Κάποιοι συμπατριώτες μας αρέσκονται να παριστάνουν τη στρουθοκάμηλο. Πιστεύουν ότι αν χώσουν το κεφάλι στην άμμο δεν θα τους βρουν τα σκάγια.
Παριστάνει ακόμη ότι το πάρτι συνεχίζεται και ας έχει λήξει η μουσική από... πέρυσι.
Πάρτε για παράδειγμα την Βουλή όπου οι εθνοπατέρες όλων των παρατάξεων την περίοδο που έκοψαν την 14η και 13η σύνταξη, συνεχίζουν τις προσλήψεις υπαλλήλων στο κοινοβούλιο, λόγω προηγούμενων υποχρεώσεων.Η στάση της πολιτικής ηγεσίας φανερώνει τη βαθιά συντεχνιακή νοοτροπία που διέπει ολόκληρο το καθεστώς.
Όταν προ εβδομάδων ετέθη το θέμα του... κόστους της ιστοσελίδας της Βουλής, η οποία πλήρωσε περί το 1,5 εκατ. ευρώ για μια εργασία που στην αγορά δεν την κοστολογούν πάνω από 25.000 ευρώ, ο πρόεδρος σύμφωνα με τα δημοσιεύματα φέρεται να υπεραμύνθηκε ότι το 80% του κόστους προήλθε από κοινοτικούς πόρους.
Όπερ, είμαστε τυχεροί που οι δικοί μας φορολογούμενοι πλήρωσαν υπερδεκαπλάσια τιμή και το υπόλοιπο 1,2 εκατ. το πλήρωσαν οι Γερμανοί φορολογούμενοι...
Με αυτά τα επιχειρήματα από... πλευράς των θεσμών τι μπορεί κάποιος να πει στον φοροφυγά, το γιατρό που εκβιάζει το φακελάκι, τον συνταξιούχο ή το παιδί που δουλεύει στο σούπερ μάρκετ χωρίς ωράριο, αργίες και τώρα κινδυνεύει να δουλεύει και χωρίς δώρα Χριστουγέννων κλπ; Δεν είχε «μπάρμπα» στη Βουλή ή είχε φιλότιμο και καλά να πάθει.
Είναι η νοοτροπία που εξέθρεψε για δεκαετίες την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα: «Να βρίσκεται η χώρα με τα δυο πόδια στο λάκκο της χρεοκοπίας...».
Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες θέλουν τα υπουργεία όχι να ψάχνουν να βρουν πόρους με λιγότερες ή καθόλου επιπτώσεις να περικόψουν, αλλά πώς να κρύψουν από την επίβλεψη του Υπουργείο Οικονομικών σπατάλες με τις οποίες οι πολιτικοί προϊστάμενοι συντηρούν το συντεχνιακό μοντέλο που τους εξέθρεψε.
Στην εξεταστική για το Βατοπέδι όλες οι παρατάξεις με ξεχωριστά πορίσματα φορτώνουν τις ευθύνες κατά το δοκούν που επιτάσσει το μικροκομματικό συμφέρον. Τουτέστιν, των οικιών ημών επιμπράμενων και υμείς άδετε...
Η σημερινή κυβέρνηση απέχει παρασάγγας επί τα βελτίω από την προηγούμενη. Πάρα ταύτα απέχει πολύ από το να τη θεωρήσει κάποιος επαρκή και αποτελεσματική.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ψηφίζει το μόνο εναλλακτικό σενάριο αποφυγής της χρεοκοπίας, γιατί δεν της αρέσει το μείγμα, σύροντας την μήνιν των ομοϊδεατών της στο ευρωκοινοβούλιο. Πόσο πιο χαμηλά πρέπει να πέσουμε σαν λαός για να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις τους και να εγκαταλείψουν έστω και για λίγο τις συντεχνιακές μικροκομματικές σκοπιμότητες;
Οι κορυφαίοι της προηγούμενης κυβέρνησης σήμερα φυγοδικούν, μήπως και ο ορυμαγδός των εξελίξεων τους σβήσει από την ούτως ή άλλως βραχεία μνήμη της κοινής γνώμης.
Αγνοούν οι δύστυχοι ότι μια χρεοκοπία είναι αρκετή για να τους μνημονεύουν και τα εγγόνια των παιδιών μας. Πόσο μάλλον αν αυτή συνοδευτεί και από έξοδο από το ευρώ.
Μην σας κάνει εντύπωση λοιπόν που υποκινούν διάφορους «Χατζηαβάτηδες» να υποστηρίξουν ότι ήταν εγκληματική η είσοδος της χώρας στο ευρώ, ενώ οι ίδιοι πρόσφεραν υπηρεσία στην ανάπτυξη που συνέβαλαν στην έξοδο! Μωραίνει Κύριος...
Κύριε Αλογοσκούφη όποιος ξεκινάει προσπαθώντας να κοντύνει τους άλλους με απογραφές για να βγει ο ίδιος ψηλότερος κινδυνεύει να μην του βγει και στο τέλος να πέσει ο ίδιος στο λάκκο που έσκαψε.
Η αριστερά είναι στο ανιστόρητο κόσμο της. Όπως και το ΄29 περιμένει τη μεγάλη κρίση να τα «τινάξει» ο καπιταλισμός να εφαρμόσει το δικό της δίκαιο μοντέλο, παριστάνοντας πως δεν υπήρξε ποτέ μια σοβιετία γεμάτη φτώχεια, διαφθορά και ολοκληρωτισμό.
Με λίγα λόγια η χώρα έχει χρεοκοπήσει πολιτικά και πολιτισμικά. Οικονομικά τυπικά δεν έχει χρεοκοπήσει για χάρη του γοήτρου της Ε.Ε. και της σωτηρίας των τραπεζών. Αν δεν εκμεταλλευτεί τη συγκυρία θα έρθει και η τυπική οικονομική χρεοκοπία...
Νομίζω ότι η χώρα και το διεθνές σύστημα βρίσκονται σε μια μεταβατική περίοδο και πολλά πράγματα θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια.
Στη χώρα μας ειδικά, οι αλλαγές θα είναι δραματικές σε όλο τον κοινωνικό οικονομικό και πολιτικό ιστό.
Αυτό είτε χρεοκοπήσει τυπικά είτε όχι...
Όπως έχω ξαναγράψει οι άνθρωποι που δεν χρωστάνε και δεν ζουν σε βάρος άλλων καταχρηστικά και συντεχνιακά, δεν έχουν τίποτα να φοβούνται.
Απλά οι μεταβατικές περίοδοι προκαλούν νευρικότητα και ανησυχία.
Το ίδιο ισχύει και για τους μετοχάνθρωπους.
Όσο θα υπάρχουν ανάγκες ανθρώπων που ζουν σε πολιτισμένες κοινωνίες οι επιχειρήσεις θα είναι απαραίτητες.
http://www.capital.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου