικασία της αναπτύξεως με την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητός της.

Η αγοραστική δύναμη των μισθών και των συντάξεων θα εμειώθη, ως και η εγχωρία κατανάλωση (για να περιορισθούν οι εισαγωγές) – όπερ το ζητούμενο, προς μείωση του εξωτερικού ελλείμματος , που είναι το ΚΥΡΙΩΣ πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας. Η εγχώρια παραγωγή, οι εξαγωγές και οι εισροές κεφαλαίων θ’ αυξηθούν λόγω της υποτιμήσεως, καθ’ όσον η εγχώριος αγορά θα καταστεί φθηνότερε ceteris paribus και τα επιτόκια θα γίνουν θετικά (άνω του πληθωρισμού) ενώ την τελευταία 10ετία με το ευρώ υπήρξαν εντόνως αρνητικά (κάτω του υποφώσκοντος πληθωρισμού).

Το εργασιακό κόστος θα συγκρατηθεί. Οι ξένοι εργάτες θ’ αποχωρήσουν. Οι τιμές των οικοπέδων θα καμφούν και η οικοδομή – η «μάνα όλων των τεχνών» - θα ξεκινήσει ξανά αλλά με λελογισμένους ρυθμούς δραστηριότητος. Για την προστασία της εγχωρίου παραγωγής από τρίτες χώρες θα χρειασθεί η επιβολή δασμών 10%. Εις πρώτη φάση , η επιβολή δελτίου στα εισαγόμενα καύσιμα ίσως να είναι επιβεβλημένη.

Η προστασία της ελευθέρας επιχειρηματικότητος απαιτεί την κατάργηση όλων των προνομίων των κατεστημένων συμφερόντων. Η άρση της μονιμότητας των ΔΥ και ο δραστικός περιορισμός των συνδικαλιστικών «ασύλων» είναι απαραίτητος , διά ν’ ανοίξει πάλι «τα φτερά της» η Ελληνική οικονομία , χωρίς την εκχώρηση της εθνικής ανεξαρτησίας που υπαινίσσεται ο κ.Γ. Παπανδρέου ή την πώληση του Παρθενώνος, ως απέτισε η Γερμανική εφημερίς «Μπιλντ», γονιδιακός απόγονος του «Φαίλκισε Μπεομπάχτερ» το 1941. Οι ξένοι άσπονδοι φίλοι μας πρέπει να εννοήσουν , ότι η Ελλάς δεν είναι Γιουγκοσλαβία προς διάλυση ούτε παραλία προς πώληση.

Η ανασυγκρότηση της οικονομίας και εξυγίανση του δημοσίου τομέως , πριν είναι πολύ αργά και «οι Μήδοι διαβούνε» , καθίσταται καθαρά Ελληνική υπόθεση άνευ αναβολής.
http://lalei-kairia.blogspot.com/2010/05/blog-post_8339.html